Absoluut geen verkeerde dag. Helaas wel met wat wisselvalligheden. Ook nu weer. Thuis, boodschappen uitgepakt en opgeruimd, beesten verzorgd en wat zitten schrijven. Allemaal niks bijzonders. Geen gemoet. Geen te ontwijken weerstanden. Geen vage onduidelijkheden. Alles concreet, helder en laat ik eerlijk zijn, niets mis mee. Waarom dan ineens zo'n opwelling aan de binnenkant. Hart wil naar buiten, mes in mijn adem en mijn buik door de wringer. Beeld is een beetje duidelijk? Nou, aangenaam is anders.
Was er nou nog een reden aan te wijzen, dan valt met die flauwekul aardig te leven. Je zet het een tegenover het ander en vlakt beide successievelijk weg. Hoe moet dat, als de reden ontbreekt? Beter zoeken? Vertel ...
Na wat gepieker in de zijlijn besloten dat het naweeën of achterhaalde stuiptrekkingen zijn en ik me er verder vooral niet mee bezig moet houden. Dood (jaja ....) zwijgen gaat niet lukken, maar alle overbodige aandacht aub achterwegen laten. 'Negeren' komt het dichtst in de buurt van de werkelijkheid. Aandacht verergerd, dus niet doen. Die fout heb ik van de week al een keer gemaakt. Zien of we slagen voor het ezel-examen of het helaas met ons menszijn moeten doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten