Zestig meter hout verzaagd. Klinkt erger dan het was, maar was toch werken. Muziekje erbij. Beetje meezingen dan wel fluiten. Later in de middag een biertje erbij en niet zomaar een biertje, maar een Grolsch beugel ... Het nieuwe thuisland is zo gek nog niet! Nu nog plakken sorry verlijmen, monteren en verven.
Behalve dat zo'n dag concrete vorderingen oplevert, is het ook heerlijk (maar niet altijd makkelijk) om de beesten om je heen te hebben. De oude garde drukt hun dankbaarheid uit in een urenlange slaap. De jonkies tollen en dollen door het huis, verstoren de rust van de oudjes, worden op een hoop gebrom en geblaf getrakteerd, druipen ff af en komen vervolgens gewoon weer terug.
Het vrouwtje van de jonkies is een opdonder eerste klas buiten de deur, maar ligt binnenshuis het liefst aan mijn voeten. Het mannetje is een heus droppie. Onderling de baas en tamelijk aggressief naar andere honden, maar verder het sulletje dat iedereen vertederd met z'n blik en het ietsjes scheefgedraaide koppie.
Het kost moeite om het te willen zien, maar dagen als deze komen vaker voor, dan ik aan mezelf toegeef. O.a. omdat er natuurlijk nog genoeg op- en aanmerkingen vallen te maken en het bij lange na nog niet in de buurt komt van wat het zou kunnen zijn, maar toch .... Als je de stukjes blauwe lucht wilt zien, ontdek je ze altijd wel ergens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten