Na een nachtelijke rit retour in bed geploft. Niet dat dit bed zoveel beter is, dan wat ik in het ziekenhuis aangetroffen zou hebben, maar wel maar met één persoon extra. Optijd op! Nu het kan is een gedouchte presentatie misschien niet verkeerd. Hup weer een kleine 50 km in de wielen om weer in een systeem terecht te komen, wat ogenschijnlijk niet klopt, maar uiteindelijk meer een kwestie van gebrek aan geduld bij de betrokken blijkt te zijn.
Op de afgesproken tijd is de behandelende arts van de vorige avond aanwezig en word ik op een bed geduwd tussen nog vier of vijf andere patiënten van verschillend geslacht. Niet veel later komt een weinig vriendelijke, overdreven drukdoende, kleine, gezette meneer de kamer binnen, omringde door 4 of 5 assistenten. De rest van de patiënten moet (letterlijk) aan de kant en de aandacht gaat naar mij zonder enige (directe) vorm van begroeting of navraag mbt het gebeuren.
Weer een ECG en dan komt eindelijk de lezer ergens vandaan. Na het opstarten en wat drukke bewegingen van meneer de professor blijkt het ding niet compatible. Weer valt de naam "Targu Mures". Die naam noemde hij al, toen hij net binnen was. Doorverwijzing nummero zoveel. Nu met emailadres. Een soort van "Succes" cq "Laat me weten wat er uit komt." en het zichzelf overschattende ego verdween weer de kamer uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten