Een slepende dag. Het hangt tussen niets en iets en heeft weinig behoefte te kiezen. Wie? Ik! Ook hier hoofdrolspeler en toeschouwer tegelijk. Vrezen, inleven en interpreteren en tegelijkertijd waarnemen, meeleven en kritiseren. Als je goed met jezelf overweg kunt, heb je al die onzin van anderen niet nodig. Niemand die jou zo goed kent als jezelf. Alle achterdeurtjes, toneelopvoeringen, rondjes om de tuin, verborgen agenda's, noem het op. Als ik ze niet ken van mezelf, wie dan?
Gemak en onmogelijkheid in een!! Beste maatjes en grootste vijanden. Kop en keerzijde. Net zo als feesten met iemand waarvan je alle plezierige zwaktes kent dicht in de buurt van het ultieme genot komt, is strijden met iemand, die altijd weet wat je volgende stap zal zijn en jij daar dan weer van op de hoogte bent, erger dan de ergste stadsguerilla in een spiegeltent. Het is drie-op-een-rij spelen met jezelf. Misschien niet zinloos, waarschijnlijk nutteloos en gegarandeerd zonder resultaat .... tenzij je het jezelf toestaat.
Dus .... Altijd weer jij. Altijd weer jezelf waar je moet zijn. Jij doet. Jij laat. Jij ondergaat, Jij ... etc. Toch zo verrekte jammer, dat je het zooitje niet in andermans schoenen kunt schuiven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten