Het zijn momenten, nauwelijks meer dan ogenblikken, waarop ik af en toe iets heb van 'op mijn plek zijn'. Soms heb ik het als ik mijn koffie ga drinken en het gewenste ongevraagd voor me neer wordt gezet. Het kan me ook overvallen in de bouwmaterialenwinkel, terwijl ik zelf probeer te vinden, wat ik nodig heb. Of ik heb het in de kleine Lidl-achtige supermarkt, als ik de noodzakelijkheid van het 'boodschappen doen' weet te overstijgen en met veel plezier het aanbod aan een gedegen inspectie onderwerp.
Het Engels spreken staat me inmiddels tegen, maar daarmee spreek ik niet ineens vloeiend Roemeens. Het rare is, dat men me nu, nu ik het eigenlijk niet meer wil, ongevraagd in de Engelse taal benadert (zij die de taal beheeren) en toen ik het wilde, de meeste mensen deden alsof Chinese poezië van hun verlangd werd.
Dit gaat gewoon goed komen. De woordenschat groeit dagelijks en ergens zal de noodzaak van hele zinnen en bijbehorende grammatica geruisloos op de kar springen. Op de paardenkar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten