Een dag rust. Eéntje, welgeteld en op de keeper beschouwt eigenlijk niet eens. Maar goed we doen maar alsof. De mens is niet voor niks goed in zichzelf voor de gek houden. Geen 100 km rijden vandaag. Het leek de afgelopen tijd een dagelijkse routine te worden. Maar ook zonder autokilometers moeten er dingen gedaan worden. Het mag in eigen tempo en naar eigen inzicht op wat gisteren weer een stapje meer in de richting van een eigen plek is geschoven. Dat is iets waard.
Een dag zonder werklui. Alleen dat is al het genieten waard. Vandaag wel ff achter mijn klapladder aan. Die is gisteren in het enthousiasme van het opruimen mee verdwenen. Wat verder allemaal achter is gebleven en wat ik daar mee moet, wil of kan, laat ik lekker tot volgende week. Vandaag doe ik een mooie fles witte wijn in de koelkast en ga me onledig houden met het inpakken van cadeautjes. Ja, hier krijgen niet de feestvarkens cadeau's, die delen ze hier uit. Maffe gewoontes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten