Misser

 Genoeg gelopen voor vandaag. Hup in de taxi en een duik in de verkeersdiepte van Boekarest. Op naar de ambassade om persoonlijk af te halen wat in Frankrijk gewoon opgestuurd werd. Ze zullen wel zo hun redenen hebben. Het vinden van de plek kost moeite. Geen veel bezochte locatie of, wat bij aankomst blijkt, relatief nieuw. De Nederlandse vertegenwoordiging ligt op een weinig representatieve plek in een dito gebouw. De plek is een modern bedrijfsterrrein  in aanleg met vnl. tertiaire en quartaire sector ondernemingen zoals banken en aanverwante bedrijven. Volgens de plattegrond, die ik nog niet gevonden heb, ligt het geheel in de nabijheid van de luchthaven.

 Voor me gaat een erg Hollands ogende meneer naar binnen. Ik heb gelijk. Ook hij gaat naar de achtste verdiepeing. Paspoort vernieuwing. Dat is pas in 2017 nodig. Na hem lever ik mijn papieren in. Hij is inmiddels een gesprekje begonnen en pas in derde instantie beseft hij niet aan een Roemeens loket te staan, waar respect voor privacy zeldzamer is dan olifanten op de Noordpool, en vertrekt. Vooralsnog geen problemen. Ik moet enkel wachten tot de juiste persoon voor de gewenste handtekening uit de vergadering komt, waarin die persoon, een 'zij' denk ik, nu zit.

 Boekarest is behalve op het eerste gezicht weinig aantrekkelijk ook een rommeltje qua werkzamenheden en een ramp qua verkeer. De, laat ik zeggen wat erg assertieve Roemeense weggebruikers maken normaal, voorspelbaar gedrag op de wegen feitelijk onmogelijk. Normale doorstroming kan alleen als er bijna geen verkeer is en het beetje, dat er rijdt, stevig kan scheuren. Verstoppen de verkeersaders dan probeert iedereen de ander voor te zijn, wordt er gesneden naar hartelust, een hoop getoeterd en rijdt het verkeer ineens in drie banen op een tweebaansweg en/of worden wegmarkeringen zoals verdrijvingsvlakken,  die bedoeld zijn om ruimte te creëren en (kruis)punten overzichtelijk te houden, gewoon gebruikt als extra rijbaan, etc. Voor het getoonde rijgedrag is het wonderlijk, dat je niet meer verkeersongelukken ziet. Behalve assertief is blijkbaar ook iedereen bedreven in het anticiperen op het tamelijk asociale gedrag van de andere weggebruikers.

 Mocht ik ooit voor mijn  plezier hier terug willen komen, dan met de trein. Vervolgens een taxi naar een strategisch gelegen hotel èn, als allerbelangrijkste een plattegrond van de stad. Er valt volgens mij veel te zien voor mensen met een cultureel-historische afwijking, nog meer te belopen, maar voor mensen, die een stad zien als één grote inkoopverleiding, valt het hier, voor zover ik het kan overzien, dik tegen. Alles veel te ver uit elkaar langs weinig uitnodigen racebanen. Is natuurlijk te gek voor woorden, maar gezien heb ik het niet. Niet geconcentreerd in zoiets als een voetgangerszone. Wel links en rechts dure boutiques, maar ook dat slechts mondjesmaat. En het ergste van al, zelfs terrassen zijn buiten de overdaad in het historische centrum nauwelijks te vinden. Bar. Dit gaat geen alternatief worden voor Barcelona en gelijksoortig steden.