Weer een keer gelukt. Weer op het allerlaatst, of tenminste bijna allerlaatste moment aan een rampenscenario ontsnapt. Waarom simpele handelingen verheffen tot een onnodige en ongewenste race tegen de klok en beter weten in, vergeven van minstens zo onnodige en ongewenste risico's?? Wat is daar de lol van? Geeft het een kick, dat het (Yeahhhhhhh!!) alsnog voor elkaar is gebokst? Die indruk had ik niet.
Eenmaal geregeld, doet iedereen natuurlijk alsof de gemaakte drukte overdreven en niet op z'n plaats was, maar drie dagen geleden waren de geluiden van geheel andere strekking. Het is het verschil tussen terug op de grond zijn of in het vliegtuig zitten bij je eerste parachutesprong. En die vergelijking gaat in zoverre mank, dat ik, in de vergelijking blijvend, helaas al meerdere keren heb meegemaakt, dat de parachute niet of in elk geval niet op de gewenste manier open ging. Geloof me, het maakt het springen er niet makkelijker op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten