1 november .... in een gemiddelde kerk kun je ook hier tegenwoordig zonder gevaar voor andermans leven rustig een mitrailleur leeg schieten. Misschien dat je een verdwaalde kip raakt, maar de kans op een mens is klein. Maaaaaaar .... wel die feestdagen vasthouden, hè!. Dat is zó typisch Frans. Altijd van twee walletjes willen eten. Net als je door de staat laten onderhouden, maar belasting betalen iets is, dat een ander moet doen. En die opsomming kan ik eindeloos aanvullen.
Nee, ik ga niet klagen. Moeten die lui helemaal zelf weten. Gelukkig zit het besef van die dag met de daarbij behorende beperkingen in de winkeltijden, ergens in mijn minder bewuste delen opgeslagen. Tegen twaalven had ik ineens zoiets van .... "Volgens mij moet ik boodschappen doen." Als één van de laatste klanten mocht ik naar binnen. De lege schappen staarden me verwijtend aan. Gelukkig had ik geen behoefte aan waar niet de moeite voor was gedaan om het bij te vullen. Mijn standaardartikelen stonden nog voldoende in de vakken en extra's zijn altijd wel te vinden. De chrysanten doe ik volgende week wel als iedere supermarkt van z'n overschot af wil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten