Enige dagen geleden was ie op een ochtend verdwenen. Ik had 'm net de dag ervoor gebruikt en achteloos op het aanrecht laten slingeren. Niet handig met jonge honden, die net door hebben, dat ze op hun achterpoten ineens bij veel meer spul kunnen komen, om hun kaken in te zetten. De volgende ochtend nog wel een rondje door huis en hof gemaakt, maar niks kunnen vinden en besloten, dat ik het ooit ergens op een onverwachte plek zal terug vinden.
De afgelopen dagen viel me op, dat Katrien langzamer at dan Sammy en die eet sinds een jaar een beetje normaal ipv het wegschrokken van de brokken, wat hij ruim 11 jaar daarvoor heeft gedaan. En Katrien had desondanks echter haar bak altijd als eerste leeg. Raar, dus. Oud? Ziek? Iets verkeerds gegeten? Vanalles schoot door mijn hoofd, maar de eraring heeft geleerd dat dergelijk kortstondige maag-/darmverstoringen in 2-3 dagen voorbij zijn. De dame dus haar gang laten gaan. Ook bij het achter ons aan sukkelen, als we de benen resp. poten gingen strekken.
Wat schets mijn verbazing, toen ik vanochtend eerst iets zwart-groenigs en in flarden gescheurds zie liggen terwijl ik de poort binnen stap en een paar seconden later een vrolijk en actieve Katrien uit de keuken komt en kwispelstaartend richting de voerpek loopt. Helemaal weer de oude. Pannenlappen eten ligt duidelijk zwaar op de maag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten