Adem in - Adem uit. Regelen wat geregeld moet worden, zonder dat het geregel het idee krijgt, dat het geregeld wordt. Piece of cake, niet dan? Vooralsnog lijkt het erop, dat het opgefokte gevoel zich terugtrekt. Nu kan ik precies allemaal dat gaan doen, wat ik gisteren gedaan heb, toen ik ineens de kalmte zelf leek. Maar waar begint dat kopiëren?
Was het het goede glas champagne, dat de boel de gewenste kant op liet kiepen of was het al de beslissing om buiten de deur te gaan lunchen? Was het de armagnac bij de koffie of het feit, dat ik de drank daarna beperkt heb tot een kleine liter thee? Ik kan meer vergelijkingen aanhalen, maar weet uit ervaring, dat er geen peil op te trekken is. Twee identieke dagen, in zoverre een dag identiek aan een andere kan zijn, zegt niks over de ermee gepaard gaande consequenties. Nachtelijk of niet. Het is en blijft een soort loterij, waarbij zoals bekend inzet geheel losstaat van de uitkomsten.
We gooien ons er straks gewoon weer in als het zover is en zien wel waar de kruiken barsten en/of de schepen stranden. Ik denk, dat mijn grootste 'fout' is en is geweest, dat ik dingen probeer te voorkomen. Het beheersen van die heksenketel, die afhankelijk van de subtiele wijzigingen in de ingrediëntencombinaties, buitentemperatuur, stand van de maan en andere hemelslichamen, humeur, bloedsuikerspiegel, de korte termijn voortuitzichten en de rekening van de boekhouder, ervaringen oplevert die nauwelijks reproduceerbaar zijn, heb ik (bijna) als onmogelijk geaccepteerd. Het is makkelijker gewoon op te staan als je weer onderuit bent gegaan, dan de heel tijd bezig zijn met het voorkomen van op je snufferd te gaan. Ja, soms duren dingen iets langer, dan je zou denken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten