Tijd om de beproefde taktieken van stal te halen. Uiterste consequenties in kaart brengen en tegelijktijd relativeren. Het zichtveld wat dichter naar morgen toe trekken. Aandacht voor de ademhaling. De blik veralgemeniseren en het verstand waar mogelijk uitschakelen. Rust, ruimte op de korte afstand en relativeren. Tegenslagen voor zijn, lukt zelden, maar met wat goede wil kun je ze zachter laten landen. Klappen op tijd zien aankomen maakt ze minder erg. Maar goed, nu eerst de ongewenste bagage op waarde schatten.
Ik ga me onder de mensen begeven. Dat leidt af, verruimt de focus en biedt misschien zelfs andere perspectieven. Je moet wat. Met geld smijten werkt niet. De kelder in duiken geeft geen ander concreet resultaat dan hoofdpijn. Met begrip schiet je weinig op. Wegkruipen schuift de boel alleen naar morgen. En .... waar en niet raar .... ik zal het toch zelf moeten doen. Zelf en gegeven de omstandigheden in mijn eentje.
Nog iets langer doorgaan op deze weg en ik krijg medelijden met mezelf. Tijd voor beweging. Doorgaan, al is het stilzittend. Weg uit het verengende kringetje. Afstand. Ruimte. Mogelijkheden. Initiatieven. Actie. Terras. Koffie. Kijken. Verbazing. Genieten. Waarschijnlijk de laatste herfstdag met zomerse kantjes voor dit jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten