Nu we het toch over andere werelden hebben.... Terug in het dorp moest ik de sleutel ophalen, die iemand had gebruikt om de honden te kunnen voeren. De vrouw, een zigeunerin woont in een van de dorpsdelen, die niet aan de hoofdstraat liggen. Onverharde weg, kleinere en in sommige delen erg krakkemiekerige huisjes. Ook binnen de zigeunerwereld is er een soort hiërarchie qua 'soort' cq afstamming en welvarendheid. En ook iets qua principe mbt aanpassen aan de 'normale' wereld of net het ontkennen daarvan dan wel afzetten tegen. Maar hoe het ook zij, je slaat een hoek om en gaat een andere wereld binnen. Donkerdere huidskleur, meer kinderen, minder auto's en meer weet ik er nog niet van.
Bewust zonder auto, flesje wijn over mijn schouder en in de brandende zon het zigeunerkwartier in gelopen. Een "Once upon the time in the West "-ervaring maar dan zonder revolvers. Alle ogen volgden me van verre. Heel nieuwsgierige blikken. Vriendelijke mensen, zittend in de zon. Kletsend. Drinkend. Etend.
De op mijn begroeting vriendelijke antwoordende mensen namen het gevoel van bedreiging niet weg. Dat deed Elena wel toen ze haar huis uitliep en mij tegemoet kwam, me enthousiast maar ook trots demonstrerend verwelkomde, me bij de hand pakte en haar huis binnen leidde.
Zit je dan, ongemakkelijk, in het deel van het huis, waar ze zelf eigenlijk nooit komen. Krijgt een wijntje en voert met handen, voeten en een paar woorden een Roemeens/anderstalige conversatie. Na een kwartiertje vertrek ik met de sleutel, waarvoor ik gekomen was, en voel op de terugweg vele ogenparen in mijn rug priemen. Dit dorpsdeel heeft de rest van de middag weer genoeg te bespreken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten