Soms kan ik me opeens over dingen verwonderen, die ik de rest van de tijd als normaal voorbij laat gaan of gewoon geen aandacht aan besteed. Niet alleen vandaag, maar vandaag weereens een keer: auto's. Iedereen klaagt steen en been over de crisis, maar ik zie iedere dag weer massa's gloednieuwe auto's op de weg passeren. Kleintjes, middelmaten èn grote bakken. Ok, in Frankrijk opvallend veel Dacia's. Dat zijn mensen die (moeten) rekenen. Maar desondanks ..... nieuw!
Bij Dacia's gaat het om bedragen rondom de 10K, Golf, Audi A3, Peugeot 308 toch gauw om 20K+, de gemiddelde leasebak 30-40K en het grotere werk, de SUV-achtigen begint dan weliswaar rond de 50K, maar voor je 'm heb opgetuigd met allerlei leutigheid, zit je gauw op de 80-90K. En het is niet bepaald een zeldzaamheid, dat je ze ziet rijden. Waar komt al dat geld vandaan in deze door de economische crisis zo geteisterde wereld??
Mijn C5 break kostte 4 jaar geleden iets van 30K. Veel geld. Heb daar ook bijna 2 jaar over lopen tobben. De Peugeot had zijn beste tijd gehad, ik wilde wel iets met comfort en niet de lichtste versie. Met het oog op mijn move oostwaarts speelt af en toe door mijn hoofd, dat een wat robuustere wagen niet verkeerd zou zijn. Dan kom je in het SUV- segment en vliegen de extra K'tjes je per tien om de oren voor gelijksoortig comfort en veiligheid, als waar ik nu in rij. Het is als 235 euro voor een fles wijn neertellen in een restaurant of bij de slijter. Ergens verlies ik de feeling met de vermeende meerwaarde. En dan zien, dat ze als zoete broodjes over de toonbank gaan. Wijn of auto's maakt niks uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten