Zondag. Bijschrijfdag. Hoop van harte dat dit geen gewoonte wordt. Ik zou mijn dagen graag ietsje meer gestructureerd willen zien. Zolang die eigen plek ontbreekt, zal het wat dat betreft wel bij een wens blijven. Maar daar wil ik het helemaal niet over hebben. Vandaag is een speciale dag. De zoveelste speciale dag in de afgelopen weken. Grenzen worden overschreden, eindstrepen gehaald, problemen opgelost en voorgeschoteld ... Noem het op.
Wat is het speciale van vandaag? Het is de laatste zondag van het 'oude' leven. Volgende week zondag heb ik een ring aan mijn vingers en word ik hopelijk niet al te katerig wakker in het hotel, waar we de avond ervoor uitgebreid gefeest hebben met eten, drank en dans. Dan is mijn scheepsrecht op dat vlak verbruikt. Nederland, Frankrijk en straks Roemenië. Je bouwt zo ongewild een aardige internationale ervaring op. Maar daar over een andere keer.
Het was leuk geweest als een week geleden alles in kannen en kruiken had gezeten. Helaas is dat zelfs nu nog niet het geval. Niks relaxt en zorgenloos freewheelen richting een feestje. Rennen, stressen en improviseren zoals dat hier eerder normaal dan uitzonderlijk is als iets geregeld moet worden. Helaas was het te kort dag om Roemeense landaard te veranderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten