Indrukwekkend

 Prachtig de reactie van binnendruppelende feestgangers als ze zien, waar ik momenteel een soort van leven probeer te leiden. De "gefronste wenkbrauw" is het minste, gevolgd door een hoofdschuddend gemompel van mijn voornaam. Het heeft wel wat weg van een uitdragerij of zo'n Brocante, die met de meest wonderlijke oude zooi volgestapeld is tot aan het plafond. En dan is het niet echt oud wat hier overal rijen dik uitgestald en opgestapeld staat. Het is niet, dat ik het niet meer zie. Ook het ontbreken van een keuze maakt het accepteren van het behelpen niet makkelijker, het onderstreept het simpele feit van de aanweigheid en daar zal ik het toch nog enige maanden mee moeten doen. Gesteld dat niet nog meer zaken andere banen dan de geplande kiezen. Een mogelijkheid, die mijn maag duidelijk merkbaar laat samentrekken.