Vooruit of achteruit maakt voor de mate van chaos weinig uit. Veel geklets, op de inmiddels bijna vertrouwde Babylonische wijze. Weer nalopen en aanhalen wat al tot vervelens toe is besproken. Herherkauwen. Daar zijn ze hier wel erg verzot op. Bijna meer een kwestie van vertrouwde geluiden produceren dan praten in de betekenis dat de voortgebrachte geluiden enig concreet gevolg tot doel zouden kunnen/moeten hebben.
Een volgorde van werkzaamheden die vrij willekeurig oogt. Verschillen van inzicht. Andere uitgangspunten. Begripsproblemen. Smaakkwesties .... Zijn er nog meer verwarringsmogelijkheden? Zo ja, dan heb ik daar vast ook last van zonder deze nu concreet te kunnen benoemen. En dan wil ik het niet eens hebben over het feit, dat het wel erg maf is, om iets op te pakken alsof je er gisteren mee bent gestopt, als er feitelijk meerdere maanden tussen zitten. Een vertraagde vorm van schakelen. Nou, dan weet je het wel.
Eerst uitgeluld zien te raken, dan je werkplek vrijmaken, dan ontbrekende materialen zoeken cq aanschaffen, gereedschap regelen, vragen beantwoorden, fouten voor proberen te zijn en tijd verspillen aan wachten door onduidelijke afspraken...... dan is na een paar gaatjes boren de week alweer bijna om.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten