Langzaam zwelt de stroom auto's aan. De verdwaalde ziel, die ik af en toe tegen kwam, neemt rap in aantal toe. Van 'verdwaald zijn' is geen sprake meer. Binnen minder dan een uur krijgt de stad iets van een mierenhoop. Mij is ontgaan waar al die mensen vandaan zijn gekomen. Men loopt doelgericht en is over het algemeen in zichzelf gekeerd. Auto's verplaatsen zich met asociaal hoge snelheden, waar daar ook maar even de gelegenheid toe bestaat.
Iets te eten en vooral koffie zou niet verkeerd zijn. Mensen lopen overal met koffie in kartonnen bekers en iets van bretzels in papieren zakken. Maar niemand lijkt behoefte te hebben aan zitgelegenheid. Men drinkt en eet lopend of staand wachtend op groen licht om veilig aan de overkant te kunnen komen. Tegen zevenen geef ik de zoektocht op en leun tegen de gevel van een Starbucks in afwachting van hun opening. Nog een half uur te gaan, maar dan zittend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten