Gedaan wat ik me voorgenomen had. Een niet-onprettig maar zeldzame gewaarwording. Ik neem me zelden iets voor en als dan zoveel, dat het in alle redelijk nooit kan lukken en dus moeilijk te zeggen valt wanneer het nou meer en wanneer het minder gelukt is. Ik ben niet gek tenslotte. Maar de druk, om de lat alsmaar buiten mijn bereik te houden, laat een beetje na. Misschien trap ik wel met mijn weinig platte poten pontifical in een val. Ik zie de beer zich al een bult lachen. De vraag is, of hij de laatste is, die lacht. Voor de rest is het 'm gegund. Mensen zijn sukkels en als dierenwereld zijnde zou ik permanent in een deuk liggen ipv weerloos naar hun pijpen dansen.
Maar goed, dat is niet aan mij. Vooralsnog verkeer ik aan de kant van de sukkels. Heb een goed gevoel, omdat ik me vanmorgen wat bedacht heb en vanavond blijkt, dat ik het bedachte netjes heb afgehandeld. Hoi, hiep hoi. Je mag door, hoeft niet langs start en krijgt 200 waardepunten als beloning. In te wisselen voor 31/12 muv koopavonden en koopzondagen, niet van toepassing op aanbiedingen, niet te gebruiken in combinatie met andere actieszegels, enkel onderling cumulatief tot een maximum van 400 en van toepassing op bestedingen vanaf 915 euro excl. BTW.
Precies, niet -onprettig, maar heb je er verder wat aan? Nee. Is het erg dat het gebeurd is? Nee. Schiet je er iets mee op? Geen idee. Had het ook morgen gekund? Makkelijk. Wat ga ik nou morgen doen met de extra tijd? Geen idee. Nuttig besteden? Ongetwijfeld. Waarom? Geen idee. Misschien voor een niet-onprettige gevoelservaring?? O ja, natuurlijk!
zondag 30 november 2014
Tipje ...
Weer een aarzelende stap in een richting die in feite vastgelegd is, maar nog steed slechts met terughoudendheid door mij voor waar aangenomen wordt. Mensen uitnodigen voor een feest, waarvan je zelf nauwelijks kunt geloven dat het gaat gebeuren, is op z'n zachts gezegd een wat dubbele bezigheid. Maar goed, wachten tot twee dagen van te voren heeft weer zo z'n praktische nadelen en niet alleen voor de genodigden die dik 2000 km moet reizen.
De plek is al een half jaar geleden vastgelegd. En op dat moment denk je "Oooooo, tijd zat!" Sindsdien is die zee van ruimte schrikbarend snel gekropen. Over exact zes maanden is het spektakel net van start gegaan. Over een uur stromen uit heel Roemenië en ook uit westelijkere delen van Europa mensen de zaal in en die verwachten eten, drank, muziek, entertainment, gezelligheid, decoratie en een hartelijke ontvangst.
Maar eerst moeten ze natuurlijk weet hebben van het gebeuren, ertoe uitgenodigd worden en die uitnodiging bevestigen. Waarna definitief spijkers met koppen kunnen worden geslagen. Ik ga me niet vervelen de komende 6 maanden. Dat is een ding dat zeker is.
De plek is al een half jaar geleden vastgelegd. En op dat moment denk je "Oooooo, tijd zat!" Sindsdien is die zee van ruimte schrikbarend snel gekropen. Over exact zes maanden is het spektakel net van start gegaan. Over een uur stromen uit heel Roemenië en ook uit westelijkere delen van Europa mensen de zaal in en die verwachten eten, drank, muziek, entertainment, gezelligheid, decoratie en een hartelijke ontvangst.
Maar eerst moeten ze natuurlijk weet hebben van het gebeuren, ertoe uitgenodigd worden en die uitnodiging bevestigen. Waarna definitief spijkers met koppen kunnen worden geslagen. Ik ga me niet vervelen de komende 6 maanden. Dat is een ding dat zeker is.
Statisch
De maand loopt teneinde. Gelukkig geen recorden voor het moment, behalve het doorlopend aangroeiende totaal. De achthonderd in het zicht en die gaan we dit jaar halen ook. Op m'n sloffen. In één jaar de beide voorafgaande jaren overtreffen gaat niet gebeuren. Is ook nooit de bedoeling geweest. Het is, dat ik zie hoe dicht het bij elkaar ligt. Een mooi rond einde behoort wel tot de mogelijkheden. We gaan het zien. Geen targets op mijn bordje.
Bezoek(st)ers van de afgelopen maand: Frankrijk (316) en dat ben ik slecht zeer ten dele. Zo ingenomen met mezelf ben ik nou ook weer niet. Polen (108), het voormalige Duitsland volgens mij. Nederland (95), kon beter, lijkt me zo. Verenigde Staten (79), stugge feed-achtervolging. Roemenië (64), in de vertaling. En voor de mondiale couleur locale: Zuid-Afrika (4), België (2), Duitsland (2), China (1) en het Verenigd Koninkrijk (1).
Blijft leuk, getallen. Veel zegt het niet. Voor mij is het inmiddels een soort bekendenkring geworden met af en toe nieuwe nieuwsgierigen, vaak in de vorm van toevallige passanten, die soms voor tientallen pagina's blijven hangen. Dagen met 0 hits zijn dagen, die bijna triest aanvoelen. Oorzaak natuurlijk de ontbrekende stukjes. Dan voelt het aan alsof ik 'leveren'. Verder weet ik mijn relatieve anonimiteit ten zeerste te waarderen.
Bezoek(st)ers van de afgelopen maand: Frankrijk (316) en dat ben ik slecht zeer ten dele. Zo ingenomen met mezelf ben ik nou ook weer niet. Polen (108), het voormalige Duitsland volgens mij. Nederland (95), kon beter, lijkt me zo. Verenigde Staten (79), stugge feed-achtervolging. Roemenië (64), in de vertaling. En voor de mondiale couleur locale: Zuid-Afrika (4), België (2), Duitsland (2), China (1) en het Verenigd Koninkrijk (1).
Blijft leuk, getallen. Veel zegt het niet. Voor mij is het inmiddels een soort bekendenkring geworden met af en toe nieuwe nieuwsgierigen, vaak in de vorm van toevallige passanten, die soms voor tientallen pagina's blijven hangen. Dagen met 0 hits zijn dagen, die bijna triest aanvoelen. Oorzaak natuurlijk de ontbrekende stukjes. Dan voelt het aan alsof ik 'leveren'. Verder weet ik mijn relatieve anonimiteit ten zeerste te waarderen.
Overgangen
Nu de dagen (voorlopig) redelijk gestabiliseerd lijken valt het op dat de nachten daar een eigen mening over op na houden. Behalve weinig stabiel in de goede betekenis van het woord, ontgaat me vooralsnog de link tussen dag en nacht. Andersom is ie duidelijker. Vliegt een nacht uit de bocht, dan heb ik minimaal startproblemen en soms zo'n loden last op de dag liggen, dat ie langzaam verstikt, zonder dat het me lukt 'm lucht te geven. Geen regel gelukkig.
Omgekeerd ligt dat minder duidelijk om niet te zeggen ogenschijnlijk willekeurig. Misschien maar eens een checklist maken van de manier waarop de dag in de nacht overgaat. Vroeg/laat, alcohol/nuchter, gesport/niet, met thee/zonder, gember/niet, zwaar gegeten/licht, vroeg gegeten/laat, Pc/anders, muziek/niet .... ergens zou toch een verband moeten opduiken. Tenminste dat lijkt me waarschijnlijker dan dat hier werkelijk de willekeur het voor het zeggen heeft. Ideetje.
Nu gewoon een dag. Een zondag. Een zonnige zondag ... tenminste, dat was het een half uur geleden. Een schrijfdag, maar niet zozeer hier. Er zijn mensen die de moderne communicatiemiddelen bewust mijden. En aangezien ik zelden zin heb in uitgebreide telefoongesprekken grijpen we terug naar een inmiddels haast pré-historische maar twintig jaar geleden nog actuele bezigheid: brief schrijven.
Omgekeerd ligt dat minder duidelijk om niet te zeggen ogenschijnlijk willekeurig. Misschien maar eens een checklist maken van de manier waarop de dag in de nacht overgaat. Vroeg/laat, alcohol/nuchter, gesport/niet, met thee/zonder, gember/niet, zwaar gegeten/licht, vroeg gegeten/laat, Pc/anders, muziek/niet .... ergens zou toch een verband moeten opduiken. Tenminste dat lijkt me waarschijnlijker dan dat hier werkelijk de willekeur het voor het zeggen heeft. Ideetje.
Nu gewoon een dag. Een zondag. Een zonnige zondag ... tenminste, dat was het een half uur geleden. Een schrijfdag, maar niet zozeer hier. Er zijn mensen die de moderne communicatiemiddelen bewust mijden. En aangezien ik zelden zin heb in uitgebreide telefoongesprekken grijpen we terug naar een inmiddels haast pré-historische maar twintig jaar geleden nog actuele bezigheid: brief schrijven.
zaterdag 29 november 2014
Pakkend
Ok, een draad opgepakt. Letterlijk. Na alle ergernis over het beperkte kant en klaar aanbod in de gewenste kleur besloten om me een pak aan te laten aanmeten. En wonder boven wonder hoefde ik daarvoor niet verder dan Limoges. Ik ben er door de jaren heen met regelmaat voorbijgelopen, maar het is me nooit als zodanig opgevallen.
Aan het ooit goddelijke lijf valt inmiddels het nodige weg te corrigeren. De kleermaker werd er bijna vrolijk van. Rechts is langer dan links, borstomvang buiten proportie, kont te plat, nek te kort, armen krom, kuiten te ver naar achteren. Vreemd genoeg niks over het punt waar ik mezelf aan stoor, mijn buik. Je moet zoiets als vrouw volgens mij niet doen. Dan worden je grootste vrezen neergelegd in onloochenbare cijfers.
Amusante man maar een grotere kletstante dan de gemiddelde kapster. Ik ken inmiddels de stofkeuzes van half confectiewerend Limoges ..... met naam en korte beschrijving. Ook een enorme chaoot. Blijkbaar staat dat zijn professie niet in de weg. Moet een prachtig effect zijn als diverse modellen van de meest uiteenlopende type mensen in de verschillende stoffen tot één geheel worden gesmeed.
Maar belangrijker is: verder dus op de ingeslagen weg. Afwachten werkt niet. Stap na stap is een leuk principe, maar mist praktijkwaarde in deze. Het zoveelste stukje huid verkocht, terwijl de beer nog steeds vrolijk rond huppelt.
Aan het ooit goddelijke lijf valt inmiddels het nodige weg te corrigeren. De kleermaker werd er bijna vrolijk van. Rechts is langer dan links, borstomvang buiten proportie, kont te plat, nek te kort, armen krom, kuiten te ver naar achteren. Vreemd genoeg niks over het punt waar ik mezelf aan stoor, mijn buik. Je moet zoiets als vrouw volgens mij niet doen. Dan worden je grootste vrezen neergelegd in onloochenbare cijfers.
Amusante man maar een grotere kletstante dan de gemiddelde kapster. Ik ken inmiddels de stofkeuzes van half confectiewerend Limoges ..... met naam en korte beschrijving. Ook een enorme chaoot. Blijkbaar staat dat zijn professie niet in de weg. Moet een prachtig effect zijn als diverse modellen van de meest uiteenlopende type mensen in de verschillende stoffen tot één geheel worden gesmeed.
Maar belangrijker is: verder dus op de ingeslagen weg. Afwachten werkt niet. Stap na stap is een leuk principe, maar mist praktijkwaarde in deze. Het zoveelste stukje huid verkocht, terwijl de beer nog steeds vrolijk rond huppelt.
Routines
Tijd om de beproefde taktieken van stal te halen. Uiterste consequenties in kaart brengen en tegelijktijd relativeren. Het zichtveld wat dichter naar morgen toe trekken. Aandacht voor de ademhaling. De blik veralgemeniseren en het verstand waar mogelijk uitschakelen. Rust, ruimte op de korte afstand en relativeren. Tegenslagen voor zijn, lukt zelden, maar met wat goede wil kun je ze zachter laten landen. Klappen op tijd zien aankomen maakt ze minder erg. Maar goed, nu eerst de ongewenste bagage op waarde schatten.
Ik ga me onder de mensen begeven. Dat leidt af, verruimt de focus en biedt misschien zelfs andere perspectieven. Je moet wat. Met geld smijten werkt niet. De kelder in duiken geeft geen ander concreet resultaat dan hoofdpijn. Met begrip schiet je weinig op. Wegkruipen schuift de boel alleen naar morgen. En .... waar en niet raar .... ik zal het toch zelf moeten doen. Zelf en gegeven de omstandigheden in mijn eentje.
Nog iets langer doorgaan op deze weg en ik krijg medelijden met mezelf. Tijd voor beweging. Doorgaan, al is het stilzittend. Weg uit het verengende kringetje. Afstand. Ruimte. Mogelijkheden. Initiatieven. Actie. Terras. Koffie. Kijken. Verbazing. Genieten. Waarschijnlijk de laatste herfstdag met zomerse kantjes voor dit jaar.
Ik ga me onder de mensen begeven. Dat leidt af, verruimt de focus en biedt misschien zelfs andere perspectieven. Je moet wat. Met geld smijten werkt niet. De kelder in duiken geeft geen ander concreet resultaat dan hoofdpijn. Met begrip schiet je weinig op. Wegkruipen schuift de boel alleen naar morgen. En .... waar en niet raar .... ik zal het toch zelf moeten doen. Zelf en gegeven de omstandigheden in mijn eentje.
Nog iets langer doorgaan op deze weg en ik krijg medelijden met mezelf. Tijd voor beweging. Doorgaan, al is het stilzittend. Weg uit het verengende kringetje. Afstand. Ruimte. Mogelijkheden. Initiatieven. Actie. Terras. Koffie. Kijken. Verbazing. Genieten. Waarschijnlijk de laatste herfstdag met zomerse kantjes voor dit jaar.
Black friday
Het moge duidelijk zijn, de dag spettert als vanouds van mijn bestaan. Het lijf werkt niet mee. Mogelijke extra tegenslagen liggen op de loer. Slachtbanken wachten. Vol verwachting ..... Sinterklaas, maar dan anders. Omstandigheden blijken nog steeds niet bereid om vrije baan te geven. Instanties doen hun uiterste best om hun beroerde imago en bewezen overbodigheid te bevestigen. Mooie woorden verkleuren gaandeweg in loze beloftes.
Zo'n moment, waarop je je afvraagt, waarom je het allemaal doet. Ik tenminste wel. Het ging al weinig vlot en zo'n dag als gisteren gooit dan alles op slot. Kunnen we weer. Herschikken, re-evalueren, omnoemen, bijstellen, optrekken, zingeven. De verkeerde werkwoorden voor het moment.
Zo'n moment, waarop je beseft hoe dun de richel is, waar je je over voortbeweegt. Een fractie de verkeerde kant op en alle inspanningen zijn voor een lichaamsdeel geweest dat o.a. aan een kat toebehoort. En had je dat nou nog maar allemaal in je eigen hand. Niks prettiger dan "Sukkel" tegen jezelf te kunnen zeggen. Maar mooi niet. De kant, die het opgaat, ligt voor het overgrote deel buiten mijn invloedssfeer. Leven ..... hoeveel daarvan doe je werkelijk zelf???
Zo'n moment, waarop je je afvraagt, waarom je het allemaal doet. Ik tenminste wel. Het ging al weinig vlot en zo'n dag als gisteren gooit dan alles op slot. Kunnen we weer. Herschikken, re-evalueren, omnoemen, bijstellen, optrekken, zingeven. De verkeerde werkwoorden voor het moment.
Zo'n moment, waarop je beseft hoe dun de richel is, waar je je over voortbeweegt. Een fractie de verkeerde kant op en alle inspanningen zijn voor een lichaamsdeel geweest dat o.a. aan een kat toebehoort. En had je dat nou nog maar allemaal in je eigen hand. Niks prettiger dan "Sukkel" tegen jezelf te kunnen zeggen. Maar mooi niet. De kant, die het opgaat, ligt voor het overgrote deel buiten mijn invloedssfeer. Leven ..... hoeveel daarvan doe je werkelijk zelf???
Watte?
Zucht.
Schrijven is wegstrepen, dus behalve dat de mooiste pagina's de legen zijn, kun je bij gebrek aan de vereiste vaardigheden altijd nog een hoop kwijt in dat ene woord .... Shit! K*t! Hopla. Grrrrr ...... Plop! Zucht.
Snel schrijven zo, voor de buitenwacht dan, want eerst schrijf je schier eindeloze lellen tekst, waarna je in een hevige strijd met jezelf het geschrevene indikt in ultieme woorden. Net zolang tot dat ene woord overblijft, dat alles in zich heeft ...... Zucht.
Zucht .... zegt alles.
In "Zucht." kan iedereen z'n eigen ei kwijt.
Zucht .... maakt dat iedereen me begrijpt, omdat het appelleert aan wat de lezer veronderstelt er in te zien.
Zucht .... laat me mijn hart uitstorten zonder inkijk te geven
Zucht .... is alles en zegt niets meer dan gehoord wil worden.
Zucht .... doet naar meer verlangen.
Zucht .... is mankeren, niet dat idealitaire ....
Zucht.
Schrijven is wegstrepen, dus behalve dat de mooiste pagina's de legen zijn, kun je bij gebrek aan de vereiste vaardigheden altijd nog een hoop kwijt in dat ene woord .... Shit! K*t! Hopla. Grrrrr ...... Plop! Zucht.
Snel schrijven zo, voor de buitenwacht dan, want eerst schrijf je schier eindeloze lellen tekst, waarna je in een hevige strijd met jezelf het geschrevene indikt in ultieme woorden. Net zolang tot dat ene woord overblijft, dat alles in zich heeft ...... Zucht.
Zucht .... zegt alles.
In "Zucht." kan iedereen z'n eigen ei kwijt.
Zucht .... maakt dat iedereen me begrijpt, omdat het appelleert aan wat de lezer veronderstelt er in te zien.
Zucht .... laat me mijn hart uitstorten zonder inkijk te geven
Zucht .... is alles en zegt niets meer dan gehoord wil worden.
Zucht .... doet naar meer verlangen.
Zucht .... is mankeren, niet dat idealitaire ....
Zucht.
vrijdag 28 november 2014
Bijkomen
Een bak thee zonder thee, wat speculaasbrokken en hop, richting bedje-veren-lakenstraat. Kan nog beginnen over Duimelot & Co, dan kan ik het etiketje "Seniel" moeilijk meer ontlopen. Heb het gehad voor vandaag. Zo'n dag waarop alle moeite wordt beloond met extra obstakels, reëel of mogelijk. Je zou denken, dat je inmiddels alles gehad heb. Vergeet het maar. Blijkt maar weer mooi. Het leven is nooit te beroerd om in extra dwarsliggers te grossieren.
Zien wat dit voor nacht oplevert. In welke grootse activiteiten gaan mijn over het algemeen feestelijke dromen vormgegeven worden? Feestelijk met -vanzelfsprekend- een naar staartje. Kom op hé, ook dromen doe je tenslotte niet voor je lol, is niet voor niks een onderdeel van je leven. Morgen weet ik meer. Schijnt misschien wel de zon. Letterlijk of ook niet. Het kan een hoop kanten op, ook de minder verkeerden.
Eerst de boel maar laten bezinken. Hoofd legen. Lijf kalmeren. Gedachten een niveautje lager vrij laten. Zien dat alles weer op werkbare plekken terecht komt. Met een beetje geluk, zou het kunnen (?), gaat dat vanzelf. Dan is alles ineens lichter, kleurrijker, vrolijker, frisser, smaakvoller, aantrekkelijker. De uitgangspunten ogen niet verkeerd. Een weekend zonder burgemeesters, aannemers of ambtenaren ...... Wat zie ik over het hoofd??
Zien wat dit voor nacht oplevert. In welke grootse activiteiten gaan mijn over het algemeen feestelijke dromen vormgegeven worden? Feestelijk met -vanzelfsprekend- een naar staartje. Kom op hé, ook dromen doe je tenslotte niet voor je lol, is niet voor niks een onderdeel van je leven. Morgen weet ik meer. Schijnt misschien wel de zon. Letterlijk of ook niet. Het kan een hoop kanten op, ook de minder verkeerden.
Eerst de boel maar laten bezinken. Hoofd legen. Lijf kalmeren. Gedachten een niveautje lager vrij laten. Zien dat alles weer op werkbare plekken terecht komt. Met een beetje geluk, zou het kunnen (?), gaat dat vanzelf. Dan is alles ineens lichter, kleurrijker, vrolijker, frisser, smaakvoller, aantrekkelijker. De uitgangspunten ogen niet verkeerd. Een weekend zonder burgemeesters, aannemers of ambtenaren ...... Wat zie ik over het hoofd??
Punaise...
Van Godverdegodsgloeiende naar enige kalmerende geruststellingen. Franse waanzin, van arrogant despotengedrag (ongetwijfeld een pleonasme) van een omhooggevallen bejaarde, die zich sindskort burgemeester van mijn slaapdorpje mag noemen tot mallotige regelgeving bedacht en uitgevoerd door volledige wereldvreemde instituties. Een beetje teveel Frankrijk-op-z'n-slechts op één dag.
Gelukkig weet ik tegenwoordig op tijd tot tien te tellen. Al viel me dat bij de tentoon gespreide zelfingenomenheid van de burgervader knap moeilijk. Zo iemand verdient het om bij volle verstand te moeten ervaren, dat hij in stukken wordt gescheurd. Hoewel de ergste gevallen ook dan hun ongelijk niet zullen erkennen. Onbeschoft. Intimiderend. Neerbuigend. En nog wat van dat soort zaken. Helaas voor hem had ik meer kennis van zaken, dan waar hij blijkbaar op gerekend had en van nature niet zo de neiging om in een hoek te kruipen.
Na zijn volkomen misplaatste pogingen mij te overbluffen, moest hij inbinden. En dan geef ik tegenwoordig netjes een handje ipv een dikke vinger en denk bij mezelf "Zak jij ff in de stront." Hier werd een vies spelletje gespeeld. Zien of we daar nog iets van terughoren.
Gelukkig weet ik tegenwoordig op tijd tot tien te tellen. Al viel me dat bij de tentoon gespreide zelfingenomenheid van de burgervader knap moeilijk. Zo iemand verdient het om bij volle verstand te moeten ervaren, dat hij in stukken wordt gescheurd. Hoewel de ergste gevallen ook dan hun ongelijk niet zullen erkennen. Onbeschoft. Intimiderend. Neerbuigend. En nog wat van dat soort zaken. Helaas voor hem had ik meer kennis van zaken, dan waar hij blijkbaar op gerekend had en van nature niet zo de neiging om in een hoek te kruipen.
Na zijn volkomen misplaatste pogingen mij te overbluffen, moest hij inbinden. En dan geef ik tegenwoordig netjes een handje ipv een dikke vinger en denk bij mezelf "Zak jij ff in de stront." Hier werd een vies spelletje gespeeld. Zien of we daar nog iets van terughoren.
Vrij(e)dag
Fatsoenlijk geslapen en wel, let wel, tata !! een half uur eerder mijn nest uit! Dit is de aanvang van een nieuwe priode van leven mijn! Pfffffffffff ......... Dat was de energie voor vandaag, morgen zien we verder. Een beetje overdreven, maar niet geheel bezijden de waarheid. Maakt het wat uit? Nee, natuurlijk niet. Is meer regel dan uitzondering. Èn, zoals bekend, je went aan alles. Zolang er leven is, wen je er aan. De ene keer wat sneller dan de andere keer, maar toch.
Zou verdulleme schrikken zijn als nu werkelijk alles van het befaamde leie dakje zou gaan. Gelukkig is dat niet zo. Zonder schuren en wringen zou ik me ontheemd voelen. Bovendien hou ik niet van veranderingen en zeker niet van die die alles op z'n kop zetten. Laat ik daar nou desalniettemin jaren naar verlangen en in theorie er zelfs druk mee bezig zijn. Bij dat theoretische kun je zelfs vraagtekens stellen. Die aannemer is toch helaas meer dan een verzinsel. ..... En als je het over de duivel hebt, komt de eerste foto voor vandaag binnen.
Waarom kan verandering niet zonder veranderen? Een ander leven zonder iets over hoop te gooien? Soort van modulair. Verwijderen wat niet meer werkt of ongewenst is en de vervanging cq. aanvulling simpeltjes bijklikken. Het is zittend willen hollen. Aan de ene kant ontbreekt de gewenste snelheid, anderzijds heb ik moeite met het (ver-)vangen van de juiste beelden. De stroom stokt voor de afwisseling weer een keer voor ik de kans heb gehad aan de hernieuwde versnellingen te wennen.
Zou verdulleme schrikken zijn als nu werkelijk alles van het befaamde leie dakje zou gaan. Gelukkig is dat niet zo. Zonder schuren en wringen zou ik me ontheemd voelen. Bovendien hou ik niet van veranderingen en zeker niet van die die alles op z'n kop zetten. Laat ik daar nou desalniettemin jaren naar verlangen en in theorie er zelfs druk mee bezig zijn. Bij dat theoretische kun je zelfs vraagtekens stellen. Die aannemer is toch helaas meer dan een verzinsel. ..... En als je het over de duivel hebt, komt de eerste foto voor vandaag binnen.
Waarom kan verandering niet zonder veranderen? Een ander leven zonder iets over hoop te gooien? Soort van modulair. Verwijderen wat niet meer werkt of ongewenst is en de vervanging cq. aanvulling simpeltjes bijklikken. Het is zittend willen hollen. Aan de ene kant ontbreekt de gewenste snelheid, anderzijds heb ik moeite met het (ver-)vangen van de juiste beelden. De stroom stokt voor de afwisseling weer een keer voor ik de kans heb gehad aan de hernieuwde versnellingen te wennen.
donderdag 27 november 2014
Verschillen
De winter is begonnen. Zou je hier niet zeggen met die nog steeds hoge temperaturen eind november, maar aan de andere kant van Europa halen de nachten inmiddels dubbele cijfers onder de nul en blijft het kwik ook overdag uit de plus. Aannemer wil doorwerken en had bedacht om vandaag het allang op de rol staande rookkanaal in het nieuwe deel te maken om morgen binnen te kunnen stoken. Heb meneer gevraagd of hij nog wel goed bij zijn hoofd was. Misschien nooit van droogtijd gehoord? Zoiets wordt dan weggewuifd. Natuurlijk die schoorsteen kiept overmorgen niet direct om, maar binnen een paar jaar heb je gegarandeerd problemen. Dat weten ze eigenlijk wel, maar willen ze niet zien. Dat is een zorg voor later. Nu is het koud en moet vuur gemaakt kunnen worden ....... Nou mooi niet!!
Droogtijd minimaal zes weken en dan voorzichtig de boel opstoken, dus forget it deze winter. Veel gebrom en uiteindelijk blijkt ook een elektrische radiator mogelijk. Natuurlijk met het verbruik op mijn rekening, maar soit. En of dat werkelijk voldoende is....? Liever pleisterwerk dat over een paar jaar naar beneden komt dan een schoorsteen die al z'n beste tijd heeft gehad.
Dit is weer zo'n prachtig voorbeeld van een volledig gebrek aan planning. Dat dat ding er moet komen is al maanden bekend en nu de omstandigheden voor de uitvoering verre van ideaal zijn, wordt er aan begonnen. Ik heb meelij met de werklui.
Droogtijd minimaal zes weken en dan voorzichtig de boel opstoken, dus forget it deze winter. Veel gebrom en uiteindelijk blijkt ook een elektrische radiator mogelijk. Natuurlijk met het verbruik op mijn rekening, maar soit. En of dat werkelijk voldoende is....? Liever pleisterwerk dat over een paar jaar naar beneden komt dan een schoorsteen die al z'n beste tijd heeft gehad.
Dit is weer zo'n prachtig voorbeeld van een volledig gebrek aan planning. Dat dat ding er moet komen is al maanden bekend en nu de omstandigheden voor de uitvoering verre van ideaal zijn, wordt er aan begonnen. Ik heb meelij met de werklui.
Nachtrust
Niet of nauwelijks (meer?) schakelproblemen in mijn dagelijkse beslommeringen blijkt ook de nacht een stevige deun mee te blazen in het geheel. Waarschijnlijk altijd gedaan maar meer als gevolg gezien of sowieso moeilijk plaatsbaar vanwege het rommeltje dat de nachten meestal waren en nog steeds zijn. Maar geen gedoe overdag staat dus niet garant voor een rustige nacht. Ook al hoef ik er de afgelopen tijd over het algemeen geen honden bij te slepen of mijn ergste vijanden te ontzien, slapen is een toevallig rustmoment in een verder drukke nachtelijke bedoening.
Mocht ik de biologische klok verklarende waarde toekennen, dan is op het ogenblik de gal de boosdoener. Dat die het inwendige overhoop weet te werken, daar wil ik me nog wel een voorstelling van kunnen maken, maar met de rest lukt dat toch minder. Alles heeft natuurlijk met alles te maken, daar hoef je geen holistische denkbeelden voor te koesteren, maar hoe een orgaan tot het produceren of aanzwengelen van wanen in staat is, daar moet toch een gedegener verhaal tegenover staan, voordat ik dat als feit accepteer. En dan is daar nog zoiets als die algehele desorëntatie, het doodsbesef en wat meer voor de hand liggende fysieke reacties. Kortom rustig is anders
Mocht ik de biologische klok verklarende waarde toekennen, dan is op het ogenblik de gal de boosdoener. Dat die het inwendige overhoop weet te werken, daar wil ik me nog wel een voorstelling van kunnen maken, maar met de rest lukt dat toch minder. Alles heeft natuurlijk met alles te maken, daar hoef je geen holistische denkbeelden voor te koesteren, maar hoe een orgaan tot het produceren of aanzwengelen van wanen in staat is, daar moet toch een gedegener verhaal tegenover staan, voordat ik dat als feit accepteer. En dan is daar nog zoiets als die algehele desorëntatie, het doodsbesef en wat meer voor de hand liggende fysieke reacties. Kortom rustig is anders
woensdag 26 november 2014
Transport(eren)
De gevallen zitten je op de weg voornamelijk in de weg en als je er dan eens gebruik van maakt, gaat het nog mis ook. Aan de hand van het adres worden de kosten bepaald en je zou denken ook de aflevering geregeld. Tomtom hier, tomtom daar, niet meer denken, geen geografisch inzicht noodzakelijk. Er wordt tegen je aan geluld en het enige wat je hoeft te doen, is de opdrachten zo schaapachtig mogelijk op te volgen. Kan niet mis, zou je zeggen.
Blijkt dus wel te kunnen en dat ondanks een overduidelijke beschrijving, die ik al had bijgevoegd èn ik gisteren nog een keer persoonlijk heb overgebracht. En niks moeilijks met "voorbij de derde boom links en bij de kudde schapen nog maar eens vragen". Nee, meer een kwestie van in Amsterdam staan en naar de Dom in Utrecht moeten. Dat zou een marsmannetje nog lukken.
Vervelende bijkomstigheid is, dat het transport in Nederland inmiddels als afgeleverd in de boeken staat, maar ter plekke nog niks is aangekomen. Nu ben ik in normale dagelijkse omstandigheden al niet vol vertrouwen in de mensheid met uitzondering van mezelf, dus dit wekt geen greintje enthousiasme in me op. Het imago van de uithoek probeer ik maar zoveel mogelijk buiten beschouwing te laten. Vooralsnog gaat het mis in de communicatie en feedback, niet de sterkste kant van de volksaard, behalve dan als er geroddeld kan worden. Maar dat lijkt me weer meer een dorpsprobleem.
Blijkt dus wel te kunnen en dat ondanks een overduidelijke beschrijving, die ik al had bijgevoegd èn ik gisteren nog een keer persoonlijk heb overgebracht. En niks moeilijks met "voorbij de derde boom links en bij de kudde schapen nog maar eens vragen". Nee, meer een kwestie van in Amsterdam staan en naar de Dom in Utrecht moeten. Dat zou een marsmannetje nog lukken.
Vervelende bijkomstigheid is, dat het transport in Nederland inmiddels als afgeleverd in de boeken staat, maar ter plekke nog niks is aangekomen. Nu ben ik in normale dagelijkse omstandigheden al niet vol vertrouwen in de mensheid met uitzondering van mezelf, dus dit wekt geen greintje enthousiasme in me op. Het imago van de uithoek probeer ik maar zoveel mogelijk buiten beschouwing te laten. Vooralsnog gaat het mis in de communicatie en feedback, niet de sterkste kant van de volksaard, behalve dan als er geroddeld kan worden. Maar dat lijkt me weer meer een dorpsprobleem.
Bouwterrein
Als iets duidelijkis geworden in de afgelopen week, dan is het wel dat de boel daar niet af zal zijn, als ik hier mijn biezen pak. Ongeacht het moment waarop. De afwerking maakt steeds duidelijker, dat aannemer en ik er niet dezelfde kwaliteitsnormen op na houden. Goed voor het grove werk en vreemd genoeg ook voor gedetailleerd verfwerk, maar voor de rest erg slordig en gemakzuchtig. Teveel "Dit is toch ook goed." of "Maar dat kan toch ook.".
Een septictank waar in na een paar dagen 20 cm water staat is gewoon lek. Het is geen kwestie van "Het zijn maar 20 cm water." Waar water inkomt gaat ook water uit en straks staat daar bijna 2 meter vuil water in dat niet direct vanuit de tank in de grond behoort te zakken, maar na een zeker vertoeven en bacteriële verwerking in de tank via het vloeiveld in de grond hoort te verdwijnen. Dat kost dus dagen praten. En zo is er meer.
Dus in het programma voor de komende (laatste?) maanden alles weggestreept, waarbij het beter is als ik er met mijn neus bovenop sta. Mn de badkamer. Daar begon de discussie alweer bij de vloerverwarming. Prachtige systemen te koop met isolatie, klikfixatie van de waterslang, minimale wapening (vloer zelf is al gewapend) en met 5-6 cm ben je klaar voor het tegelen ipv van de 8-10 van de aannemer met het nodige overbodige geïmproviseer, die later ongetwijfeld ruimer blijken uit te vallen. En dan heb ik het nog niet over het leidingwerk gehad, dat weggewerkt moet worden of het simpele feit dat ieder cm ruimte telt. Ik heb toen de moed uit mijn schoenen omhoog getrokken en gezegd dat we die hele badkamer mooi straks wel zien. Beter wat later dan me van begin af aan moeten ergeren aan zichtbare slordigheden.
Een septictank waar in na een paar dagen 20 cm water staat is gewoon lek. Het is geen kwestie van "Het zijn maar 20 cm water." Waar water inkomt gaat ook water uit en straks staat daar bijna 2 meter vuil water in dat niet direct vanuit de tank in de grond behoort te zakken, maar na een zeker vertoeven en bacteriële verwerking in de tank via het vloeiveld in de grond hoort te verdwijnen. Dat kost dus dagen praten. En zo is er meer.
Dus in het programma voor de komende (laatste?) maanden alles weggestreept, waarbij het beter is als ik er met mijn neus bovenop sta. Mn de badkamer. Daar begon de discussie alweer bij de vloerverwarming. Prachtige systemen te koop met isolatie, klikfixatie van de waterslang, minimale wapening (vloer zelf is al gewapend) en met 5-6 cm ben je klaar voor het tegelen ipv van de 8-10 van de aannemer met het nodige overbodige geïmproviseer, die later ongetwijfeld ruimer blijken uit te vallen. En dan heb ik het nog niet over het leidingwerk gehad, dat weggewerkt moet worden of het simpele feit dat ieder cm ruimte telt. Ik heb toen de moed uit mijn schoenen omhoog getrokken en gezegd dat we die hele badkamer mooi straks wel zien. Beter wat later dan me van begin af aan moeten ergeren aan zichtbare slordigheden.
Copieus
Niet mijn bed uit te branden. Voor de rest alles weer ouwe koek en ei. Afwas nog minimaal, daarvoor was in ruime mate, poetsen kan natuurlijk altijd en ook de administratie heeft nog enkele rondslingerende staartjes. Eerst koffie. Het is zo slordig om te lunchen als ontbijt. Nu is ontbijten eigenlijk niet aan mij besteed. Bleek maandagochtend maar weereens toen ik uit nieuwsgierigheid de ontbijtruimte in het hotel binnenliep. Eten mensen dit werkelijk als ontbijt???
Sla, gesneden komkommer, mini-tomaten, geraspte wortel, gekookte eieren (4 en 7 min), roereieren, worstjes, spek, bacon, rolmopsen, gerookte zalm, Franse kazen, Nederlandse oude en jong belegen kaas, diverse gesneden vleessoorten, walnoten, pompoenpitten, rozijnen, geconfijte gember, gesneden vers fruit (appel, ananas, watermeloen, grapefruit, sinaappel), een stuk of 12 verschillende 'corn flackes', yogurt los en in potjes, melk, karnemelk, vele theesoorten, brood om te snijden maar ook al gesneden, croissants, pains aux chocolat, beignets, muffins in 3 soorten, donuts en diversen jammen, gelees en marmelades. En ik pretendeer niet volledig te zijn.
Vol vertrouwen mijn koffie verkeerd besteld en maar direct er aan toegevoegd "met extra melk". Krijg je ruim vijf minuten later een wat groot uitgevallen espresso-kopje voor de helft gevuld met koffie, waar ook melk in zit. Dan doen zelfs de Fransen nog beter. Teruggelopen en oplaten vullen met melk. Nog ff geïnformeerd of ze geen grotere koppen hadden. Dat later bij de tweede ronde nog eens geprobeerd. Kosten (incl. een sneetje brood, twee plakken kaas, wat verse vruchten en yogurt): 23 euro .... 55 gulden. Er mag gelachen worden!! Een half uur later in de Jordaan voor 2 euro zonder problemen èn met gratis koekje een echte verkeerde koffie.
Sla, gesneden komkommer, mini-tomaten, geraspte wortel, gekookte eieren (4 en 7 min), roereieren, worstjes, spek, bacon, rolmopsen, gerookte zalm, Franse kazen, Nederlandse oude en jong belegen kaas, diverse gesneden vleessoorten, walnoten, pompoenpitten, rozijnen, geconfijte gember, gesneden vers fruit (appel, ananas, watermeloen, grapefruit, sinaappel), een stuk of 12 verschillende 'corn flackes', yogurt los en in potjes, melk, karnemelk, vele theesoorten, brood om te snijden maar ook al gesneden, croissants, pains aux chocolat, beignets, muffins in 3 soorten, donuts en diversen jammen, gelees en marmelades. En ik pretendeer niet volledig te zijn.
Vol vertrouwen mijn koffie verkeerd besteld en maar direct er aan toegevoegd "met extra melk". Krijg je ruim vijf minuten later een wat groot uitgevallen espresso-kopje voor de helft gevuld met koffie, waar ook melk in zit. Dan doen zelfs de Fransen nog beter. Teruggelopen en oplaten vullen met melk. Nog ff geïnformeerd of ze geen grotere koppen hadden. Dat later bij de tweede ronde nog eens geprobeerd. Kosten (incl. een sneetje brood, twee plakken kaas, wat verse vruchten en yogurt): 23 euro .... 55 gulden. Er mag gelachen worden!! Een half uur later in de Jordaan voor 2 euro zonder problemen èn met gratis koekje een echte verkeerde koffie.
dinsdag 25 november 2014
Stadser
Het was vervreemdend bekend, Amsterdam. De tweede keer in de afgelopen twintig jaar, dat ik daar van het weekeinde heb rondgelopen. Klopt dat? Nee, bij zo'n ruime tijdsmarge gaat het aan de rand mis. Tweede helft jaren negentig nog een outplacement-traject gelopen bij zo'n subsidie-slurper met een kantoor in de museumbuurt. Notabene gekozen op basis van kennismakingsgesprekken en alsnog belazerd, waar ik bij liep. Het ging ook niet om mij weer aan een baan te helpen, het ging om het geld, dat mijn werkgever daarvoor bereid was te betalen.
Als je als putjesschepper na voorspelbare èn voorspelde onderzoeken het advies krijgt om putjesschepper te worden, dan had je meer met die daarvoor betaalde 30K, toen nog in guldens, kunnen doen aan de overkant.van de Stadshouderskade ......
Ok dus, vijftien jaar en zonder oude koeien. Weinig verandert, verder opgeknapt, nog steeds niet klaar. Heerlijke levendigheid. Een schier eindeloos aanbod van volstrekte overbodigheid in de vorm van drank, kunst, kleren, schoenen, prullaria en leuker cq erger. En daar tussendoor laverend massa's drukdoende mensen, veel hoogste woorden, onhandig blikwerk op vier wielen, gevaarlijkere varianten op twee, een paar kwakende eenden en gelukkig, een schijnende zon.
Als je als putjesschepper na voorspelbare èn voorspelde onderzoeken het advies krijgt om putjesschepper te worden, dan had je meer met die daarvoor betaalde 30K, toen nog in guldens, kunnen doen aan de overkant.van de Stadshouderskade ......
Ok dus, vijftien jaar en zonder oude koeien. Weinig verandert, verder opgeknapt, nog steeds niet klaar. Heerlijke levendigheid. Een schier eindeloos aanbod van volstrekte overbodigheid in de vorm van drank, kunst, kleren, schoenen, prullaria en leuker cq erger. En daar tussendoor laverend massa's drukdoende mensen, veel hoogste woorden, onhandig blikwerk op vier wielen, gevaarlijkere varianten op twee, een paar kwakende eenden en gelukkig, een schijnende zon.
Ritje
Het was een special ommetje. Aankomen in Frankrijk en op de A1 naar het noorden ipv in zuidelijke richting was al anders dan anders. Het feest zat 'm echter ergens anders. De hele rit, eerst naar Amsterdam en een dag later retour zuiden zat vol met wonderlijke en leuke cijfercombinaties. Meestal moet je alert op dat soort momenten zijn. Deze keer rolden ze bijna over elkaar aan me voorbij.
Ergens moet je het al geregistreerd hebben, want hoe toevallig is het toeval, dat je precies bij 110011 op je kilometerteller kijkt? En bij 110022 weer. Daarna een paar gemist, maar 110055, 110066, 110077 passeerden als op afspraak. Leuk, aardig en daarna zakte het weer weg.
De weg eiste de aandacht. Zeker in Nederland. Hutje - mudje en dat op zondag aan het begin van de middag. De mogelijkheid van 120 was leuk, maar in praktijk niet haalbaar, zoals altijd weer. Lachen was de A1 van Utrecht naar Amsterdam. Een gewaarschuwd mens telt voor twee en mijn vierwieler kent een limietfunctie. Piece of cake dus, maar de belachelijkheid ten top. Vijf banen breed spatte de overbodige snelheidsbeperking van het asfalt af. Daarna een stad in die je alleen te voet vanaf het Centraal kent, veelst te dure slaapplek, doen wat gedaan moest worden en terug de snelweg op ......ergens rond Parijs: 111111. Prachtig toch!!!
Ergens moet je het al geregistreerd hebben, want hoe toevallig is het toeval, dat je precies bij 110011 op je kilometerteller kijkt? En bij 110022 weer. Daarna een paar gemist, maar 110055, 110066, 110077 passeerden als op afspraak. Leuk, aardig en daarna zakte het weer weg.
De weg eiste de aandacht. Zeker in Nederland. Hutje - mudje en dat op zondag aan het begin van de middag. De mogelijkheid van 120 was leuk, maar in praktijk niet haalbaar, zoals altijd weer. Lachen was de A1 van Utrecht naar Amsterdam. Een gewaarschuwd mens telt voor twee en mijn vierwieler kent een limietfunctie. Piece of cake dus, maar de belachelijkheid ten top. Vijf banen breed spatte de overbodige snelheidsbeperking van het asfalt af. Daarna een stad in die je alleen te voet vanaf het Centraal kent, veelst te dure slaapplek, doen wat gedaan moest worden en terug de snelweg op ......ergens rond Parijs: 111111. Prachtig toch!!!
Overrijp
Mijn tank loopt sneller leeg dan die van een Ferrari op topsnelheid. Inkakken heet dat. Mijn inkakmoment. Daar kun je koffie tegenaan gooien, het activiteitenschema fluks ter hand nemen of op de hometrainer springen, maar je kunt het ook aan je reet laten roesten en morgen verder zien. Na een kleine 2000 km rijden, een dikke 2000 km vliegen, een week een aannemer masseren, dagenlange uiteenzettingen tegen muren, beslissingen aan jezelf verkopen, keuzes voor anderen maken en te weinig tijd hebben voor mezelf, mag ik vandaag niks moeten. Lief hè?
De enigen waar ik iets mee 'moet' en dat eigenlijk zonder aanhalingstekens zijn de katten en de honden. Die willen aandacht. Tien dagen compenseren in een paar uur. Dat zit er niet in, maar een voorschot daar hebben ze wel recht op. Daar heb ik begrip voor.
Wordt tijd, dat al die levende wezens, die blijkbaar niet zonder mij kunnen, op één plek bij elkaar zitten. Kom ik nog handen te kort, maar hoef ik tussentijds in elk geval niet meer heen en weer te vliegen. Beauvais wordt meer en meer de provinciestad, die het altijd is geweest. Vliegen krijgt routineuze trekjes. Het enige wat soms verschilt is het cabinepersoneel. Het 's ochtends om vier uur opstaan, met 110 door Cluj naar het vliegveld racen, inchecken en wachten op het vertrek heeft allang zijn glans verloren. Het broodje in het vliegtuig heeft nooit gesmaakt, maar nu proef ik het.
De enigen waar ik iets mee 'moet' en dat eigenlijk zonder aanhalingstekens zijn de katten en de honden. Die willen aandacht. Tien dagen compenseren in een paar uur. Dat zit er niet in, maar een voorschot daar hebben ze wel recht op. Daar heb ik begrip voor.
Wordt tijd, dat al die levende wezens, die blijkbaar niet zonder mij kunnen, op één plek bij elkaar zitten. Kom ik nog handen te kort, maar hoef ik tussentijds in elk geval niet meer heen en weer te vliegen. Beauvais wordt meer en meer de provinciestad, die het altijd is geweest. Vliegen krijgt routineuze trekjes. Het enige wat soms verschilt is het cabinepersoneel. Het 's ochtends om vier uur opstaan, met 110 door Cluj naar het vliegveld racen, inchecken en wachten op het vertrek heeft allang zijn glans verloren. Het broodje in het vliegtuig heeft nooit gesmaakt, maar nu proef ik het.
Zesbaans
Kwart over twee 's middags en voor het eerst vandaag een rustig moment. Genoeg te doen maar gedaan wat gedaan moest worden. Alleen het "etc." moet nog. Rust dus. Voor je het weet, heb je morgen niks meer te doen. Ik kan me vergissen, maar het heeft er alle schijn van dat de machine op stoom begint te komen en dat dat geen overbodige luxe is. O shit ..... eerst nog een e-mail afhandelen.
Done. Nu een glaasje .... dat is dubbel en dwars verdiend.
Afbouwen, opbouwen, inpakken, afbreken, overleggen, verrassen, corrigeren, bijpassen, opstarten, afsluiten, afwachten, warmlopen .... wie praat hier over multitaksen? Of je wilt of niet, zonder meervoudige persoonlijkheden gaat dit niet lukken.
En dan altijd weer dat knagende, treiterige stemmetje op de achtergrond "Zie eerst maar eens of het werkelijk allemaal gaat gebeuren......"
Done. Nu een glaasje .... dat is dubbel en dwars verdiend.
Afbouwen, opbouwen, inpakken, afbreken, overleggen, verrassen, corrigeren, bijpassen, opstarten, afsluiten, afwachten, warmlopen .... wie praat hier over multitaksen? Of je wilt of niet, zonder meervoudige persoonlijkheden gaat dit niet lukken.
En dan altijd weer dat knagende, treiterige stemmetje op de achtergrond "Zie eerst maar eens of het werkelijk allemaal gaat gebeuren......"
zaterdag 22 november 2014
Stuivertje
Verandering van normaliteit. Het blijft Romaans maar gaat van Roemeens naar Frans via een Nederlands omweggetje. Vandaag beginnen en dinsdag aankomen waar het vooralsnog 'thuis' heet te zijn. Qua centen weer armer maar rijker qua ervaringen. Ik weet niet wat erger is.
Volgens goed lokaal gebruik moet natuurlijk nog vanalles op het laatste, nee allerlaatste moment. Liefst de hele binnenkant verven, dak vernieuwen, tractor repareren en het electra-circuit vernieuwen. En dan zijn ze vast in staat om tussendoor nog meer te verzinnen. Plannen en/of vooruit kijken zijn onbekende grootheden in deze uithoek van Europa. Alles heeft zo z'n charme maar mijn aard neigt naar een wat meer praktische aanpak in deze.
Volgens goed lokaal gebruik moet natuurlijk nog vanalles op het laatste, nee allerlaatste moment. Liefst de hele binnenkant verven, dak vernieuwen, tractor repareren en het electra-circuit vernieuwen. En dan zijn ze vast in staat om tussendoor nog meer te verzinnen. Plannen en/of vooruit kijken zijn onbekende grootheden in deze uithoek van Europa. Alles heeft zo z'n charme maar mijn aard neigt naar een wat meer praktische aanpak in deze.
donderdag 20 november 2014
Snelheid
Vooruit of achteruit maakt voor de mate van chaos weinig uit. Veel geklets, op de inmiddels bijna vertrouwde Babylonische wijze. Weer nalopen en aanhalen wat al tot vervelens toe is besproken. Herherkauwen. Daar zijn ze hier wel erg verzot op. Bijna meer een kwestie van vertrouwde geluiden produceren dan praten in de betekenis dat de voortgebrachte geluiden enig concreet gevolg tot doel zouden kunnen/moeten hebben.
Een volgorde van werkzaamheden die vrij willekeurig oogt. Verschillen van inzicht. Andere uitgangspunten. Begripsproblemen. Smaakkwesties .... Zijn er nog meer verwarringsmogelijkheden? Zo ja, dan heb ik daar vast ook last van zonder deze nu concreet te kunnen benoemen. En dan wil ik het niet eens hebben over het feit, dat het wel erg maf is, om iets op te pakken alsof je er gisteren mee bent gestopt, als er feitelijk meerdere maanden tussen zitten. Een vertraagde vorm van schakelen. Nou, dan weet je het wel.
Eerst uitgeluld zien te raken, dan je werkplek vrijmaken, dan ontbrekende materialen zoeken cq aanschaffen, gereedschap regelen, vragen beantwoorden, fouten voor proberen te zijn en tijd verspillen aan wachten door onduidelijke afspraken...... dan is na een paar gaatjes boren de week alweer bijna om.
Een volgorde van werkzaamheden die vrij willekeurig oogt. Verschillen van inzicht. Andere uitgangspunten. Begripsproblemen. Smaakkwesties .... Zijn er nog meer verwarringsmogelijkheden? Zo ja, dan heb ik daar vast ook last van zonder deze nu concreet te kunnen benoemen. En dan wil ik het niet eens hebben over het feit, dat het wel erg maf is, om iets op te pakken alsof je er gisteren mee bent gestopt, als er feitelijk meerdere maanden tussen zitten. Een vertraagde vorm van schakelen. Nou, dan weet je het wel.
Eerst uitgeluld zien te raken, dan je werkplek vrijmaken, dan ontbrekende materialen zoeken cq aanschaffen, gereedschap regelen, vragen beantwoorden, fouten voor proberen te zijn en tijd verspillen aan wachten door onduidelijke afspraken...... dan is na een paar gaatjes boren de week alweer bijna om.
Radiostilte
Oei, oei. Wel tijd maar geen plek. Verstoorde ritmes. Bezig, niet druk, meer rommelig. Mis m'n eigen plekje en een schrijfstekje.
vrijdag 14 november 2014
Tussendoortje
Ha, heerlijk bij alles wat ik al teveel te doen had vandaag tegen het eind van de middag een half ree op mijn aanrecht. Slechte timing .... En het wil weleens in stukken en soms zelfs al verwerkt tot pâté en civet aankomen waaien. Deze keer echter nog aan één stuk. Nu is dat verdelen niet het proberen, wel dat het niet een week kon wachten en het carcas te groot (meer mijn diepvries te klein) was om in z'n geheel in te vriezen. Hakbijl gepakt, fileer- en uitbeenmes gezocht, gewoon mes erbij en aan de slag. De rest maar wachten. Gelukkig mopperen de geparkeerde bezigheden minder snel dan ik.
Inmiddels ligt het beest in de diepvries en gun ik me een kleine (thee-)pauze. De papierzooi nog en dan is het ergste leed geleden. Het is aan mijn hoofd te merken, dat het niet de dag is geweest, die ik me gewenst had. Dat is het wel vaker niet. Klopt helemaal. Verschil vandaag was, dat de boog eromheen er niet in zat. Je blijkt dat altijd weer te overleven, maar op de een of andere manier krijg ik niet de smaak te pakken om de volgende keer fluitend en zonder gezeur te doen wat gedaan moet worden. Terwijl het, laten we wel wezen, toch gewoon, echt orgineel mijn eigen zooi is. Home- and handmade.
Inmiddels ligt het beest in de diepvries en gun ik me een kleine (thee-)pauze. De papierzooi nog en dan is het ergste leed geleden. Het is aan mijn hoofd te merken, dat het niet de dag is geweest, die ik me gewenst had. Dat is het wel vaker niet. Klopt helemaal. Verschil vandaag was, dat de boog eromheen er niet in zat. Je blijkt dat altijd weer te overleven, maar op de een of andere manier krijg ik niet de smaak te pakken om de volgende keer fluitend en zonder gezeur te doen wat gedaan moet worden. Terwijl het, laten we wel wezen, toch gewoon, echt orgineel mijn eigen zooi is. Home- and handmade.
Tegenstelling
Aannemer ...... Ook dat wordt tijd, dat het afgelopen is. Deze 'gedwongen' samenwerking is inmiddels zo voorspelbaar geworden, dat je de ergernissen al mijlenver van te voren ziet aankomen. Alles moet meer en meer bijna per vierkant centimeter bepaald èn uitgetekend worden. Noem het lijdzaam verzet. Iedere keer als ik niet voldoende in detail ga, grijp meneer de gelegenheid om gemak als enige criterium te laten gelden. Dan worden gaten vierkant ipv rond, dat is volume ineens belangrijker dan diepte, etc, etc. Dan moet ik weer corrigeren, als het tenminste niet al te laat is, dan voelt hij zich weer op zijn tenen getrapt, moet ik weer sussen, uitleggen en argumenteren, waarna hij tandenknarsend toegeeft en de volgende ronde kan beginnen.
Hij heeft wel meer aan mij tegengestelde trekjes. Waar ik gemakshalve vaak 'we' gebruik waar het over ik en mezelf gaat, gebruik hij consequent 'ik' als hij uitlegt wat in feite door anderen is gedaan. Hij heeft het dak gemaakt. Hij heeft gepleisterd. En zo heeft hij ook afgelopen weken de septictank in de grond gestampt. Niet dat hij ook maar één vinger naar een van deze bezigheden heeft uitgestoken, daar heeft hij zijn mensen voor. Hij zit op een bankje of in de auto, speelt wat met de smartfoon of werkt na herhaaldelijk aandringen eindelijk weer een offerte uit voor een volgend stuk van 'zijn' werkzaamheden. Het zou mijn manier van werken niet zijn. Dat ik bij tijd en wijle zelf bezig ben wordt volgens mij ook maar wat raar gevonden, want daar heb ik hem tenslotte voor, niet dan?
Hij heeft wel meer aan mij tegengestelde trekjes. Waar ik gemakshalve vaak 'we' gebruik waar het over ik en mezelf gaat, gebruik hij consequent 'ik' als hij uitlegt wat in feite door anderen is gedaan. Hij heeft het dak gemaakt. Hij heeft gepleisterd. En zo heeft hij ook afgelopen weken de septictank in de grond gestampt. Niet dat hij ook maar één vinger naar een van deze bezigheden heeft uitgestoken, daar heeft hij zijn mensen voor. Hij zit op een bankje of in de auto, speelt wat met de smartfoon of werkt na herhaaldelijk aandringen eindelijk weer een offerte uit voor een volgend stuk van 'zijn' werkzaamheden. Het zou mijn manier van werken niet zijn. Dat ik bij tijd en wijle zelf bezig ben wordt volgens mij ook maar wat raar gevonden, want daar heb ik hem tenslotte voor, niet dan?
Domwerk
Nou zou het toch leuk zijn om eens een vrolijk stukje te kunnen schrijven met tenminste een kern van waarheid erin. Net nog gezocht met vergrootglas en zaklataarn, maar niks kunnen vinden. Verzet tegen mezelf, geëmmer met geldzuigende instanties, medische controles waar je grote vraagtekens bij kunt zetten, papieren sorteren waar fijntjes opgedrukt staat "Verplicht minimaal 5 jaar bewaren". Waar zijn de dobbelstenen, het zelfgebrouwen bier, het kampvuur, de sterke verhalen en de zachte vrouwen ....
Dat ook nog ..... Mopperen, soit, maar zelfmeelij kunnen we nou werkelijk niet gebruiken. Allez, in de benen door de regen, aanrecht schonen, hondenkoffertjes vullen, kattenverzorger bijpraten, papieren opbergen, stofzuigen, spullen bij elkaar zoeken en dan zal het zo langzamerhand wel weer tegen bedtijd aanleunen.
Weereens tijd om het verstand op nul te zetten en de blik in de verte te richten. Doen, gewoon doen en niet denken, vooral die grijze massa links laten liggen. Het is net als met de afwas en de rest ... eens in de zoveel tijd moet de bezem erdoorheen, is het schoon, leeg en opgeruimd waarna het aanschuif-, opstapel- en vervuilingsproces weer in alle vrijheid zijn gang kan gaan.
Dat ook nog ..... Mopperen, soit, maar zelfmeelij kunnen we nou werkelijk niet gebruiken. Allez, in de benen door de regen, aanrecht schonen, hondenkoffertjes vullen, kattenverzorger bijpraten, papieren opbergen, stofzuigen, spullen bij elkaar zoeken en dan zal het zo langzamerhand wel weer tegen bedtijd aanleunen.
Weereens tijd om het verstand op nul te zetten en de blik in de verte te richten. Doen, gewoon doen en niet denken, vooral die grijze massa links laten liggen. Het is net als met de afwas en de rest ... eens in de zoveel tijd moet de bezem erdoorheen, is het schoon, leeg en opgeruimd waarna het aanschuif-, opstapel- en vervuilingsproces weer in alle vrijheid zijn gang kan gaan.
Papierwerk
Beroerde nacht. Beroerd wakker geworden. Wat zal het voor dag geven? Enige externe medewerking was leuk geweest. Nu maar zien hoe ik het allemaal uit mezelf krijg getrokken. Drukke dag. Diverse ongewenste bezigheden en vooral teveel om het fatsoenlijk voor elkaar te krijgen. Maar het moèt, dus dan moet het maar.
Moeër dan toen ik gisteren naar bed ging. Hoofdpijn .... iets dat me maar zelden gegund is, en opgejaagd, wat meer regel dan uitzondering is.
Afmaken waaraan ik gisteren ten koste van een hoop energie ben begonnen tussen de afspraken buitenshuis door. Ordenen van de administratie van zo'n 6-7 maanden. Verbazingwekkend hoe consequent en volhardend alles in mij zich tegen iets blijft verzetten, waar ik geeneens een hekel aan heb. Ok, ik ben er slordig in. Maar mapjes vullen en opbergen ruimt heerlijk op. Desondanks begin van de avond gesloopt. Een Ironman op mijn knieën in de achteruit. Of dat dan weer automatisch tot een dergelijk beroerde nacht moet leiden??? Daar zijn de geleerden het niet over eens. Maar goed, afmaken dus. De leuke binnenkomer voor vandaag.
Moeër dan toen ik gisteren naar bed ging. Hoofdpijn .... iets dat me maar zelden gegund is, en opgejaagd, wat meer regel dan uitzondering is.
Afmaken waaraan ik gisteren ten koste van een hoop energie ben begonnen tussen de afspraken buitenshuis door. Ordenen van de administratie van zo'n 6-7 maanden. Verbazingwekkend hoe consequent en volhardend alles in mij zich tegen iets blijft verzetten, waar ik geeneens een hekel aan heb. Ok, ik ben er slordig in. Maar mapjes vullen en opbergen ruimt heerlijk op. Desondanks begin van de avond gesloopt. Een Ironman op mijn knieën in de achteruit. Of dat dan weer automatisch tot een dergelijk beroerde nacht moet leiden??? Daar zijn de geleerden het niet over eens. Maar goed, afmaken dus. De leuke binnenkomer voor vandaag.
donderdag 13 november 2014
Ontbijtbegeleiding
o: "Koffie?"
i: "Ja, graag."
o: "Melk? Suiker?"
i: "Melk graag. Warm."
o: "Lekker opgeklopt?"
i: "Als dat zou kunnen."
o: "Een latte macchiato dan misschien?"
i: "U weet een mens te verwennen."
o: "We doen ons best."
i: "U hoort mij niet klagen."
o: "Misschien nog iets erbij?"
i: "Wat heeft u in de aanbieding."
o: "Eitje, boerenkaas, donker volkoren, huisgemaakte jam .... U zegt het maar."
i: "Kaas, brood, ei ... als ik mag kiezen."
o: "Hard of zacht? Het ei."
i: "Zacht graag, maar zonder snot."
o: "Dat spreek voor zich."
o: "Krantje?"
i: "Het kan niet op."
o: "Informerend of onderhoudend?"
i: "Doe die van gisteren maar."
o: "De NRC?"
i: "Graag ja."
o: "Ik had het kunnen bedenken."
i: (Lacht)
o: "Het komt er aan."
i: (Leunt achterover)
i: "Ja, graag."
o: "Melk? Suiker?"
i: "Melk graag. Warm."
o: "Lekker opgeklopt?"
i: "Als dat zou kunnen."
o: "Een latte macchiato dan misschien?"
i: "U weet een mens te verwennen."
o: "We doen ons best."
i: "U hoort mij niet klagen."
o: "Misschien nog iets erbij?"
i: "Wat heeft u in de aanbieding."
o: "Eitje, boerenkaas, donker volkoren, huisgemaakte jam .... U zegt het maar."
i: "Kaas, brood, ei ... als ik mag kiezen."
o: "Hard of zacht? Het ei."
i: "Zacht graag, maar zonder snot."
o: "Dat spreek voor zich."
o: "Krantje?"
i: "Het kan niet op."
o: "Informerend of onderhoudend?"
i: "Doe die van gisteren maar."
o: "De NRC?"
i: "Graag ja."
o: "Ik had het kunnen bedenken."
i: (Lacht)
o: "Het komt er aan."
i: (Leunt achterover)
woensdag 12 november 2014
Eigenrijk
Waterig herfstzonnetje. Rust en kalmte slaan de klok. Vooralsnog geen geblunder van de buitenwereld tot me doorgedrongen. Laat dat vooral zo blijven èn niet alleen vandaag. Tijd om de smaak van de ochtendkoffie te proeven ipv het spul te gebruiken om ongewenste èn ongevraagde innerlijke vuren te doven. Het 'rondje meer' straks om van de herfstkleuren en -geuren te genieten en niet om de bloeddruk terug in z'n hok te krijgen. Gewoon zoals het was en mij moeite genoeg gekost heeft om voor elkaar te boksen.
Draden oppakken kost me al meer energie dan me lief is, als ik die dingen zelf uit mijn handen laat glippen. Bijdragen van derden in het uit mijn handen slaan ervan, kan ik missen als kiespijn in een auto klemgereden onder een vrachtwagen, die achteruitrijdend halverwege boven een ravijn is blijven hangen.
Terug, als het mag, naar mijn simpele dagelijkse ritme ... was, afwas, schoonmaken en opruimen. De binnen-versie. Ook niet alles, maar geheel in eigen hand qua uitvoeren of nalaten. Mijn rijk(je) van en in de persoon van mijn eigen onderdanigheid. Ik en ik en de rest krijg de hik.
Draden oppakken kost me al meer energie dan me lief is, als ik die dingen zelf uit mijn handen laat glippen. Bijdragen van derden in het uit mijn handen slaan ervan, kan ik missen als kiespijn in een auto klemgereden onder een vrachtwagen, die achteruitrijdend halverwege boven een ravijn is blijven hangen.
Terug, als het mag, naar mijn simpele dagelijkse ritme ... was, afwas, schoonmaken en opruimen. De binnen-versie. Ook niet alles, maar geheel in eigen hand qua uitvoeren of nalaten. Mijn rijk(je) van en in de persoon van mijn eigen onderdanigheid. Ik en ik en de rest krijg de hik.
dinsdag 11 november 2014
Grenzen
Dsjuu ... soms is het maar wat goed, dat niemand in mijn omgeving vertoeft. Niet zij die problemen maken maar ook geen onschuldige 'voorbijganger', die uit het niets een een golf onredelijkheid over zich heen zou kunnen krijgen.
Het doet me denken aan de discussies, die Yoland en ik konden hebben. Onderwerp ter tafel, besproken, water bij de wijn van beide kanten, resultaat ..... verder. Theoretisch dan wel te verstaan. Een kunst, die ik me in al die jaren nooit eigen heb kunnen maken, is doorhebben of Yoland het nou echt eens was met het genomen besluit of niet.
Indien "Ja", dan was niks aan het handje en gebeurde wat afgesproken was of niet, maar dat had dan alleen met tijdgebrek of iets dergelijks te maken. Indien "Nee", dan ontstond een soort guerilla en kwam het onderwerp steeds weer ter tafel op de meest uiteenlopende momenten en in de minste herkenbare vormen. Via achterdeurtjes werd dan geprobeerd het aan de wijn toegevoegde water terug te nemen of in elk geval te verminderen.
Ok. Het kan gebeuren, dat je obv voortslepend inzicht een onderwerp opnieuw besproken wilt zien. Maar dan zou dit een uitzonderingsmechanisme zijn geweest. Daarvoor gebeurde het te vaak. Het voelde als bloed onder mijn nagels vandaan halen. Misschien mijn fout ..... zeker toen de lunch door de lucht vloog. Maar ik heb daarna netjes de scherven opgeruimd.
Het doet me denken aan de discussies, die Yoland en ik konden hebben. Onderwerp ter tafel, besproken, water bij de wijn van beide kanten, resultaat ..... verder. Theoretisch dan wel te verstaan. Een kunst, die ik me in al die jaren nooit eigen heb kunnen maken, is doorhebben of Yoland het nou echt eens was met het genomen besluit of niet.
Indien "Ja", dan was niks aan het handje en gebeurde wat afgesproken was of niet, maar dat had dan alleen met tijdgebrek of iets dergelijks te maken. Indien "Nee", dan ontstond een soort guerilla en kwam het onderwerp steeds weer ter tafel op de meest uiteenlopende momenten en in de minste herkenbare vormen. Via achterdeurtjes werd dan geprobeerd het aan de wijn toegevoegde water terug te nemen of in elk geval te verminderen.
Ok. Het kan gebeuren, dat je obv voortslepend inzicht een onderwerp opnieuw besproken wilt zien. Maar dan zou dit een uitzonderingsmechanisme zijn geweest. Daarvoor gebeurde het te vaak. Het voelde als bloed onder mijn nagels vandaan halen. Misschien mijn fout ..... zeker toen de lunch door de lucht vloog. Maar ik heb daarna netjes de scherven opgeruimd.
Inzichtelijk
Een kleine 300 km door mijn directe omgeving heen geslingerd over klein, kleiner en kleinste wegen. Prachtig! De omgeving. Het rijden. En de langzaam terugkerende innerlijke rust. Laat dit de laatste keer zijn, dat het de komende 4-5 maanden nodig is. Iedereen in mijn directe omgeving is bij deze gewaarschuwd. De volgende keer rollen koppen. Overdrachtelijk weliswaar, maar ik ga dan geen moeite meer doen om ergens begrip voor op de brengen. Dan is het een snelle haal en het probleem is opgelost.
Kun je wel door lieflijk bosrijke landschappen rijden met heuvelachtige vergezichten, waar prachtig bruine koeien grazen in smakelijk groene weiden en dorpen, waar de tijd aan voorbij lijkt te zijn gegaan, verborgen liggen in door kabbelende beken doorsneden dalen .... vergevingsgezindheid kun je ook overdrijven. Geen zin om als buurman's gek de geschiedenis in te gaan. Nu heb ik schijt aan geschiedenis, maar desondanks gaat me dit niet overkomen. Niet in een mogelijke verkoop èn niet in de vormgeving van mijn nieuwe huis.
Morgen gaat Frankrijk weer aan de slag na van een lang weekend genoten te hebben dankzij de Ie WO. Het einde daarvan, bedoel ik dan. Dan is iedereen weer bereikbaar en kan ik hier weer verder met wat gedaan moet worden aan officieel gezeur.......... en daar heb ik meer dan genoeg gezeik mee aan mijn kop. Dus verder graag simpel, zonder complicaties, die geen ander nut dienen dan de veren in verkeerde konten..
Kun je wel door lieflijk bosrijke landschappen rijden met heuvelachtige vergezichten, waar prachtig bruine koeien grazen in smakelijk groene weiden en dorpen, waar de tijd aan voorbij lijkt te zijn gegaan, verborgen liggen in door kabbelende beken doorsneden dalen .... vergevingsgezindheid kun je ook overdrijven. Geen zin om als buurman's gek de geschiedenis in te gaan. Nu heb ik schijt aan geschiedenis, maar desondanks gaat me dit niet overkomen. Niet in een mogelijke verkoop èn niet in de vormgeving van mijn nieuwe huis.
Morgen gaat Frankrijk weer aan de slag na van een lang weekend genoten te hebben dankzij de Ie WO. Het einde daarvan, bedoel ik dan. Dan is iedereen weer bereikbaar en kan ik hier weer verder met wat gedaan moet worden aan officieel gezeur.......... en daar heb ik meer dan genoeg gezeik mee aan mijn kop. Dus verder graag simpel, zonder complicaties, die geen ander nut dienen dan de veren in verkeerde konten..
Omslaan
Eten, glaasje er bij, mensen om je heen, vriendelijke bediening, acceptabel eten .... het helpt de onvermogens van je medemensen te relativeren, ook van hen die te dicht bij je staan om zomaar de tent uit te trappen.
De afgelopen, zeg twee jaar heb ik inmiddels zoveel doorgeslikt en andere kanten op gekeken, dat ik mag uitkijken, dat ik geen verkeerde indruk heb gewekt. Het is - excusez de vergelijking- net als bij honden: leren is vele malen eenvoudiger dan afleren.
Ik word weer aanspreekbaar zonder gelijk de neiging te hebben om mijn bazooka uit mijn achterzak te trekken. Verzeild in de paardenwereld, omringd door Amerikaans Engels kauwende mederestaurantgenoten, een afzakkertje bij de koffie (helaas filter .... dat het nog bestaat), zon buiten, aardige muziek op de achtergrond en een prettig gemis van mijn honden..... Huiswaarts kortom.
De afgelopen, zeg twee jaar heb ik inmiddels zoveel doorgeslikt en andere kanten op gekeken, dat ik mag uitkijken, dat ik geen verkeerde indruk heb gewekt. Het is - excusez de vergelijking- net als bij honden: leren is vele malen eenvoudiger dan afleren.
Ik word weer aanspreekbaar zonder gelijk de neiging te hebben om mijn bazooka uit mijn achterzak te trekken. Verzeild in de paardenwereld, omringd door Amerikaans Engels kauwende mederestaurantgenoten, een afzakkertje bij de koffie (helaas filter .... dat het nog bestaat), zon buiten, aardige muziek op de achtergrond en een prettig gemis van mijn honden..... Huiswaarts kortom.
Rampzalig
Wat is het toch simpel, zeker met de hedendaagse middelen, en wat zijn mensen er slecht in. Communicatie. Slordig. Egoïstisch. Nalatig. Een hoop denken maar weinig doen. Vanalles vinden maar het vergeten toe te passen. Alles op het laatste moment. Pas reactie bij navraag. Flauwe smoezen. Antwoorden die beginnen met "Ik dacht ....." Het laatste, wat in communicatie functioneert, is denken ..... dat terrein heeft nog steeds (gelukkig, maar helaas ...) geen digitale linkmogelijkheid.
Niks eenvoudiger dan fatsoenlijk omgaan met het maken en nakomen van afspraken en of het beantwoorden van vragen. Ping-pong-ping en desnoods nog een pong-ping en het is geregeld. Kinderspel, maar aan het merendeel van de volwassenen niet besteed. Liefst laat ik dergelijke lui in de stront zakken. Niet meer reageren en dan zijn ineens de rapen gaar. Als het aan de eigen kleren gaat is verontwaardiging je deel. Maar omgekeerd .... zoek het uit! Helaas kun je mensen niet altijd een spiegel voor houden zonder het risico je in je eigen vingers te snijden. Het gedrag gaat nl. over het algemeen gepaard met een gedegen plank voor de kop. Minimaal eiken.
Dus uiteindelijk liggen de gevolgen van andermans gemakzucht en gebrek aan communicatieve vermogens of simpelweg luiheid dus alsnog op je eigen bordje. De terreur van andermans moedwillige onvermogen.
Niks eenvoudiger dan fatsoenlijk omgaan met het maken en nakomen van afspraken en of het beantwoorden van vragen. Ping-pong-ping en desnoods nog een pong-ping en het is geregeld. Kinderspel, maar aan het merendeel van de volwassenen niet besteed. Liefst laat ik dergelijke lui in de stront zakken. Niet meer reageren en dan zijn ineens de rapen gaar. Als het aan de eigen kleren gaat is verontwaardiging je deel. Maar omgekeerd .... zoek het uit! Helaas kun je mensen niet altijd een spiegel voor houden zonder het risico je in je eigen vingers te snijden. Het gedrag gaat nl. over het algemeen gepaard met een gedegen plank voor de kop. Minimaal eiken.
Dus uiteindelijk liggen de gevolgen van andermans gemakzucht en gebrek aan communicatieve vermogens of simpelweg luiheid dus alsnog op je eigen bordje. De terreur van andermans moedwillige onvermogen.
Explosiegevaar
Ok, het spreekwoordelijke nachtje slapen achter mijn rug met dank aan een stel pammetjes. Nu hopen dat we het gek*t en gekl**t hebben gehad en de boel niet weer van de rails gekacheld wordt. Mijn ruimhartige redelijkheid heeft grenzen. En zoals het een grens betaamt is het verhaal aan de andere kant een ander dan aan deze kant. En niet een klein beetje anders maar zoiets als dag en nacht en dan erger.
Dus laten we hopen, dat het geblunder van die zogenaamde specialisten cq over het paard getilde nitwits voor de duur van de procedure van de baan is ...
..... Godverdegodver ...... Het ene gek*t nog niet verwerkt of de volgende dojo begint te kloten. Ik ga er ff mee kappen .... huppelen met de vlinders en fluiten met de vogeltjes. O nee, het is herfst...... Shit!
Dus laten we hopen, dat het geblunder van die zogenaamde specialisten cq over het paard getilde nitwits voor de duur van de procedure van de baan is ...
..... Godverdegodver ...... Het ene gek*t nog niet verwerkt of de volgende dojo begint te kloten. Ik ga er ff mee kappen .... huppelen met de vlinders en fluiten met de vogeltjes. O nee, het is herfst...... Shit!
maandag 10 november 2014
Grensgevalletje
..... en dan schakelen we nu over ..... naar oogverblindende vergezichten, azuurkleurige wateren, in bikini gehulde esthetisch verantwoorde billen, buiken en borsten, mijoto's met een parapluitje, iets kauwbaars erbij, reggae-deuntje op de achtergrond, niks meer in mijn hoofd en vooral geen gezeur meer aan mijn hoofd. Kan ik de bazooka vergrendelen en naar mijn kamer laten brengen. Wel zo rustig. Erg onhandig om met zo'n ding in aanslag een beetje losjes door de massa te bewegen. Ik heb al een hekel aan het idee van een schoudergeval, waar iedere vent (nou ja ...) tegenwoordig mee rondsjouwt voor z'n persoonlijke zooi, laat staan zo'n afgezaagd stuk regenpijp.
Nee, gewoon ontwapenen. Dat proost stukken lekkerder. De rest laten lullen. Een beetje turen naar de einder. Tukkie doen. Misschien ook niet. Sociaal verantwoord knikken op de juiste momenten. Beetje kloppen op schouders links en indien nodig rechts. Ergens straks een vriendelijk vormgegeven aftocht. Fysiotherapeute mee naar de kamer, op bed ploffen en vragen of ze na aflloop me aub niet wil wekken en de deur wil sluiten zonder te slaan. Verder geen gedoe meer vandaag .... Ik haal mijn bazooka zo weer op.
Nee, gewoon ontwapenen. Dat proost stukken lekkerder. De rest laten lullen. Een beetje turen naar de einder. Tukkie doen. Misschien ook niet. Sociaal verantwoord knikken op de juiste momenten. Beetje kloppen op schouders links en indien nodig rechts. Ergens straks een vriendelijk vormgegeven aftocht. Fysiotherapeute mee naar de kamer, op bed ploffen en vragen of ze na aflloop me aub niet wil wekken en de deur wil sluiten zonder te slaan. Verder geen gedoe meer vandaag .... Ik haal mijn bazooka zo weer op.
Misser!
Moet je mensen die overduidelijk bezig zijn hun hand te overspelen waarschuwen? Is wel netjes, toch?
En als je ze al eens ondubbelzinnig op die mogelijkheid hebt gewezen? Wordt al minder, niet?
Kun je wel over 'hete soep' praten, maar soep moet heet zijn. Met vuur spelen is een andere verhaal. Dat wordt op blaren zitten, als je niet uitkijkt. En mooi niet de mijne. Daar helpt geen blazen aan. Waarom zou je dat risico nemen? Is er iets met mij te verrekenen?
Ik ben helder geweest, heb niks verborgen gehouden, alles uitgelegd, een fooi ipv een betaling geaccepteerd en dan als oud vuil behandeld worden ..... er zijn er voor heel wat minder mijn leven uitgevlogen. Ik ga het nog ff proberen met tot tien tellen, maar of ik bij dat randje weg te krijgen ben, is nog maar de vraag.
Dit zou een memorabele dag kunnen gaan worden, alleen niet zoals het in eerste instantie bedoeld was.
En als je ze al eens ondubbelzinnig op die mogelijkheid hebt gewezen? Wordt al minder, niet?
Kun je wel over 'hete soep' praten, maar soep moet heet zijn. Met vuur spelen is een andere verhaal. Dat wordt op blaren zitten, als je niet uitkijkt. En mooi niet de mijne. Daar helpt geen blazen aan. Waarom zou je dat risico nemen? Is er iets met mij te verrekenen?
Ik ben helder geweest, heb niks verborgen gehouden, alles uitgelegd, een fooi ipv een betaling geaccepteerd en dan als oud vuil behandeld worden ..... er zijn er voor heel wat minder mijn leven uitgevlogen. Ik ga het nog ff proberen met tot tien tellen, maar of ik bij dat randje weg te krijgen ben, is nog maar de vraag.
Dit zou een memorabele dag kunnen gaan worden, alleen niet zoals het in eerste instantie bedoeld was.
Luchten
Wat een lul.
Wat een domme lul.
Wat een domme met zichzelf ingenomen lul.
Wat een domme met zichzelf ingenomen onbeschofte lul.
Wat een domme met zichzelf ingenomen onbeschofte voorspelbare lul.
Wat een domme met zichzelf ingenomen onbeschofte voorspelbare en volkomen overbodige lul.
Het is dat het een beetje oplucht, want verder hij is nog geen letter van bovenstaande woorden waard.
Wat een domme lul.
Wat een domme met zichzelf ingenomen lul.
Wat een domme met zichzelf ingenomen onbeschofte lul.
Wat een domme met zichzelf ingenomen onbeschofte voorspelbare lul.
Wat een domme met zichzelf ingenomen onbeschofte voorspelbare en volkomen overbodige lul.
Het is dat het een beetje oplucht, want verder hij is nog geen letter van bovenstaande woorden waard.
Voortvaren?
Eens zien of deze dag als memorabel de boeken in zal gaan. De nacht was niet van de gewenste saaiheid, maar behalve dat we regelmatig erger hebben gehad, is het nu niet het moment voor de nacht. De nacht is passé, de dag moet gaan tellen. Die moet vandaag het verschil gaan maken. Niet alleen mbt tot de afgelopen twaalf uur maar mbt de afgelopen acht jaar. Voorwaar geen kleine klus. Veel hulp van mijn kant zit er niet in. De dag zal het zelf moeten doen met hulp van buitenaf.
Twee uur! Twee uur om de punt definitief vorm te geven of om de kans te missen. Twee uur om verder te gaan op de jarenlang zorgvuldig bekeken maar verder vermeden weg of om me opnieuw te bekwamen in het lijmen van brokstukken. In dat laatste geval sta ik het me voorlopig toe om ff in het geheel niet voor mezelf in te staan.
Nog een uur voor de voorbereiding. Alle noodzakelijke en verder de mogelijk bruikbare papieren bij elkaar rapen. Een extra shot redelijkheid toedienen. Enige terughoudendheid inpakken. De houtjes niet vergeten en ff nalopen of het van 1 tot 10 en terug nog lukt zonder haperingen maar met de gewenste vertraging. Mijn blik instellen op een mengeling van verwondering en begrip. Verstand een standje of tig scherper zetten .... Iets vergeten? Hoop van niet.
Twee uur! Twee uur om de punt definitief vorm te geven of om de kans te missen. Twee uur om verder te gaan op de jarenlang zorgvuldig bekeken maar verder vermeden weg of om me opnieuw te bekwamen in het lijmen van brokstukken. In dat laatste geval sta ik het me voorlopig toe om ff in het geheel niet voor mezelf in te staan.
Nog een uur voor de voorbereiding. Alle noodzakelijke en verder de mogelijk bruikbare papieren bij elkaar rapen. Een extra shot redelijkheid toedienen. Enige terughoudendheid inpakken. De houtjes niet vergeten en ff nalopen of het van 1 tot 10 en terug nog lukt zonder haperingen maar met de gewenste vertraging. Mijn blik instellen op een mengeling van verwondering en begrip. Verstand een standje of tig scherper zetten .... Iets vergeten? Hoop van niet.
zondag 9 november 2014
LLL
...... de rest van de dag redelijk ongeschonden doorgekomen. Geen nieuwe wereldomvattende denksystemen opgezet noch onder de laatst denkbare steen weggekropen. Ergens er tussen in. 'Normaal' dus.Wat iedereen zich daar ook onder mag voorstellen. Het wil nogal eens afwijken van elkaar, mijn normaal en andermans of -vrouws normaliteit.
Kijk, daar gaan we weer. Niet doen. Koetjes en kalfjes graag. In receptvorm als het kan, maar knuffelbaar is ook ok. Verhaaltjes voor het slapen gaan, die net interessant genoeg zijn om me nog een paar uur wakker te houden. Niks spannends, geen horror aub. Bij voorkeur kabbelende beekjes met geluid, in bloei staande voorjaarsweiden, zoemende insecten (maar niet overdreven veel), in de wind opwaaiende witte zomerjurken, iets met kleurrijke vliegers in de verte, een regenboog mag ook al neigt dat snel naar kitsch, een royaal schijnende zon, pittige etensgeuren, een picknick arrangement onder een schaduw spenderende eik en nog zo wat van die dingetjes. Alles leuk, lief en lekker.
Zal er straks mijn gedachten in laten verzeilen, als ik vannuit de douche, via de handdoek in het schoon gedekte bed schuif. Alleen het idee laat me al bijna de trap op rennen. Krijg spontane geeuwneigingen. Verder maar niks invullen, dat kan straks alleen maar weer tegenvallen.
Kijk, daar gaan we weer. Niet doen. Koetjes en kalfjes graag. In receptvorm als het kan, maar knuffelbaar is ook ok. Verhaaltjes voor het slapen gaan, die net interessant genoeg zijn om me nog een paar uur wakker te houden. Niks spannends, geen horror aub. Bij voorkeur kabbelende beekjes met geluid, in bloei staande voorjaarsweiden, zoemende insecten (maar niet overdreven veel), in de wind opwaaiende witte zomerjurken, iets met kleurrijke vliegers in de verte, een regenboog mag ook al neigt dat snel naar kitsch, een royaal schijnende zon, pittige etensgeuren, een picknick arrangement onder een schaduw spenderende eik en nog zo wat van die dingetjes. Alles leuk, lief en lekker.
Zal er straks mijn gedachten in laten verzeilen, als ik vannuit de douche, via de handdoek in het schoon gedekte bed schuif. Alleen het idee laat me al bijna de trap op rennen. Krijg spontane geeuwneigingen. Verder maar niks invullen, dat kan straks alleen maar weer tegenvallen.
Vierwielers
Soms kan ik me opeens over dingen verwonderen, die ik de rest van de tijd als normaal voorbij laat gaan of gewoon geen aandacht aan besteed. Niet alleen vandaag, maar vandaag weereens een keer: auto's. Iedereen klaagt steen en been over de crisis, maar ik zie iedere dag weer massa's gloednieuwe auto's op de weg passeren. Kleintjes, middelmaten èn grote bakken. Ok, in Frankrijk opvallend veel Dacia's. Dat zijn mensen die (moeten) rekenen. Maar desondanks ..... nieuw!
Bij Dacia's gaat het om bedragen rondom de 10K, Golf, Audi A3, Peugeot 308 toch gauw om 20K+, de gemiddelde leasebak 30-40K en het grotere werk, de SUV-achtigen begint dan weliswaar rond de 50K, maar voor je 'm heb opgetuigd met allerlei leutigheid, zit je gauw op de 80-90K. En het is niet bepaald een zeldzaamheid, dat je ze ziet rijden. Waar komt al dat geld vandaan in deze door de economische crisis zo geteisterde wereld??
Mijn C5 break kostte 4 jaar geleden iets van 30K. Veel geld. Heb daar ook bijna 2 jaar over lopen tobben. De Peugeot had zijn beste tijd gehad, ik wilde wel iets met comfort en niet de lichtste versie. Met het oog op mijn move oostwaarts speelt af en toe door mijn hoofd, dat een wat robuustere wagen niet verkeerd zou zijn. Dan kom je in het SUV- segment en vliegen de extra K'tjes je per tien om de oren voor gelijksoortig comfort en veiligheid, als waar ik nu in rij. Het is als 235 euro voor een fles wijn neertellen in een restaurant of bij de slijter. Ergens verlies ik de feeling met de vermeende meerwaarde. En dan zien, dat ze als zoete broodjes over de toonbank gaan. Wijn of auto's maakt niks uit.
Bij Dacia's gaat het om bedragen rondom de 10K, Golf, Audi A3, Peugeot 308 toch gauw om 20K+, de gemiddelde leasebak 30-40K en het grotere werk, de SUV-achtigen begint dan weliswaar rond de 50K, maar voor je 'm heb opgetuigd met allerlei leutigheid, zit je gauw op de 80-90K. En het is niet bepaald een zeldzaamheid, dat je ze ziet rijden. Waar komt al dat geld vandaan in deze door de economische crisis zo geteisterde wereld??
Mijn C5 break kostte 4 jaar geleden iets van 30K. Veel geld. Heb daar ook bijna 2 jaar over lopen tobben. De Peugeot had zijn beste tijd gehad, ik wilde wel iets met comfort en niet de lichtste versie. Met het oog op mijn move oostwaarts speelt af en toe door mijn hoofd, dat een wat robuustere wagen niet verkeerd zou zijn. Dan kom je in het SUV- segment en vliegen de extra K'tjes je per tien om de oren voor gelijksoortig comfort en veiligheid, als waar ik nu in rij. Het is als 235 euro voor een fles wijn neertellen in een restaurant of bij de slijter. Ergens verlies ik de feeling met de vermeende meerwaarde. En dan zien, dat ze als zoete broodjes over de toonbank gaan. Wijn of auto's maakt niks uit.
Tellen
Wederom 1847 passen rond the meer gestapt. Dat doe ik nu ruim 14 jaar, minimaal 1x per dag ... dat zijn 9.438.170 passen, die ik minimaal gelopen ben, alleen al voor het uitlaten van de honden. In werkelijkheid zullen het er veel meer zijn. De eerste 7 - 9 jaar deed ik de ronde tweemaal per dag, maar werd daarbij (soms) afgewisseld door Yoland. In feite zal het dus 1,5 zoveel zijn, dwz 14.157.255 keer de ene voet voor de andere.
Aantallen van een regelmatige handeling door de jaren heen krijgen snel iets duizelingwekkends. Tel voor de gein maar het aantal slagen, dat je hart gedaan heeft tot op heden. Gelukkig hoef je daar niet bij na te denken en gaat dat over het algemeen zonder problemen. Het aantal maal dat je adem hebt gehaald, de m3's stront, die je geproduceerd hebt, het aantal liter gede-alcoholiseerde drank, die je uitgepist hebt, etc. etc. De kilometers die je in je vierwieler gemaakt hebt ...... 456.873 km en dan ben ik pas na mijn veertigste begonnen.
Toch iets filosofisch aan deze dag. Hangt het in de lucht? Heeft het met mijn bio-ritme te maken? Staan de sterren in een reflectieve constellatie? Maakt mijn geest dankbaar gebruik van de plots door het gepieker vrijgegeven denkruimte? Hé Joost, kom op, vertel 'ns. Als je hem nodig hebt .....
Aantallen van een regelmatige handeling door de jaren heen krijgen snel iets duizelingwekkends. Tel voor de gein maar het aantal slagen, dat je hart gedaan heeft tot op heden. Gelukkig hoef je daar niet bij na te denken en gaat dat over het algemeen zonder problemen. Het aantal maal dat je adem hebt gehaald, de m3's stront, die je geproduceerd hebt, het aantal liter gede-alcoholiseerde drank, die je uitgepist hebt, etc. etc. De kilometers die je in je vierwieler gemaakt hebt ...... 456.873 km en dan ben ik pas na mijn veertigste begonnen.
Toch iets filosofisch aan deze dag. Hangt het in de lucht? Heeft het met mijn bio-ritme te maken? Staan de sterren in een reflectieve constellatie? Maakt mijn geest dankbaar gebruik van de plots door het gepieker vrijgegeven denkruimte? Hé Joost, kom op, vertel 'ns. Als je hem nodig hebt .....
Vastloper
Een dood punt. Geen beweging, geen enkel kant op. Lijkt op evenwicht, maar is het niet. Een evenwicht verstoor je met de kleinst denkbare aanraking. Tegen een dood punt kun je rustig aanleunen. Over een dood punt heen weer in beweging komen kost energie. Op dit moment niet de zin deze te verspillen. Laat die inbreng maar extern aangevoerd worden. Voor het moment genoeg geïnvesteerd of beter verbrand.
Ik laat deze dag en de paar die deze week nog volgen maar op en/of over me heen komen. Zie wel wat ik er mee kan. Wat 'moet' is het bed verschonen, want dat heb ik vanmorgen maar afgehaald, anders zag ik het weer niet gebeuren. De rest mag, kan, zou geen kwaad kunnen, is deels zelfs wenselijk, maar de wereld zal niet vastlopen laat staan vergaan, als ik me er vandaag niet aan vergrijp.
Wie of wat me in beweging brengt vandaag .... ik laat me verrassen. Ik zit en ik zit goed. Doeeeeii. Beetje lopen, beetje koken, beetje schrijven, beetje denken, beetje niks van dat alles, beetje meer van dat laatste en misschien ook niet. Dat heet vrijheid, vooral als er niemand om je heen is, die zich daar aan kan lopen storen. Hiephoi, mijn solo-bestand. Je krijgt de smaak altijd pas te pakken, als de kansen weer bijna verkeken zijn.
Ik laat deze dag en de paar die deze week nog volgen maar op en/of over me heen komen. Zie wel wat ik er mee kan. Wat 'moet' is het bed verschonen, want dat heb ik vanmorgen maar afgehaald, anders zag ik het weer niet gebeuren. De rest mag, kan, zou geen kwaad kunnen, is deels zelfs wenselijk, maar de wereld zal niet vastlopen laat staan vergaan, als ik me er vandaag niet aan vergrijp.
Wie of wat me in beweging brengt vandaag .... ik laat me verrassen. Ik zit en ik zit goed. Doeeeeii. Beetje lopen, beetje koken, beetje schrijven, beetje denken, beetje niks van dat alles, beetje meer van dat laatste en misschien ook niet. Dat heet vrijheid, vooral als er niemand om je heen is, die zich daar aan kan lopen storen. Hiephoi, mijn solo-bestand. Je krijgt de smaak altijd pas te pakken, als de kansen weer bijna verkeken zijn.
32''
Zondag. Het zoveelste weekrondje voltooid. Een hoop gebeurd. Niks nieuws onder de zon verschenen. Nauwelijks vooruitgekomen. Meerdere cirkels met gelijk uitblijvend resultaat doorlopen. Aangekomen bij het vertrek. Nieuwe ronde en wie weet deze keer met kansen.
Zondag .... is het nou het einde van de week of het begin? De geschriften volgend zou het het eind zijn. Het kleien zat leunde hij achterover en zag dat hij er weinig van gebakken had. Dat idee van weekslot heb ik wel van maandag t/m zaterdag, maar eenmaal aanbeland op zondag, voelt het voor mij toch meer als begin dan als einde aan. Het einde als begin, het begin als einde ... misschien minder vreemd dan het op het eerste oog lijkt. Het is niet voor niks een cirkel, een figuur zonder begin of einde, met oneindig veel vertrekpunten en uit het vertrekpunt voortvloeiende aankomstplek. Namelijk dezelfde!
Zondag. Een dag waarop niks mag. Da's nou zo kl*te. Had ik toch zoooooooo veel willen doen vandaag.
Zondag .... is het nou het einde van de week of het begin? De geschriften volgend zou het het eind zijn. Het kleien zat leunde hij achterover en zag dat hij er weinig van gebakken had. Dat idee van weekslot heb ik wel van maandag t/m zaterdag, maar eenmaal aanbeland op zondag, voelt het voor mij toch meer als begin dan als einde aan. Het einde als begin, het begin als einde ... misschien minder vreemd dan het op het eerste oog lijkt. Het is niet voor niks een cirkel, een figuur zonder begin of einde, met oneindig veel vertrekpunten en uit het vertrekpunt voortvloeiende aankomstplek. Namelijk dezelfde!
Zondag. Een dag waarop niks mag. Da's nou zo kl*te. Had ik toch zoooooooo veel willen doen vandaag.
zaterdag 8 november 2014
Koekhappen
Adem in - Adem uit. Regelen wat geregeld moet worden, zonder dat het geregel het idee krijgt, dat het geregeld wordt. Piece of cake, niet dan? Vooralsnog lijkt het erop, dat het opgefokte gevoel zich terugtrekt. Nu kan ik precies allemaal dat gaan doen, wat ik gisteren gedaan heb, toen ik ineens de kalmte zelf leek. Maar waar begint dat kopiëren?
Was het het goede glas champagne, dat de boel de gewenste kant op liet kiepen of was het al de beslissing om buiten de deur te gaan lunchen? Was het de armagnac bij de koffie of het feit, dat ik de drank daarna beperkt heb tot een kleine liter thee? Ik kan meer vergelijkingen aanhalen, maar weet uit ervaring, dat er geen peil op te trekken is. Twee identieke dagen, in zoverre een dag identiek aan een andere kan zijn, zegt niks over de ermee gepaard gaande consequenties. Nachtelijk of niet. Het is en blijft een soort loterij, waarbij zoals bekend inzet geheel losstaat van de uitkomsten.
We gooien ons er straks gewoon weer in als het zover is en zien wel waar de kruiken barsten en/of de schepen stranden. Ik denk, dat mijn grootste 'fout' is en is geweest, dat ik dingen probeer te voorkomen. Het beheersen van die heksenketel, die afhankelijk van de subtiele wijzigingen in de ingrediëntencombinaties, buitentemperatuur, stand van de maan en andere hemelslichamen, humeur, bloedsuikerspiegel, de korte termijn voortuitzichten en de rekening van de boekhouder, ervaringen oplevert die nauwelijks reproduceerbaar zijn, heb ik (bijna) als onmogelijk geaccepteerd. Het is makkelijker gewoon op te staan als je weer onderuit bent gegaan, dan de heel tijd bezig zijn met het voorkomen van op je snufferd te gaan. Ja, soms duren dingen iets langer, dan je zou denken.
Was het het goede glas champagne, dat de boel de gewenste kant op liet kiepen of was het al de beslissing om buiten de deur te gaan lunchen? Was het de armagnac bij de koffie of het feit, dat ik de drank daarna beperkt heb tot een kleine liter thee? Ik kan meer vergelijkingen aanhalen, maar weet uit ervaring, dat er geen peil op te trekken is. Twee identieke dagen, in zoverre een dag identiek aan een andere kan zijn, zegt niks over de ermee gepaard gaande consequenties. Nachtelijk of niet. Het is en blijft een soort loterij, waarbij zoals bekend inzet geheel losstaat van de uitkomsten.
We gooien ons er straks gewoon weer in als het zover is en zien wel waar de kruiken barsten en/of de schepen stranden. Ik denk, dat mijn grootste 'fout' is en is geweest, dat ik dingen probeer te voorkomen. Het beheersen van die heksenketel, die afhankelijk van de subtiele wijzigingen in de ingrediëntencombinaties, buitentemperatuur, stand van de maan en andere hemelslichamen, humeur, bloedsuikerspiegel, de korte termijn voortuitzichten en de rekening van de boekhouder, ervaringen oplevert die nauwelijks reproduceerbaar zijn, heb ik (bijna) als onmogelijk geaccepteerd. Het is makkelijker gewoon op te staan als je weer onderuit bent gegaan, dan de heel tijd bezig zijn met het voorkomen van op je snufferd te gaan. Ja, soms duren dingen iets langer, dan je zou denken.
Disbalans
Absoluut geen verkeerde dag. Helaas wel met wat wisselvalligheden. Ook nu weer. Thuis, boodschappen uitgepakt en opgeruimd, beesten verzorgd en wat zitten schrijven. Allemaal niks bijzonders. Geen gemoet. Geen te ontwijken weerstanden. Geen vage onduidelijkheden. Alles concreet, helder en laat ik eerlijk zijn, niets mis mee. Waarom dan ineens zo'n opwelling aan de binnenkant. Hart wil naar buiten, mes in mijn adem en mijn buik door de wringer. Beeld is een beetje duidelijk? Nou, aangenaam is anders.
Was er nou nog een reden aan te wijzen, dan valt met die flauwekul aardig te leven. Je zet het een tegenover het ander en vlakt beide successievelijk weg. Hoe moet dat, als de reden ontbreekt? Beter zoeken? Vertel ...
Na wat gepieker in de zijlijn besloten dat het naweeën of achterhaalde stuiptrekkingen zijn en ik me er verder vooral niet mee bezig moet houden. Dood (jaja ....) zwijgen gaat niet lukken, maar alle overbodige aandacht aub achterwegen laten. 'Negeren' komt het dichtst in de buurt van de werkelijkheid. Aandacht verergerd, dus niet doen. Die fout heb ik van de week al een keer gemaakt. Zien of we slagen voor het ezel-examen of het helaas met ons menszijn moeten doen.
Was er nou nog een reden aan te wijzen, dan valt met die flauwekul aardig te leven. Je zet het een tegenover het ander en vlakt beide successievelijk weg. Hoe moet dat, als de reden ontbreekt? Beter zoeken? Vertel ...
Na wat gepieker in de zijlijn besloten dat het naweeën of achterhaalde stuiptrekkingen zijn en ik me er verder vooral niet mee bezig moet houden. Dood (jaja ....) zwijgen gaat niet lukken, maar alle overbodige aandacht aub achterwegen laten. 'Negeren' komt het dichtst in de buurt van de werkelijkheid. Aandacht verergerd, dus niet doen. Die fout heb ik van de week al een keer gemaakt. Zien of we slagen voor het ezel-examen of het helaas met ons menszijn moeten doen.
Smakenpalet
Hoppa. Boodschappen. Heerlijk snuffelen, neuzen en toeslaan op de markt. Nee, niet weer Périgueux. Ditmaal gewoon Limoges. Kleiner, gewoner, veel kleurrijker èn met kaas van Kees. Die kaas is nog wel in Thivier te krijgen, maar dan niet bij Kees. Of aan huis, hier achter links om de hoek naar rechts. Moeilijk uit te leggen, maar die mogelijkheid trekt me niet zo. Niet dat het allemaal zo belangrijk is, want vandaag was de kaas er wel maar Kees niet. Bovendien heet de kaas Anja en wordt ie inmiddels waarschijnlijk niet meer door haar gemaakt. Is het nog te volgen? Indien niet, maakt niet uit! Lekkere kaas. Geen onaardige markt met een aantrekkelijke 'food'-hoek. Al die namaak merkzooi, de overdreven bedrukte stoffen per meter en het betere kitschwerk is verder niet aan mij besteed.
Hoelaat het begint heb ik geen idee. Vijf, zeven of negen uur ..... is niet aan mij besteed. Het houdt er rond twaalven mee op, da's belangrijker om te weten. Dus mooi om kwart over elf mijn voiture op loopafstand langs het trottoir gezet en de benenwagen genomen. Nog steeds erg aangename buitentemperaturen voor de tijd van het jaar.
Geen haast. Een hoop te zien en niet alleen qua uitgestalde waar. Het is hier ander volk, dan je in de binnenstad ziet of op z'n minst een compleet andere mix. Hier loopt Frankrijks verleden in alle kleuren rond. Deels ook in het aanbod terug te vinden. Minder dan mijn lief zou zijn, maar toch iets. Brood met body, olijven op z'n Grieks, tomaten uit een tuin, natuurlijk Kees z'n kaas en als extraatje voor mezelf coquilles de St. Jacques, maar dan nog in hun schelp. Wat een werk maken die beesten ervan en wij pulken alleen de inhoud eruit. Ondankbaar volk dat we zijn. Hetzelfde manco als met oesters. Ik ben benieuwd.
Hoelaat het begint heb ik geen idee. Vijf, zeven of negen uur ..... is niet aan mij besteed. Het houdt er rond twaalven mee op, da's belangrijker om te weten. Dus mooi om kwart over elf mijn voiture op loopafstand langs het trottoir gezet en de benenwagen genomen. Nog steeds erg aangename buitentemperaturen voor de tijd van het jaar.
Geen haast. Een hoop te zien en niet alleen qua uitgestalde waar. Het is hier ander volk, dan je in de binnenstad ziet of op z'n minst een compleet andere mix. Hier loopt Frankrijks verleden in alle kleuren rond. Deels ook in het aanbod terug te vinden. Minder dan mijn lief zou zijn, maar toch iets. Brood met body, olijven op z'n Grieks, tomaten uit een tuin, natuurlijk Kees z'n kaas en als extraatje voor mezelf coquilles de St. Jacques, maar dan nog in hun schelp. Wat een werk maken die beesten ervan en wij pulken alleen de inhoud eruit. Ondankbaar volk dat we zijn. Hetzelfde manco als met oesters. Ik ben benieuwd.
Herstel
Vraag me niet waarom. Helaas weet ik daar zelf geen sluitend antwoord op. Maar de rust is weergekeerd. Of is het, dat de onrust is vertrokken? Ook daar moet ik het antwoord schuldig blijven. Het zal het leven wel weer zijn. De ene keer is het de stok tussen de spaken van je wiel, de andere keer het opblaaskussen, dat je val breekt voor je te pletter spettert.
Maar goed. Het voelt tien jaar ouder, leeggezogen en in een hoek geschoven. Dat gaat weer het nodige oppepwerk kosten. Jammer, dat ik geen baas meer heb, ziek melden geeft vaak een gewenste kick op momenten als deze. We gaan d'r iets op vinden. Is tenslotte niet de eerste keer, dat ik met dit bijltje moeten hakken.
Zou prettig zijn als ik zo langzamerhand niet ik elk zin het woordje "weer" kan of moet gebruiken. Iets nieuws graag en dat van het leuke en positieve soort. Drie maanden overwinteren in Barcelona, zou een aardige oppepper zijn. Een algehele lichaamsmassage, niet helemaal nieuw maar verre van routine, zou voor de eerste aanloop niet misstaan. Graag met de mogelijkheid om in slaap te vallen en uit eigen beweging wakker worden, niet vanwege het verlopen uur, en dan uitkijken over het azuurblauwe water van een met zon overgoten baai. Kijk, kijk, kijk, het leven krabbelt op.
Maar goed. Het voelt tien jaar ouder, leeggezogen en in een hoek geschoven. Dat gaat weer het nodige oppepwerk kosten. Jammer, dat ik geen baas meer heb, ziek melden geeft vaak een gewenste kick op momenten als deze. We gaan d'r iets op vinden. Is tenslotte niet de eerste keer, dat ik met dit bijltje moeten hakken.
Zou prettig zijn als ik zo langzamerhand niet ik elk zin het woordje "weer" kan of moet gebruiken. Iets nieuws graag en dat van het leuke en positieve soort. Drie maanden overwinteren in Barcelona, zou een aardige oppepper zijn. Een algehele lichaamsmassage, niet helemaal nieuw maar verre van routine, zou voor de eerste aanloop niet misstaan. Graag met de mogelijkheid om in slaap te vallen en uit eigen beweging wakker worden, niet vanwege het verlopen uur, en dan uitkijken over het azuurblauwe water van een met zon overgoten baai. Kijk, kijk, kijk, het leven krabbelt op.
vrijdag 7 november 2014
Indozen
Schoenen geregeld, septictank in de steigers, telefoon gedeblokkeerd, stenen in de afwachting, tegelvloer nog niet compleet, keukenblad in onderhandeling, vetput gearriveerd, offertes geaccordeerd en water opgezet voor mijn thee zonder thee. De avond kan beginnen.
Had vandaag met mijn inmiddels alweer aardig uitgegroeide papierberg willen beginnen. Is er niet van gekomen. Is ok. Maakt niks uit. De enige nog te betalen rekening is van mijn boekhouder. Die kan wachten. Morgen zien we verder. Eerst de nacht en dan bekijken wat rest om de dag door te komen.
Verhuisdozen zijn besteld in het volle besef, dat de beer nog steeds erg levendig rondloopt. Maar ja, is het niet nu, dan komt er een ander moment, waarop de zooi alsnog in fatsoenlijke dozen verpakt zal moeten worden. Dus die knoop maar doorgehakt. Staat hier straks alles netjes en strak in dozen opgelijnd. Maar voor het zo ver is, eerst mezelf op een lijn krijgen. Weer op een lijn krijgen. Misschien moet ik het hele zooitje uitbesteden ook. Mogen ze mij erbij inpakken. Opgeruimd staat netjes.
Had vandaag met mijn inmiddels alweer aardig uitgegroeide papierberg willen beginnen. Is er niet van gekomen. Is ok. Maakt niks uit. De enige nog te betalen rekening is van mijn boekhouder. Die kan wachten. Morgen zien we verder. Eerst de nacht en dan bekijken wat rest om de dag door te komen.
Verhuisdozen zijn besteld in het volle besef, dat de beer nog steeds erg levendig rondloopt. Maar ja, is het niet nu, dan komt er een ander moment, waarop de zooi alsnog in fatsoenlijke dozen verpakt zal moeten worden. Dus die knoop maar doorgehakt. Staat hier straks alles netjes en strak in dozen opgelijnd. Maar voor het zo ver is, eerst mezelf op een lijn krijgen. Weer op een lijn krijgen. Misschien moet ik het hele zooitje uitbesteden ook. Mogen ze mij erbij inpakken. Opgeruimd staat netjes.
Tafelrust
Besloten tot een rustige middag. Lunch buiten de deur. Een goed en mooi glas champagne als binnenkomer. Klinkt decadent maar ik hou daar nou eenmaal meer van dan pastiche, kir, port, americano of welk ander als smaakmaker bedoelde vochtvoorziening. En het was werkelijk een mooi glas champagne. Henriot. Een paar jaar geleden nog makkelijk in een betere slijterij te verkrijgen en daarna verdwenen in de wereld van de luxe en het grote geld. Zonde. Vooral de speciale cuvée "Pure Chardonnay" was om het glas erbij af te likken. Brut natuurlijk. Alles met een zoetje is voor mietjes.
Vooralsnog is de champagne niet de weg op gegaan waar een hoop andere wijnen, èn niet alleen witte, al sinds jaren naar neigen .... naar een verderfelijk zoet ondertoontje. Vaak pas aan te treffen in de afdronk, in een hoop witte wijnen echter pontificaal op de tong. Vies! Zonde. Een wijn als de Gewürtztraminer uit de Elzas heeft daarmee -voor mij- zijn grootste aantrekkingskracht verloren.
Na de prefecte bubbels een witte St. Joseph, mooi droog en daarna nog twee rooien, die zeker de moeite waard waren, maar.waar ik verder niet zo mee bezig ben geweest. Mooie simpele, goed uitgebalanceerde gerechten, een smakelijke kaasafsluiting en een oude armagnac bij de koffie.
Rustig kunnen zitten. Geen Frans gejaag. Zenuwachtig binnengekomen en kalm naar buiten gegaan. Graag zo de avond in.
Vooralsnog is de champagne niet de weg op gegaan waar een hoop andere wijnen, èn niet alleen witte, al sinds jaren naar neigen .... naar een verderfelijk zoet ondertoontje. Vaak pas aan te treffen in de afdronk, in een hoop witte wijnen echter pontificaal op de tong. Vies! Zonde. Een wijn als de Gewürtztraminer uit de Elzas heeft daarmee -voor mij- zijn grootste aantrekkingskracht verloren.
Na de prefecte bubbels een witte St. Joseph, mooi droog en daarna nog twee rooien, die zeker de moeite waard waren, maar.waar ik verder niet zo mee bezig ben geweest. Mooie simpele, goed uitgebalanceerde gerechten, een smakelijke kaasafsluiting en een oude armagnac bij de koffie.
Rustig kunnen zitten. Geen Frans gejaag. Zenuwachtig binnengekomen en kalm naar buiten gegaan. Graag zo de avond in.
Hakamoditsjoedo
Zenuwachtig. De maag en omstreken in een ingewikkelde judogreep met een onuitspreekbare Japanse naam. Klem! Dat is waar het op neer komt. Dat is waar ik iets mee moet. Helaas ben ik het Japans niet machtig en zal het in een van de vier standaard talen moeten doen, die je als Nederlander hoort te beheersen. Hoorde. Het onderwijsniveau wordt in de Lage Landen niet voor niks al jaren naar beneden bezuinigd. "Los", dus .....
Net zo zinloos, als tegen een hond aan lullen, die een vers bot tussen z'n kaken heeft en al een paar dagen niks fatsoenlijks heeft gegeten. Zo'n beest kan en wil ik het niet kwalijk nemen. Laat die vooral lekker knagen en kauwen. Maar mijn eigen innerlijk ... Mag ik aub enige uitleg qua dwarsliggerij en een soort van medewerking bij het oplossen van ongewenste uitingen in deze?? Dank, te vriendelijk, maar dan nu wel graag gelijk resultaat. Na al die jaren gezeur ga we nu niet nog een keer lopen zeiken.Ok? Zou fijn zijn.
Net zo zinloos, als tegen een hond aan lullen, die een vers bot tussen z'n kaken heeft en al een paar dagen niks fatsoenlijks heeft gegeten. Zo'n beest kan en wil ik het niet kwalijk nemen. Laat die vooral lekker knagen en kauwen. Maar mijn eigen innerlijk ... Mag ik aub enige uitleg qua dwarsliggerij en een soort van medewerking bij het oplossen van ongewenste uitingen in deze?? Dank, te vriendelijk, maar dan nu wel graag gelijk resultaat. Na al die jaren gezeur ga we nu niet nog een keer lopen zeiken.Ok? Zou fijn zijn.
Ontbijtverrassing
There we go again ...... Fluitend uit mijn bed een verfrissende koude douche genomen, me van kop tot teen in het schoon gestoken en huppelend de trap af. Beneden ontvangen door enthousiaste honden en de warm verleidelijke geur van koffie. Ontbijttafel gedekt in de volle maar frisse ochtendzon op het terras aan de achterkant. Strak wit gesteven en gestreken tafellaken, kleurrijk servies, glimmend bestek, in het licht schitterende glazen, een prachtig boeket in warme herfsttinten, vers brood in soorten en maten, verse verse jus, glaasje champagne, koude gepasteuriseerde melk, een warme Latte macchiato, ham gekookt en gerookt, worsten uit heel Europa , Nederlandse kazen, tomaten, komkommers, fruit, yogurt, noten en gedroogde vruchten, jam, marmelades en geleien, honing in de raat, een drilvrij 4-minuten eitje en de ochtendkranten van het aanstaande weekeinde.
Wat wil een mens nog meer op een druilerige vrijdagochtend na een nacht waar we het verder maar niet over hebben en een dag voor de boeg, die voor iemand die zoutloos gewend is nog flauw smaakt. Allez, doe het er mee!
Wat wil een mens nog meer op een druilerige vrijdagochtend na een nacht waar we het verder maar niet over hebben en een dag voor de boeg, die voor iemand die zoutloos gewend is nog flauw smaakt. Allez, doe het er mee!
donderdag 6 november 2014
Overdoen
Terug bij "Af" dus, lijkt het. Wederom een ander "Af", maar een "Af". En een erg ongewenst ook. Wanneer is de laatste serieuze kortsluiting geweest? Toch gauw 2 en misschien wel meer dan 3 jaar geleden. Het zijn niet de momenten, die ik rood omcirkel op de kalender, om ze niet te vergeten. Maar lang geleden, zo lang geleden dat het leek, alsof ik er voorgoed van verlost was. Mispoes!
Dat wordt weer ontspannen, masseren, mediteren, analyseren, relativeren, afstand nemen en nog meer ontspannen, masseren, etc. Mag hopen, dat het niet weer jaren gaat duren. Zou me erg stug lijken. Maar goed, hoewel niet onverklaarbaar, zelfs niet geheel onverwachts, had ik deze reprise toch ook liever niet gehad. D'r zijn dingen waar kiespijn volledig bij in het niet valt.
Dus iPod opladen, voorraad kalmeringsmiddel aanvullen, telefoon terug naast het bed en een fles wijn in mijn mik ..... O shit, daar was ik nou net mee gestopt. Het zou toch niet ........ Laat dat aub niet waar zijn!!
Dat wordt weer ontspannen, masseren, mediteren, analyseren, relativeren, afstand nemen en nog meer ontspannen, masseren, etc. Mag hopen, dat het niet weer jaren gaat duren. Zou me erg stug lijken. Maar goed, hoewel niet onverklaarbaar, zelfs niet geheel onverwachts, had ik deze reprise toch ook liever niet gehad. D'r zijn dingen waar kiespijn volledig bij in het niet valt.
Dus iPod opladen, voorraad kalmeringsmiddel aanvullen, telefoon terug naast het bed en een fles wijn in mijn mik ..... O shit, daar was ik nou net mee gestopt. Het zou toch niet ........ Laat dat aub niet waar zijn!!
Afknapper
Had ik het moeten zien of kunnen zien aankomen, maar wilde ik er niet aan?? Wie het weet mag het zeggen. De afgelopen drie berichten tellen in deze niet echt. Die zijn vandaag pas geschreven en ongetwijfeld is de negatieve tendens er enigszins in aangedikt. Feit is dat de dag van gisteren, net als vandaag moeite kostte. Het voelt alsof een hoop zich in mij verzet tegen wat speelt. Nu kiezen wat daarin werkelijk telt of heeft geteld.
Het een en ander is deels erg voor de hand liggend en enige wrijving of een of ander minder soepel lopende emotie zou me niet verbazen, maar ...... MAAR waarom een heuse paniekaanval? Alsjeblief zeg.
Het systeem verliest al enige weken aan stabiliteit. Ik ben niet stom, heb mijn voelsprieten niet in mijn zak. Kan het deels ook makkelijk verklaren, zonder er nou zonodig begrip voor op te kunnen brengen, maar waarom doorstoten naar de ultieme ellende in deze? Wie beleeft hier lol aan? Ik niet, dat mag duidelijk zijn. Zo, wie of wat beleeft lol aan het feit, dat ik die niet beleef ... Wil dat sadistje aub uit de coulissen te voorschijn stappen. Ik heb zin in royaal doen, in klappen uitdelen.
Het een en ander is deels erg voor de hand liggend en enige wrijving of een of ander minder soepel lopende emotie zou me niet verbazen, maar ...... MAAR waarom een heuse paniekaanval? Alsjeblief zeg.
Het systeem verliest al enige weken aan stabiliteit. Ik ben niet stom, heb mijn voelsprieten niet in mijn zak. Kan het deels ook makkelijk verklaren, zonder er nou zonodig begrip voor op te kunnen brengen, maar waarom doorstoten naar de ultieme ellende in deze? Wie beleeft hier lol aan? Ik niet, dat mag duidelijk zijn. Zo, wie of wat beleeft lol aan het feit, dat ik die niet beleef ... Wil dat sadistje aub uit de coulissen te voorschijn stappen. Ik heb zin in royaal doen, in klappen uitdelen.
woensdag 5 november 2014
Herhaling
Overdag buiten is het nog steeds erg aangenaam. In huis is het afkoelen begonnen. Nog niet echt koud maar al aardig onaangenaam. Nog geen verwarming aan gehad. Ik kies ervoor en had het toch zo graag anders gezien dit jaar, deze winter
Nu komt alles weer bij elkaar ..... dood, alleen zijn, koud, nattigheid, lange lege avonden, koud bed, de weinig uitnodigende ochtenden. Een knap iemand die daar een positieve draai aan weet te geven. Veel meer dan er vooral niet mee bezig zijn, heb ik er nooit van kunnen maken. 'Tuurlijk het helpt, als je het als uitdaging kunt ziet, maar hoelang kun/wil je jezelf voor de gek houden?
Maar goed, de herfst is begonnen en iets zegt me, dat die niet lang gaat duren. Alsnog achter een schoorsteenveger aan, hout naar binnen leggen, kachel schoonmaken en opzoek naar de kruik. Het is allemaal nep maar helpt de ergste dwarsliggers iets te verlagen. Verder is het gewoon een kwestie van uitzitten. Het is hier geen Moermansk of erger. Nou hebben die wel weer wodka .....
Nu komt alles weer bij elkaar ..... dood, alleen zijn, koud, nattigheid, lange lege avonden, koud bed, de weinig uitnodigende ochtenden. Een knap iemand die daar een positieve draai aan weet te geven. Veel meer dan er vooral niet mee bezig zijn, heb ik er nooit van kunnen maken. 'Tuurlijk het helpt, als je het als uitdaging kunt ziet, maar hoelang kun/wil je jezelf voor de gek houden?
Maar goed, de herfst is begonnen en iets zegt me, dat die niet lang gaat duren. Alsnog achter een schoorsteenveger aan, hout naar binnen leggen, kachel schoonmaken en opzoek naar de kruik. Het is allemaal nep maar helpt de ergste dwarsliggers iets te verlagen. Verder is het gewoon een kwestie van uitzitten. Het is hier geen Moermansk of erger. Nou hebben die wel weer wodka .....
Zwelgen
Onbestemd gevoel en dan in de auto stappen dwingt je direct tot het kiezen van richting. Dat werd de tussendoor weg naar Jumilhac en Thivier. Pure nostalgie. Niks onbestemd dus, dit is het opzoeken van herinneringen. Steekt daar de sentimentaliteit haar kop op? Weet het verleden door te dringen in het heden? Waar zijn die barsten?
Kom, kom. We hebben alles lang en breed jarenlang meerdere malen doorgekauw en hergekauw, zelfs tegen heug en meug in. Willen de emoties zich aub beperken tot de zijlijn en ook het leveren van commentaar in z'n geheel overslaan. Ik zit er niet op te wachten. Ik ben er niet in geïnteresseerd. Ik WIL het NIET horen, voelen of op welke andere manier dan ook mee geconfronteerd worden. Ksssst weg wezen. Moven. Ga je moeder lastig vallen of wie dan ook, maar niet mij!
Maar het blijft een prachtige route, de weg waarlangs Yoland en ik in 1999 voor het eerst naar deze plek reden. Heerlijk om te rijden en minstens zo de moeite waard voor de streek, waar je door rijdt. Eén van de mooist dwarsdoorsnedes qua natuurschoon voor wat betreft het grensgebied tussen de beide departementen waar we uiteindelijk voor gekozen hebben om te blijven. Toch wil ik weg.
Kom, kom. We hebben alles lang en breed jarenlang meerdere malen doorgekauw en hergekauw, zelfs tegen heug en meug in. Willen de emoties zich aub beperken tot de zijlijn en ook het leveren van commentaar in z'n geheel overslaan. Ik zit er niet op te wachten. Ik ben er niet in geïnteresseerd. Ik WIL het NIET horen, voelen of op welke andere manier dan ook mee geconfronteerd worden. Ksssst weg wezen. Moven. Ga je moeder lastig vallen of wie dan ook, maar niet mij!
Maar het blijft een prachtige route, de weg waarlangs Yoland en ik in 1999 voor het eerst naar deze plek reden. Heerlijk om te rijden en minstens zo de moeite waard voor de streek, waar je door rijdt. Eén van de mooist dwarsdoorsnedes qua natuurschoon voor wat betreft het grensgebied tussen de beide departementen waar we uiteindelijk voor gekozen hebben om te blijven. Toch wil ik weg.
Verloren
Septictank, tegelkachels, schoenen, pleisterwerk, offertes ..... soms vraag ik me af waar ik mee bezig ben. En wat kan ik daar meer van maken dan "Verder gaan"?
Als je ergens weg gaat, ga je of je het wilt of niet ergens anders naar toe. Laat dat "ergens anders naar toe gaan" nu al jaren een wens zijn. So what is the problem? Ga je ergens anders naar toe en het idee is om daar iets langer dan een paar nachten te blijven, overstijg je het hotelprincipe. Dan moet je iets met huis en thuis. Dan ga je zoeken, niet vinden, veranderen en dan is het eind zoek. Tenminste soms. Zo'n moment dus.
Terug naar "Af", een ander "Af" maar toch weer een "Af". Uitgangspunten herkauwen, doelen oppoetsen, neus op feiten drukken, indien nodig eens stevig met het hoofd schudden en vooral hopen, dat alles op de gewenste plekken valt en je er weer bènt! Een "O ja, da's waar ook." kan wonderen doen. Nou, nou .... waar blijft dat dan???
Als je ergens weg gaat, ga je of je het wilt of niet ergens anders naar toe. Laat dat "ergens anders naar toe gaan" nu al jaren een wens zijn. So what is the problem? Ga je ergens anders naar toe en het idee is om daar iets langer dan een paar nachten te blijven, overstijg je het hotelprincipe. Dan moet je iets met huis en thuis. Dan ga je zoeken, niet vinden, veranderen en dan is het eind zoek. Tenminste soms. Zo'n moment dus.
Terug naar "Af", een ander "Af" maar toch weer een "Af". Uitgangspunten herkauwen, doelen oppoetsen, neus op feiten drukken, indien nodig eens stevig met het hoofd schudden en vooral hopen, dat alles op de gewenste plekken valt en je er weer bènt! Een "O ja, da's waar ook." kan wonderen doen. Nou, nou .... waar blijft dat dan???
dinsdag 4 november 2014
Schuiver
Kom. Ff de centen en de sentimenten aan de kant. Dit gaat anders goed fout. Aannemers, potentiële kopers, nieuwe bewoners in oude huizen allemaal graag achter aansluiten en me vandaag verder niet storen. Onvoorstelbaar hoe zo'n dag op volledig onvoorspelbare wijze het drijfzand in wordt gedreven. Redelijk goed geluimd in de benen en binnen een paar uur bezig met het verzamelen van de stukken, waarin je uiteen gevallen bent. Ik hou wel van puzzelen, maar niet op deze manier.
Daar gaan we weer .... Adem in ..... Adem uit. Grapje, maar niet heus. Het vermoeiende is niet het punt. Dan laat je de boel de boel, kruipt in een stoel of desnoods in bed en morgen is weer een dag en de conditie stukken beter. Nee, het is het onmoedigende dat d'r inhakt, zowel dat wat maar door blijft hakken als onverwachtse nieuwe hakkers. En maar denken dat je er bent .... zalig zij, ook als ze niet meer geloven.
Ok, de boel aanvegen en zien dat we ergens in de avond de zenuwen weten af te schudden. Waarom? Waar vandaan? Ach, ik weet het niet en ook wel, maar ik ben het zat, heb er geen interesse meer in en wil dat mijn kop mijn lijf met rust laat. Jaren geleden had je van die slaapkuren. Bestaan die nog? Graag eentje voor de komende 12 weken met een optie op verlenging.
Daar gaan we weer .... Adem in ..... Adem uit. Grapje, maar niet heus. Het vermoeiende is niet het punt. Dan laat je de boel de boel, kruipt in een stoel of desnoods in bed en morgen is weer een dag en de conditie stukken beter. Nee, het is het onmoedigende dat d'r inhakt, zowel dat wat maar door blijft hakken als onverwachtse nieuwe hakkers. En maar denken dat je er bent .... zalig zij, ook als ze niet meer geloven.
Ok, de boel aanvegen en zien dat we ergens in de avond de zenuwen weten af te schudden. Waarom? Waar vandaan? Ach, ik weet het niet en ook wel, maar ik ben het zat, heb er geen interesse meer in en wil dat mijn kop mijn lijf met rust laat. Jaren geleden had je van die slaapkuren. Bestaan die nog? Graag eentje voor de komende 12 weken met een optie op verlenging.
Sporen
Raar ... Ik? Vast. De rest? Naar mijn idee wel. De tweede keer in een paar maanden tijd een reactie van iemand die woont of gaat wonen in/op de plek waar Yoland en ik ooit samen begonnen zijn: OudeGracht 253. Ooit een "groot" prachtig geheel. Inmiddels kapotgehakt in allerlei minder interessante delen; voorhuis, achterhuis, begane grond en wie weet misschien is ook de kelder inmiddels afgescheiden.
Een prachtig voorbeeld van het feit dat je "niet over je graf heen moet willen regeren". We hadden er beter aan gedaan de boel zelf op te splitsen. Behalve dat we het pand als één geheel wilden behouden, kwamen daar werkzaamheden en regelarijen bij kijken, die aan onze combinatie niet besteed waren. De opvolgers hadden daar minder last van. Binnen een half jaar was het opgesplitst en sindsdien al menigmaal van eigenaar gewisseld.
Nu wilde (weer) iemand de start van ons delen met het resultaat van nu. Waarom zou ik daar in geïnteresseerd zijn? Behalve dat wij erg fundamenteel (letterlijk) en met de structuur bezig zijn geweest, hebben we ook besloten om de boel de boel te laten. Of dat 'we' werkelijk waar is, kan ik niet meer checken, maar het had er toen alle schijn van. Hadden we onze plannen afgemaakt, was het één groot ondeelbaar geheel geworden. Absoluut het tegengestelde van wat er van terecht is gekomen.
Waarom zou ik willen zien wat er in een onderdeel van het geheel bij elkaar is gekeuteld?? Waarom denken mensen dat ik daar op zit te wachten? Is dat normaal bij vorige eigenaren? Ik weet één ding zeker: Het is niet geworden, wat het had moeten zijn. Wil ik dat zien ..... Nou? ..... Nee, dus.
Een prachtig voorbeeld van het feit dat je "niet over je graf heen moet willen regeren". We hadden er beter aan gedaan de boel zelf op te splitsen. Behalve dat we het pand als één geheel wilden behouden, kwamen daar werkzaamheden en regelarijen bij kijken, die aan onze combinatie niet besteed waren. De opvolgers hadden daar minder last van. Binnen een half jaar was het opgesplitst en sindsdien al menigmaal van eigenaar gewisseld.
Nu wilde (weer) iemand de start van ons delen met het resultaat van nu. Waarom zou ik daar in geïnteresseerd zijn? Behalve dat wij erg fundamenteel (letterlijk) en met de structuur bezig zijn geweest, hebben we ook besloten om de boel de boel te laten. Of dat 'we' werkelijk waar is, kan ik niet meer checken, maar het had er toen alle schijn van. Hadden we onze plannen afgemaakt, was het één groot ondeelbaar geheel geworden. Absoluut het tegengestelde van wat er van terecht is gekomen.
Waarom zou ik willen zien wat er in een onderdeel van het geheel bij elkaar is gekeuteld?? Waarom denken mensen dat ik daar op zit te wachten? Is dat normaal bij vorige eigenaren? Ik weet één ding zeker: Het is niet geworden, wat het had moeten zijn. Wil ik dat zien ..... Nou? ..... Nee, dus.
Rioleren
Ooooo ....... Aannemers zijn per saldo al een ramp en dan nog eentje treffen met een minderwaardigheidscomplex. Beste man, meer dan goed mens maar krijg al die beste bedoelingen maar eens in de gewenste richting omgeherstructureerd. Kritiek moet ingepakt overgebracht worden. Wensen eigenlijk ondergeschikt gemaakt worden aan het geleverde werk. En dan nu ook nog de situatie, dat hij iets moet afmaken wat grotendeels door een ander is aangelegd. Een ander die overduidelijk niet op de sympathie van de aannemer kan rekenen. Iets met opleiding en (vermeende) meerderwaardigheid, als ik het goed begrijp. Grrrrrrr, ik wil gewoon een fatsoenlijke septictank. Graag. Als het kan en niet te veel gevraagd is.
Discussies over lengte, breed en hoogte, dat inhoud niet alles is maar ook diepte van belang is. Dat je in een tank met communicerende parten niet de uitgang lager kunt leggen dan de inlaat ..... We zitten er weer helemaal in. Had me een ander soortige dag voorgesteld. Maar goed, die tent daar achter moet ook eens af en zoals het er naar uitziet binnen niet zo al te lange tijd meer ook.
Een WA-dscussie zoals ik er al vele heb mogen meemaken. Het blijft niet bij één draad. Er wordt vanalles aangehaald èn door elkaar gehaald en ergens ben ik dan het spoor bijster. Graag terug dus ...... en dan is het ineens stil. Nu ben ik benieuwd of hij werkelijk zo stom is om verder te gaan met wat hij zich in zijn hoofd heeft gezet..... Ik hoop voor hem van niet.
Discussies over lengte, breed en hoogte, dat inhoud niet alles is maar ook diepte van belang is. Dat je in een tank met communicerende parten niet de uitgang lager kunt leggen dan de inlaat ..... We zitten er weer helemaal in. Had me een ander soortige dag voorgesteld. Maar goed, die tent daar achter moet ook eens af en zoals het er naar uitziet binnen niet zo al te lange tijd meer ook.
Een WA-dscussie zoals ik er al vele heb mogen meemaken. Het blijft niet bij één draad. Er wordt vanalles aangehaald èn door elkaar gehaald en ergens ben ik dan het spoor bijster. Graag terug dus ...... en dan is het ineens stil. Nu ben ik benieuwd of hij werkelijk zo stom is om verder te gaan met wat hij zich in zijn hoofd heeft gezet..... Ik hoop voor hem van niet.
Denkwerk
Na een stuk of 1000, ok, niet overdrijven, een stuk of 200 doden gestorven te zijn heb ik best zin in een beetje leven in de tent. Zien of ik dat niet inmiddels verleerd ben. Zal wel niet, dat is nog erger dan fietsen, dat verleer je nooit. Hoef je volgens mij ook geen ervaring in op te bouwen. Gaat vanzelf. Net als het andere uitertste trouwens en dat bovendien nog zonder herkansingsgelegenheid, dus wat de zin van al die generale repetities is geweest en nog gaat worden, mag Joost weten. Mocht ik 'm tegenkomen, zal ik het echt vragen. Het houdt me bezig.
Het is ongetwijfeld een manier om iets wat je wegstopt een uitlaatklep te geven. Dat dat 'iets' met de dood, doodgaan en zo te maken heeft, staat buiten kijf. Het is ook zeker weten een vorm van angst. En dat dit totaal voortkomt uit spanningen lijkt me eerder voor de handliggend dan twijfelachtig. Zelfs dat het waarschijnlijk nog steeds 'naschokken' zijn van de shock uit 2007, geloof ik direct. Maar .....
De vorm waarin het gegoten is/wordt, hangt samen met het gebeuren op het moment, dat ik er tegenop knalde. Toch is die dood meer een projectie dan de feitelijke trigger. Het is de voor de hand liggende vorm die ik cq mijn denkwereld eraan gegeven heeft. Weinig creatief, als ik eerlijk moet zijn, maar erg effectief in het verbergen van de werkelijke drijfveren en die zou ik nu eindelijk wel eens willen weten. Hoop dat Joost me die kan vertellen.
Het is ongetwijfeld een manier om iets wat je wegstopt een uitlaatklep te geven. Dat dat 'iets' met de dood, doodgaan en zo te maken heeft, staat buiten kijf. Het is ook zeker weten een vorm van angst. En dat dit totaal voortkomt uit spanningen lijkt me eerder voor de handliggend dan twijfelachtig. Zelfs dat het waarschijnlijk nog steeds 'naschokken' zijn van de shock uit 2007, geloof ik direct. Maar .....
De vorm waarin het gegoten is/wordt, hangt samen met het gebeuren op het moment, dat ik er tegenop knalde. Toch is die dood meer een projectie dan de feitelijke trigger. Het is de voor de hand liggende vorm die ik cq mijn denkwereld eraan gegeven heeft. Weinig creatief, als ik eerlijk moet zijn, maar erg effectief in het verbergen van de werkelijke drijfveren en die zou ik nu eindelijk wel eens willen weten. Hoop dat Joost me die kan vertellen.
Eenvoudig
De keuken is weer een puinhoop. Een kleine, maar toch en gelukkig maar ook. Hoef ik me niet bezig te houden met zwaarwegende levensvragen of me prematuur over vanalles proberen te verheugen zonder dat het laatst noodzakelijke woord daarin gezegd is. Die beer loopt straks al in z'n nakie, voordat hij uit zijn lijden wordt verlost.
Terug dus. Stilstaan nu, dat hollen is voor straks. Tenminste misschien. Bovendien is het meer looppas dan hollen wat mogelijk zal zijn, maar goed, daar ga ik nu niet over mekkeren. Gewoon afwassen, hondenharen opzuigen ..... dat soort dingen. En dan hopen dat van het een het ander komt. Het mag duidelijk zijn dat het een niet zo belangrijk is, het gaat om het ander. Het ordenen en opruimen van de administratie. Het invoegen van de laatste 100 -150 Cd's en waarschijnlijk deels opnieuw indelen van het totaal. Het uitzoeken en bijeenvoegen van de papieren van het laatste Franse object. Allemaal van die heerlijke klusjes waar ik het liefst met een grote boog omheen loop.
Doe mij maar een paar koelkasten die gesopt moeten worden. Concreet, zinvol en met een duidelijk resultaat.
Terug dus. Stilstaan nu, dat hollen is voor straks. Tenminste misschien. Bovendien is het meer looppas dan hollen wat mogelijk zal zijn, maar goed, daar ga ik nu niet over mekkeren. Gewoon afwassen, hondenharen opzuigen ..... dat soort dingen. En dan hopen dat van het een het ander komt. Het mag duidelijk zijn dat het een niet zo belangrijk is, het gaat om het ander. Het ordenen en opruimen van de administratie. Het invoegen van de laatste 100 -150 Cd's en waarschijnlijk deels opnieuw indelen van het totaal. Het uitzoeken en bijeenvoegen van de papieren van het laatste Franse object. Allemaal van die heerlijke klusjes waar ik het liefst met een grote boog omheen loop.
Doe mij maar een paar koelkasten die gesopt moeten worden. Concreet, zinvol en met een duidelijk resultaat.
maandag 3 november 2014
Selectie
Ok, het hoeft ook niet allemaal in één avond en bovendien is het geen gezicht als ik morgenochtend ineens tussen, langs en over dozen zou moeten kruipen om bij mijn koffiemachine te komen .... om te constateren, dat ik mijn mokken heb ingepakt. Wat nu moet gebeuren is te vergelijken met de strooptochten door de winkels als nieuwe kleren of schoeisel noodzakelijk is. Dan loop ik weken of zelfs maanden met enige regelmaat winkels in en uit, trek wat kleding uit de rekken, pas een broek of een schoen, zet alles netjes terug, bedank het personeel en wens ze een prettige dag. Ondertussen loopt een weinig concrete checklist het voortdurend wisselende aanbod langs. Past het? Zit het goed of liever lekker? Bevalt het? Kan ik er iets mee? En meer van die vragen.
Dat gaat zo door tot het moment van actie, keuzes en beslissingen is gekomen en dan ram ik in een uur of twee heel Limoges, Utrecht of Toulouse door mijn selectiesysteem en kan ik weer 2-4 jaar vooruit. De voorbereidende fase is het traject dat tijd kost. Proeven, proberen, over- en afwegen en meer van dat soort kritische bezigheden. Uitstel ook. Uitstel tot op het laatst mogelijke moment. ..... nog maanden te gaan.
Dat gaat zo door tot het moment van actie, keuzes en beslissingen is gekomen en dan ram ik in een uur of twee heel Limoges, Utrecht of Toulouse door mijn selectiesysteem en kan ik weer 2-4 jaar vooruit. De voorbereidende fase is het traject dat tijd kost. Proeven, proberen, over- en afwegen en meer van dat soort kritische bezigheden. Uitstel ook. Uitstel tot op het laatst mogelijke moment. ..... nog maanden te gaan.
Besef
Laat ik nou 'ns stoppen met zeuren en proberen een begin te maken met de rest van mijn leven op de al ruim tien jaar gewenste en soms gedeeltelijk gerealiseerde wijze.
Alles binnen de marges van het mogelijke. Geen huis met 15 kamers, geen 8 badkamers en 9 plees, geen kleine 60 hectare burenbescherming, geen Maserati noch een Aston Martin Vanquish, de butler vergeten we, de chauffeur mag voorlopig in de koelkast, wintersport hoefde al niet en het hele resterende mondaine wereldje kan me gestolen worden.
Nee, gewoon mijn iPhone 4, de C5 die net de 100K is gepasseerd, een 5-kamer huis met een badkamer en twee toiletten, redelijk wat gemakken (mn in de keuken) maar vast niet alle, een grote moestuin, een snelle internet-verbinding, prachtige uitzichten, boodschappen doen op kleine marktjes of bij mensen aan huis, af en toe een hap buiten de deur en wel buren, maar verstaan doen ze mij niet en ik hen niet, zeker niet als ik niet wil.
Kunnen mijn benen deze luxe dragen? Kan ik ophouden met mopperen en accepteren, dat alles nu, nou ja straks voor bijna 100% van mijzelf en mijn keuzes afhankelijk is? Dat ik het ben die mijn dagen verklungelt of niet, dat niets en niemand mij nog ergens toe kan dwingen, waar ik geen zin in heb ..... mijn lijf en het opruimen van mijn eigen rommel ff daargelaten??
"Wil ik iets doen vandaag en zo ja, wat?" als enige relevante vraag. Dat was al een tijdje mijn verborgen agenda en zou zo werkelijkheid kunnen worden, als de boel niet weer met de finish in zicht in het honderd loopt!
Niks moet, alles mag en een hoop kan.
Alles binnen de marges van het mogelijke. Geen huis met 15 kamers, geen 8 badkamers en 9 plees, geen kleine 60 hectare burenbescherming, geen Maserati noch een Aston Martin Vanquish, de butler vergeten we, de chauffeur mag voorlopig in de koelkast, wintersport hoefde al niet en het hele resterende mondaine wereldje kan me gestolen worden.
Nee, gewoon mijn iPhone 4, de C5 die net de 100K is gepasseerd, een 5-kamer huis met een badkamer en twee toiletten, redelijk wat gemakken (mn in de keuken) maar vast niet alle, een grote moestuin, een snelle internet-verbinding, prachtige uitzichten, boodschappen doen op kleine marktjes of bij mensen aan huis, af en toe een hap buiten de deur en wel buren, maar verstaan doen ze mij niet en ik hen niet, zeker niet als ik niet wil.
Kunnen mijn benen deze luxe dragen? Kan ik ophouden met mopperen en accepteren, dat alles nu, nou ja straks voor bijna 100% van mijzelf en mijn keuzes afhankelijk is? Dat ik het ben die mijn dagen verklungelt of niet, dat niets en niemand mij nog ergens toe kan dwingen, waar ik geen zin in heb ..... mijn lijf en het opruimen van mijn eigen rommel ff daargelaten??
"Wil ik iets doen vandaag en zo ja, wat?" als enige relevante vraag. Dat was al een tijdje mijn verborgen agenda en zou zo werkelijkheid kunnen worden, als de boel niet weer met de finish in zicht in het honderd loopt!
Begieten
Er zijn dingen die nuchter gewoon niet kunnen. Dansen op de bar, met een wildvreemde naar bed, slapen in een restaurant .... om een paar voor de hand liggende mogelijkheden te noemen. Wat ook niet gaat zonder ondergedompeld te worden in een deels genarcotiseerd besef, is 15 jaar opruimen en afsluiten.
De planning omgegooid. Stadwaarts voor wat kleine zooi.
De activiteit de avond in geschoven. Bij terugkomst afgedaald in de kelder, de juiste fles gekozen, het water z'n plek gewezen en de fles ontkurkt. Een slok, een inventariserende blik, wat losse gedachten ..... ik denk dat er wel iets gaat lukken. Straks! Nu eerst de innerlijke mens.
De planning omgegooid. Stadwaarts voor wat kleine zooi.
De activiteit de avond in geschoven. Bij terugkomst afgedaald in de kelder, de juiste fles gekozen, het water z'n plek gewezen en de fles ontkurkt. Een slok, een inventariserende blik, wat losse gedachten ..... ik denk dat er wel iets gaat lukken. Straks! Nu eerst de innerlijke mens.
Armslag
Maandag. Een mooie dag om de rommel van het weekeinde aan de kant te werken en de week op de rails te zetten. Een tussenweek gaat het worden .... of niet. Laat ik vooral dat "... of niet." niet uit het oog verliezen. Teleurstellingen komen voorbereid al hard genoeg aan. Geen zin om me door een rechtse (of linkse) hoek de touwen in te laten werken, zonder dat ik het zie aankomen. Graag de gelegenheid om te gaan liggen, voordat het moment van vallen aanbreekt.
Dit in mijn achterhoofd en het kwakkelige weer buiten maakt dat het poetsen, ruimen en inventariseren gaat worden. Het "... of niet." zal die activiteiten met enige terughoudendheid over de bühne laten gaan. Op zich niet verkeerd want er zal de nodige reflectie aan te pas komen. Rechts, links. Mee, weg. En als ik dat nou zo leuk had gevonden om te doen, was het allang gebeurd geweest. Dus .... Precies ....
Idealiter zou ik nu een muziekje opzetten, een fles opentrekken, een uit 1999, de eerste slok over mijn tong laten walsen en bedenken, waar ik de volgende poging ga doen om de boel aan het rollen te krijgen. Hoe werkt dat met een glaasje water? We gaan het zien.
Dit in mijn achterhoofd en het kwakkelige weer buiten maakt dat het poetsen, ruimen en inventariseren gaat worden. Het "... of niet." zal die activiteiten met enige terughoudendheid over de bühne laten gaan. Op zich niet verkeerd want er zal de nodige reflectie aan te pas komen. Rechts, links. Mee, weg. En als ik dat nou zo leuk had gevonden om te doen, was het allang gebeurd geweest. Dus .... Precies ....
Idealiter zou ik nu een muziekje opzetten, een fles opentrekken, een uit 1999, de eerste slok over mijn tong laten walsen en bedenken, waar ik de volgende poging ga doen om de boel aan het rollen te krijgen. Hoe werkt dat met een glaasje water? We gaan het zien.
zondag 2 november 2014
Afgebrand
Voelde ik me net weer een beetje op dreef komen, is het nou toch meer alsof de poten onder mijn stoel vandaan zijn gezaagd, om niet de afgezaagde vergelijking met zand in mijn motor voor de zoveelste keer aan te halen. Niet zozeer terug naar af, gewoon sleutelen ter plekke. Deksels lichten, constructies checken, schema's controleren.
Een stop dus. De vaart eruit. Pas op de plaats. Opnieuw opstarten. Gewoon dat wat ik al jaren doe. Niks bijzonders. Je wordt er een beetje moe van. Je bent het zat. Uiteindelijk verandert dat niets aan het feit, dat je niet bent waar je zijn wilt en dus door moet.
Door! Verder. En hoe kan dat anders dan door weer in beweging zien te komen? Had vaak genoeg graag gewild, dat ik met in bed blijven de zaken had kunnen oplossen. Helaas werken sprookjes na je 7e of 8ste niet meer en daarvoor alleen omdat je vader of moeder zo gek is om je wensen vorm te geven. Tukken, morgen is weer een dag.
Een stop dus. De vaart eruit. Pas op de plaats. Opnieuw opstarten. Gewoon dat wat ik al jaren doe. Niks bijzonders. Je wordt er een beetje moe van. Je bent het zat. Uiteindelijk verandert dat niets aan het feit, dat je niet bent waar je zijn wilt en dus door moet.
Door! Verder. En hoe kan dat anders dan door weer in beweging zien te komen? Had vaak genoeg graag gewild, dat ik met in bed blijven de zaken had kunnen oplossen. Helaas werken sprookjes na je 7e of 8ste niet meer en daarvoor alleen omdat je vader of moeder zo gek is om je wensen vorm te geven. Tukken, morgen is weer een dag.
Verbranden
Misschien is het meest beroerde aan afscheid nemen wel, dat je niet de rest van je leven de herinneringen aan iemand kunt meeslepen, al zou je dat willen. Nee, ik heb het niet over de belasting van de menselijke harde schijf, het gaat om concrete zaken. Papieren, foto's, kleren, dingen
D'r is al heel wat door de papierversnipperaar gegaan en aan de vlammen geofferd en toch liep ik vanmiddag weer vast in wat ik afgehandeld had gedacht. Nog meer papieren, nog meer foto's en de rest maar ff aan de kant geschoven. Een hoek van een kast was blijkbaar aan mijn aandacht ontsnapt of had om de een of andere inmiddels vergeten reden uitstel verkregen.
Weer de confrontatie met vervlogen maar dierbare momenten of net van die conflictpunten. Afgedrukte foto's, brieven van advocaten, notaris' zooi, boekhouderanalyses. Af en toe is er het besef, dat ik lang niet alles overzien heb waar Yoland in de haar laatste jaar mee bezig is geweest. Onze gesprekken uit die tijd, of wat ik me ervan kan herinneren, komen inhoudelijk niet overeen met wat ik eerder en nu weer tegen ben gekomen. Moet ik er iets mee. Nee, want ik kan er niks meer mee. Ja, verbranden kan en doe ik het onderwijl in mijn hoofd druk met vragen en ontbrekende antwoorden.
D'r is al heel wat door de papierversnipperaar gegaan en aan de vlammen geofferd en toch liep ik vanmiddag weer vast in wat ik afgehandeld had gedacht. Nog meer papieren, nog meer foto's en de rest maar ff aan de kant geschoven. Een hoek van een kast was blijkbaar aan mijn aandacht ontsnapt of had om de een of andere inmiddels vergeten reden uitstel verkregen.
Weer de confrontatie met vervlogen maar dierbare momenten of net van die conflictpunten. Afgedrukte foto's, brieven van advocaten, notaris' zooi, boekhouderanalyses. Af en toe is er het besef, dat ik lang niet alles overzien heb waar Yoland in de haar laatste jaar mee bezig is geweest. Onze gesprekken uit die tijd, of wat ik me ervan kan herinneren, komen inhoudelijk niet overeen met wat ik eerder en nu weer tegen ben gekomen. Moet ik er iets mee. Nee, want ik kan er niks meer mee. Ja, verbranden kan en doe ik het onderwijl in mijn hoofd druk met vragen en ontbrekende antwoorden.
Eigendom
Een slepende dag. Het hangt tussen niets en iets en heeft weinig behoefte te kiezen. Wie? Ik! Ook hier hoofdrolspeler en toeschouwer tegelijk. Vrezen, inleven en interpreteren en tegelijkertijd waarnemen, meeleven en kritiseren. Als je goed met jezelf overweg kunt, heb je al die onzin van anderen niet nodig. Niemand die jou zo goed kent als jezelf. Alle achterdeurtjes, toneelopvoeringen, rondjes om de tuin, verborgen agenda's, noem het op. Als ik ze niet ken van mezelf, wie dan?
Gemak en onmogelijkheid in een!! Beste maatjes en grootste vijanden. Kop en keerzijde. Net zo als feesten met iemand waarvan je alle plezierige zwaktes kent dicht in de buurt van het ultieme genot komt, is strijden met iemand, die altijd weet wat je volgende stap zal zijn en jij daar dan weer van op de hoogte bent, erger dan de ergste stadsguerilla in een spiegeltent. Het is drie-op-een-rij spelen met jezelf. Misschien niet zinloos, waarschijnlijk nutteloos en gegarandeerd zonder resultaat .... tenzij je het jezelf toestaat.
Dus .... Altijd weer jij. Altijd weer jezelf waar je moet zijn. Jij doet. Jij laat. Jij ondergaat, Jij ... etc. Toch zo verrekte jammer, dat je het zooitje niet in andermans schoenen kunt schuiven.
Gemak en onmogelijkheid in een!! Beste maatjes en grootste vijanden. Kop en keerzijde. Net zo als feesten met iemand waarvan je alle plezierige zwaktes kent dicht in de buurt van het ultieme genot komt, is strijden met iemand, die altijd weet wat je volgende stap zal zijn en jij daar dan weer van op de hoogte bent, erger dan de ergste stadsguerilla in een spiegeltent. Het is drie-op-een-rij spelen met jezelf. Misschien niet zinloos, waarschijnlijk nutteloos en gegarandeerd zonder resultaat .... tenzij je het jezelf toestaat.
Dus .... Altijd weer jij. Altijd weer jezelf waar je moet zijn. Jij doet. Jij laat. Jij ondergaat, Jij ... etc. Toch zo verrekte jammer, dat je het zooitje niet in andermans schoenen kunt schuiven.
Uitlopen
Daar gaan we met de dag. Het is als starten met een marathon na een nacht stevig doorhalen. Dat wordt eerst 'dronken' worden, dan beroerd, dan de misselijkheid uit kotsen, vervolgens langzaam bijkomen, het gif je lijf uit geduwd voelen worden en langzaam met de vereiste soepelheid in het gewenste ritme komen om tenslotte fit over de finish te gaan. Als we nou die eerste 42 kilometer zouden kunnen overslaan, zou het best nog een aardig daggie kunnen worden.
Was het al geen zondag geweest, zou het er een geworden zijn. Zo qua allerzielen/allerheiligen (of is het omgekeerd) getuigt mijn ongewilde planning van een ongekend inlevingsgevoel. Een pot chrysanten aan de voet van mijn bed zou niet hebben misstaan. En halloween? Ach, alles wat grijpbaar is, daar raak ik niet zo van onder de indruk.
Concentreren op de aardse zaken dus. Was, afwas en verder, mocht dat er al van komen. Ben benieuwd wanneer ik me aan het opruimen en inpakken gezet krijg. Wat gaat de trigger worden? Wat is de drempel die rest?
Was het al geen zondag geweest, zou het er een geworden zijn. Zo qua allerzielen/allerheiligen (of is het omgekeerd) getuigt mijn ongewilde planning van een ongekend inlevingsgevoel. Een pot chrysanten aan de voet van mijn bed zou niet hebben misstaan. En halloween? Ach, alles wat grijpbaar is, daar raak ik niet zo van onder de indruk.
Concentreren op de aardse zaken dus. Was, afwas en verder, mocht dat er al van komen. Ben benieuwd wanneer ik me aan het opruimen en inpakken gezet krijg. Wat gaat de trigger worden? Wat is de drempel die rest?
Doodvermoeiend
Dat was er weer zo eentje. Zo'n nacht waar Fikkie feestelijk voor zou bedanken. Mij werd in deze helaas niks gevraagd. Het zal middernacht zijn geweest, toen ik het voor mijn kiezen kreeg. Het kan niet anders, dan dat ik nou weet, hoe het voelt, als ik deze wereld ga verlaten. Het is me uit den treure voorgekauwd. Belicht vanuit iedere denkbare positie. Een flightsimulator is er niks bij. Niet goed, geld terug is in deze natuurlijk een beetje goedkoop argument, maar commercieel gezien met 0% risico toe te passen. En absoluut 'kleine-lettertjes'- vrij.
Het aan den lijve ondervinden èn tegelijkertijd eerste en enige rang zitten in het publiek. Ik heb voor een fractie ervan menig hulpverlener van z'n nachtrust beroofd, zelfs een keer een hotel op stelten gezet en nu denk ik .... "Is dat het nou?", "Kan het niet anders?", "Beroerde timing!", "Waar heb ik het aan te danken?", "Gaan we dit uitzingen of farmaceutisch de nek omdraaien?"
Vannacht voor het laatste gekozen en na verloop van tijd diep weggezakt in een intens zwarte leegte om net na zevenen op de wekker te kijken en twee tellen later te zien dat het half negen is geweest. Moe, gesloopt, verkrampt maar niet gebroken ..... Nu moet ik zelf wel erg hard lachen.
Het aan den lijve ondervinden èn tegelijkertijd eerste en enige rang zitten in het publiek. Ik heb voor een fractie ervan menig hulpverlener van z'n nachtrust beroofd, zelfs een keer een hotel op stelten gezet en nu denk ik .... "Is dat het nou?", "Kan het niet anders?", "Beroerde timing!", "Waar heb ik het aan te danken?", "Gaan we dit uitzingen of farmaceutisch de nek omdraaien?"
Vannacht voor het laatste gekozen en na verloop van tijd diep weggezakt in een intens zwarte leegte om net na zevenen op de wekker te kijken en twee tellen later te zien dat het half negen is geweest. Moe, gesloopt, verkrampt maar niet gebroken ..... Nu moet ik zelf wel erg hard lachen.
zaterdag 1 november 2014
Christelijk?
1 november .... in een gemiddelde kerk kun je ook hier tegenwoordig zonder gevaar voor andermans leven rustig een mitrailleur leeg schieten. Misschien dat je een verdwaalde kip raakt, maar de kans op een mens is klein. Maaaaaaar .... wel die feestdagen vasthouden, hè!. Dat is zó typisch Frans. Altijd van twee walletjes willen eten. Net als je door de staat laten onderhouden, maar belasting betalen iets is, dat een ander moet doen. En die opsomming kan ik eindeloos aanvullen.
Nee, ik ga niet klagen. Moeten die lui helemaal zelf weten. Gelukkig zit het besef van die dag met de daarbij behorende beperkingen in de winkeltijden, ergens in mijn minder bewuste delen opgeslagen. Tegen twaalven had ik ineens zoiets van .... "Volgens mij moet ik boodschappen doen." Als één van de laatste klanten mocht ik naar binnen. De lege schappen staarden me verwijtend aan. Gelukkig had ik geen behoefte aan waar niet de moeite voor was gedaan om het bij te vullen. Mijn standaardartikelen stonden nog voldoende in de vakken en extra's zijn altijd wel te vinden. De chrysanten doe ik volgende week wel als iedere supermarkt van z'n overschot af wil.
Nee, ik ga niet klagen. Moeten die lui helemaal zelf weten. Gelukkig zit het besef van die dag met de daarbij behorende beperkingen in de winkeltijden, ergens in mijn minder bewuste delen opgeslagen. Tegen twaalven had ik ineens zoiets van .... "Volgens mij moet ik boodschappen doen." Als één van de laatste klanten mocht ik naar binnen. De lege schappen staarden me verwijtend aan. Gelukkig had ik geen behoefte aan waar niet de moeite voor was gedaan om het bij te vullen. Mijn standaardartikelen stonden nog voldoende in de vakken en extra's zijn altijd wel te vinden. De chrysanten doe ik volgende week wel als iedere supermarkt van z'n overschot af wil.
Jaarwisseling
De eerste voor dit jaar komt er aan: 3/11, na de zieltjes en de heiligen. Puur naar de meters tekst kijkend, privé-tekst dan wel te verstaan, stabiliseert de boel sinds 2012. Het derde jaar op rij zit ik rond de 80 pagina's in Word. 2011 was het nog het dubbele met een top in 2009 van ruim over de 300. 2009 moet dus wel het meest beroerde jaar zijn geweest na de dood van Yoland, uitgaande van het feit, dat ik minder tijd aan schrijven besteed, als het me beter gaat.
In het blog is precies een omgekeerde beweging zichtbaar. Zegt wel iets over de aard van die schrijverij, lijkt me zo. Privé kalmer, algemeen drukker. Het manneke krijgt kortom praatjes. Op schrift dan wel te verstaan. Verbaal zal ik niet snel iemand vermoeien.
Voel ook vandaag weer zo'n dag aankomen, die ik het liefst op het toetsenbord zou verkeuvelen. Heb ik aan het begin van de maand wel vaker last van. Die verdwenen sliert geeft behalve visueel esthetisch genot blijkbaar ook een gevoel van vrijheid en ruimte. Ruimte die ik dan weer domgenoeg wil opvullen. Ach, de mens .... Moeten we het er nog over hebben?
In het blog is precies een omgekeerde beweging zichtbaar. Zegt wel iets over de aard van die schrijverij, lijkt me zo. Privé kalmer, algemeen drukker. Het manneke krijgt kortom praatjes. Op schrift dan wel te verstaan. Verbaal zal ik niet snel iemand vermoeien.
Voel ook vandaag weer zo'n dag aankomen, die ik het liefst op het toetsenbord zou verkeuvelen. Heb ik aan het begin van de maand wel vaker last van. Die verdwenen sliert geeft behalve visueel esthetisch genot blijkbaar ook een gevoel van vrijheid en ruimte. Ruimte die ik dan weer domgenoeg wil opvullen. Ach, de mens .... Moeten we het er nog over hebben?
Vermoeiend
Dat was een diepe ver-weg nacht. Slechts eenmaal onderbroken maar dan wel door flimisch spektakel. Je zou dan toch 's morgen om een uur of zes fit en blakend van de energie uit bed moeten kunnen springen, niet dan? Niks is minder waar. Na een blik op de hema-wekker ben ik gewoon weer dromeland in gewandeld tot voorbij negenen. Om moe en traag met een betonkop en een weerbarstig lijf onder de dekbedden uit te komen. Alsof ik gisteren de hele dag hout heb staan hakken onderwijl vaten bier legend. Hetgeen niet eens in me op is gekomen, laat staan dat ik het gedaan heb. Noch het hout, noch het bier.
Zal wel weer met de leeftijd te maken hebben, zoals altijd alles met de leeftijd te maken heeft, maar je je dat pas begint te realiseren, als die leeftijd grenzen stelt ipv mogelijkheden biedt. "Allez, dans les pieds!" Om het op z'n Cruijffiaans in het Frans te zeggen.Verder meters maken vandaag. Zittend dus. Niks inspanning of zo. Eigenlijk zit ik de hele dag al te slapen, waarom ik dat dan 's nachts nog een keertje moet, snap ik niet.
Zal wel weer met de leeftijd te maken hebben, zoals altijd alles met de leeftijd te maken heeft, maar je je dat pas begint te realiseren, als die leeftijd grenzen stelt ipv mogelijkheden biedt. "Allez, dans les pieds!" Om het op z'n Cruijffiaans in het Frans te zeggen.Verder meters maken vandaag. Zittend dus. Niks inspanning of zo. Eigenlijk zit ik de hele dag al te slapen, waarom ik dat dan 's nachts nog een keertje moet, snap ik niet.
Omslaan
.
Punt
Netter.
Opruimen die sliert.
Blikveldvervuiling.
Opnieuw
Meer van hetzelfde.
Maar anders.
Of ook niet.
Afwachten.
Inloggen.
Zien.
Punt
Netter.
Opruimen die sliert.
Blikveldvervuiling.
Opnieuw
Meer van hetzelfde.
Maar anders.
Of ook niet.
Afwachten.
Inloggen.
Zien.
Abonneren op:
Posts (Atom)