Heerlijk, het hele huis voor mij alleen. Van een relatie kun je een hoop lol hebben, maar het feitelijk samenwonen hoort daar niet (meer) bij, moet ik constateren. Twaalf uur al met niets of niemand dan een stel jonge katten rekening hoeven te houden. Een bed, dat al overdreven groot is, niet hoeven delen. Geen file voor de plee. Geen ergernissen . Helemaal niks, alleen jezelf. Hoelang zou het duren, voordat ik daar ook weer het nodige op aan te merken heb?
Mariana is de nacht in 24 gebleven. Was niet afgesproken, maar begrijpelijk. Wat dan wel weer raar is, mn met al die hedendaagse communicatiemogelijkheden, is het ontbreken van enige signaal achteraf. Vreemd is dat altijd, die scheve verhoudingen tussen wat zelf als prettig wordt ervaren en naar anderen toe net zo gemakkelijk achterwege wordt gelaten. 'Vergeten' natuurlijk.
Ik zal er niet verder teveel over doorzeuren, maar ik ken dit al vanaf de allereerste relatiepogingen. Een hoop willen cq nemen, maar als gegeven moet worden in het kader van de wederkerigheid is men ineens een andere mening toegedaan. Hoe was het ook weer? Wat gij niet wilt, dat ... etc. Toch een simpele regel om een hoop ellende te voorkomen. Maar ja, vrouwen hebben ergens vandaan het vreemde idee, dat voor hen altijd een uitzondering moet of minstens kan worden gemaakt.
In dit geval er met gemak het beste van gemaakt. Heerlijk, nogmaals. Volledige bewegingsvrijheid in bed. Rustig wakker geworden. Niemand die je voor de voeten loopt. Stilte alom. Is voor herhaling vatbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten