Het was vervreemdend bekend, Amsterdam. De tweede keer in de afgelopen twintig jaar, dat ik daar van het weekeinde heb rondgelopen. Klopt dat? Nee, bij zo'n ruime tijdsmarge gaat het aan de rand mis. Tweede helft jaren negentig nog een outplacement-traject gelopen bij zo'n subsidie-slurper met een kantoor in de museumbuurt. Notabene gekozen op basis van kennismakingsgesprekken en alsnog belazerd, waar ik bij liep. Het ging ook niet om mij weer aan een baan te helpen, het ging om het geld, dat mijn werkgever daarvoor bereid was te betalen.
Als je als putjesschepper na voorspelbare èn voorspelde onderzoeken het advies krijgt om putjesschepper te worden, dan had je meer met die daarvoor betaalde 30K, toen nog in guldens, kunnen doen aan de overkant.van de Stadshouderskade ......
Ok dus, vijftien jaar en zonder oude koeien. Weinig verandert, verder opgeknapt, nog steeds niet klaar. Heerlijke levendigheid. Een schier eindeloos aanbod van volstrekte overbodigheid in de vorm van drank, kunst, kleren, schoenen, prullaria en leuker cq erger. En daar tussendoor laverend massa's drukdoende mensen, veel hoogste woorden, onhandig blikwerk op vier wielen, gevaarlijkere varianten op twee, een paar kwakende eenden en gelukkig, een schijnende zon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten