Een tweede nacht alleen en zelfs zonder katten. Onrustig. Zou het aan het alleen-zijn hebben gelegen? Kan het me nauwelijks voorstellen. Erg druk gedroomd. Heldere beelden met duidelijke verhaallijnen. Laat ik nou die lijnen alweer kwijt zijn. Zonde, maar helaas denk ik er steeds weer te laat aan en kan dan nog maar zelden grip krijgen op de nachtelijke beeldenstroom. Ze verdwijnen zogezegd als een dief in de nacht. Een moment te snel terugkeren in de realiteit en het draadje met de eigen spinsels is gebroken. De nachten zijn de laatste tijd vaker gevuld met grote en grootse horecagelegenheden en massa's mensen. Of dat vannacht ook zo was? Geen idee.
Tijd om naar de dag toe te keren. Vanochtend op mijn wandeling begeleidt door een vreemde hond. In de zomer lijkt me het bestaan van een zwerfhond niet verkeerd. Zo met de winter voor de deur verliest dat leven snel zijn aantrekkelijkheden. De aannemer is tegen de verwachting in verschenen. Ik dacht, dat hij vandaag iets met zijn toekomstige huisje wilde doen. Mij best. Maar het is ook weer betaaldag. Dat zal het een en ander verklaren. Dus zo richting het stadje. De rest zie ik daarna wel.
Digitaal moet nog het een en ander en kan nog veel meer. En het huis natuurlijk. Vrijdag. Het is deels als poetsdag ingepland, maar daar is tot op heden zelden of nooit iets van terecht gekomen. Al dat pogen op deze leeftijd. Toch ooit het idee gehad, dat het leven 'later' zoveel makkelijker en vanzelfsprekender zou zijn. Illusies. Nog menselijker dan vergissen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten