Kom. Ff de centen en de sentimenten aan de kant. Dit gaat anders goed fout. Aannemers, potentiële kopers, nieuwe bewoners in oude huizen allemaal graag achter aansluiten en me vandaag verder niet storen. Onvoorstelbaar hoe zo'n dag op volledig onvoorspelbare wijze het drijfzand in wordt gedreven. Redelijk goed geluimd in de benen en binnen een paar uur bezig met het verzamelen van de stukken, waarin je uiteen gevallen bent. Ik hou wel van puzzelen, maar niet op deze manier.
Daar gaan we weer .... Adem in ..... Adem uit. Grapje, maar niet heus. Het vermoeiende is niet het punt. Dan laat je de boel de boel, kruipt in een stoel of desnoods in bed en morgen is weer een dag en de conditie stukken beter. Nee, het is het onmoedigende dat d'r inhakt, zowel dat wat maar door blijft hakken als onverwachtse nieuwe hakkers. En maar denken dat je er bent .... zalig zij, ook als ze niet meer geloven.
Ok, de boel aanvegen en zien dat we ergens in de avond de zenuwen weten af te schudden. Waarom? Waar vandaan? Ach, ik weet het niet en ook wel, maar ik ben het zat, heb er geen interesse meer in en wil dat mijn kop mijn lijf met rust laat. Jaren geleden had je van die slaapkuren. Bestaan die nog? Graag eentje voor de komende 12 weken met een optie op verlenging.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten