Er zijn van die telefoongesprekken, die je niet voert, omdat je niet bevestigd wil krijgen, wat je zeker weten horen gaat. Hetzelfde kan trouwens ook met brieven, die je dan ongeopend laat of mensen, die je uit de weg gaat. Hoe dan ook, dat gedrag lost natuurlijk niks op. Wat je liever niet weet, wordt er in negen van de tien gevallen alleen erger door. Deadlines geven geen krimp. Je wenswereld wordt ook bij lang wachten en hard hopen geen werkelijkheid. Tijd slijt, dat klopt, maar dat werkt op een geheel andere schaal.
Dus maar de juiste schoenen aangetrokken en gebeld. Zoals verwacht was het bericht, zoals ik verwachtte. Geen rust dus na het halen van het eind van deze maand. Sterker nog een planning erbij op het moment, dat de warboel eindelijk leek te bezinken. Data prikken. Afspraken helder krijgen qua strikte noodzakelijkheden en niet-onwaarschijnlijke uitloopscenario's. Vlucht en liefst vluchten boeken. Bus, trein, verblijf. Heen, retour.
En gaat het me dan eind juni gegund worden? Die rust?? Er hangt nog steeds iets aan een zijden draadje te bungelen ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten