Daar gaan we met de dag. Het is als starten met een marathon na een nacht stevig doorhalen. Dat wordt eerst 'dronken' worden, dan beroerd, dan de misselijkheid uit kotsen, vervolgens langzaam bijkomen, het gif je lijf uit geduwd voelen worden en langzaam met de vereiste soepelheid in het gewenste ritme komen om tenslotte fit over de finish te gaan. Als we nou die eerste 42 kilometer zouden kunnen overslaan, zou het best nog een aardig daggie kunnen worden.
Was het al geen zondag geweest, zou het er een geworden zijn. Zo qua allerzielen/allerheiligen (of is het omgekeerd) getuigt mijn ongewilde planning van een ongekend inlevingsgevoel. Een pot chrysanten aan de voet van mijn bed zou niet hebben misstaan. En halloween? Ach, alles wat grijpbaar is, daar raak ik niet zo van onder de indruk.
Concentreren op de aardse zaken dus. Was, afwas en verder, mocht dat er al van komen. Ben benieuwd wanneer ik me aan het opruimen en inpakken gezet krijg. Wat gaat de trigger worden? Wat is de drempel die rest?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten