September oprekken met terugwerkende kracht? Dan had er op de valreep een hoop interessants moeten gebeuren. Of concreet of in mijn hoofd. Geen van beide is gisteren het geval geweest. Na het middaguur ben ik als een zombie door de dag heen geslenterd. Heb nog geprobeerd om op bed de energievoorraad snel bij te vullen. Hetgeen niet wilde lukken. Dus het verdere verloop van de dag aan me voorbij laten gaan. Een beetje naar de bouwvakkers gekeken. Iets bedacht voor een kale plek. De honden gekroeld. Nog eens heen en weer naar Agnita gereden. Wat gezeten. Een bier gedronken wat me niet smaakte. Duidelijk mijn dag niet.
Vier dagen stevig aanpakken en het manneke is van slag. De conditie is niet alleen qua lopen ruk. Het idee de bonen te oogsten wist me ook niet op te warmen.
Dat ik vanochtend niet blakend van enthousiasme mijn ogen open sloeg verbaasde me in dat kader weinig. Eenmaal werkelijk wakker ging het beter. Een leuk berichtje deed deugd, ondanks de vraagtekens die het opriep. Voor mij vanzelfsprekend heldere stukjes kunnen op heel andere dan de bedoelde wijze gelezen worden. En dat zie ik zelf weer niet in eerste instantie. Maar het klopt, het was voor het eerst sinds lang weer een stukje, dat het meeste in het midden liet, terwijl een hoop schrijfsels me tegenwoordig in feite veel te concreet, verslaggeverig zijn. Nog net geen "En toen-"verhaaltjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten