Dag zo goed als voorbij, nauwelijks iets gedaan en afgebrand. Weinig te merken van het oplevende bestaan van vrijdag rond lunchtijd. Voor weinig meer geschikt dan dubbelgevouwd in bed gestopt te worden. Hoe zei een oude meester dat ook weer? Precies, ik val in herhaling, maar toch: Het kan verkeren. Dat gaat geen ochtend worden vanavond. Zelfs niet als ik me in een digitale spelwereld zou onderdompelen. Hoewel die sppelwereld recentelijk veranderingen ondergaat waar mij het enthousiasme voor ontgaat.
Red Dead Redemption 2, een spel dat helaas niet op een Pc gespeeld kan worden, is de nwe versie van een Westernverhaal met een schurk in de hoofdrol. Schijnt indrukkend te zijn. Zelfs deel 1 kent in feite enkel jubelende kritieken. Deel 2 is net verschenen, net geen miljard (!) dollars omzet in het eerste weekeinde en één van de positieve geluiden is, dat het -vrij vertaald- ontzettend lijkt op de werkelijkheid. Nu kan het aan mij liggen, maar waarom zou ik een spel gaan spelen, dat me confronteerd met waar ik iedere dag al mee te maken heb??
Ik snap het niet. Je moet je regelmatig wassen, scheren, het paard borstelen, van kleren verwisselen, eten, slapen en sigaretten roken (!) en ga zo maar door. Wat is daar de lol van? In een beetje FPS is het al vervelend genoeg, dat je steeds munitie en 'leven' moet verzamelen ipv je te kunnen concentreren op het uit de weg ruimen van je tegenstanders. Straks moet je optijd naar de tandarts, niet vergeten een uitstrijkje te laten maken, je belasting betalen en de verjaardag van je moeder niet vergeten. Wat een kul.
Het leek me door de open wereld, dwz een vrijwel grenzenloze speelwereld en niet eentje waar je een voorgeprogrammeerd pad afloopt, een gemis dat het spel niet op Pc is te krijgen. Na dit soort gedoe gelezen te hebben, is mijn enthousiasme enigszins bekoeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten