Negen jaar en bijna 12 uur geleden. Nee, ik ben het niet vergeten. Hoe zou het kunnen in de sferen van de afgelopen dagen? Maar naast de verwondering over het feit, dat het alweer negen jaar geleden is, realiseer ik me hoe ver en onstuitbaar de acceptatie is gekomen, als je het vergelijkt met de eerste tijd na de plotse confrontatie van de dood. Het geworstel is uitgeworsteld en voor het grootste deel uit mijn herinnering gevaagd. Wat gebleven is, is het feit. Daar valt dan ook niks op af te dingen. Mensen zijn geen goudvissen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten