Ochtend. Duf. Regen. Weinig bestraten. Lijf lijkt terug op de rails te geraken. De ingrediënten voor vandaag. Zien wat voor soep we er van maken kunnen. Misschien de draad oppakken van het lezen van de krant. Het begint aardig Franse te stapelen. Had me nog zo voorgenomen, dat niet te laten gebeuren. Ach ja, voornemens. Die moet je je ook niet maken cq nemen, als je niet zeker weet, dat je ze waar kunt maken. En dit zat er in. Daar is geen overdreven eerlijkheid voor nodig. Leuke poging, maar zoals wel vaker mislukt. Nu weer achter de feiten aanlopen. Niet qua actualiteit, daar lees ik ze tenslotte niet voor, maar gewoon qua stapel ongelezen oud papier, die in de weg ligt. Nu had ik ze vanochtend gewoon in de recycle-container kunnen mikken, dan waren ze inmiddels op de afvalscheidingsplek aangekomen (Ik veronderstel tenminste, dat dat is, wat met de inhoud van de gele containers gebeurd!). Maar dat is me te cru. Dan heb ik vreemd genoeg toch het idee, dat ik iets mis. Dus toch die blik er in gooien en me daar vooral de tijd voor gunnen.
Zou een leuk begin van de volgende étappe in mijn leven op het Roemeense platteland zijn. Na het inwonen en mantelen nu de vormgeving van het feitelijke samenwonen. Het op één plek bij elkaar brengen, onderbrengen van ieders activiteiten. In dat kader dus. Benieuwd naar Mariana's inbreng. Veel meer dan doen wat moeders vond, dat gedaan moest worden, of beter wat Mariana dacht, dat haar moeder zou vinden, dat gedaan zo moeten worden, heb ik nog niet gezien. Klopt dat? Niet helemaal. In een aantal oprispingen is Mariana bezig geweest met bloemen in tuin en potten. Maar dan heb ik het ook wel gehad wat de eigen activteiten betreft. Misschien is er meer en komt dat net als bij mij niet uit de verf. Zou kunnen. Zien wat de winteravonden straks gaan brengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten