Af en toe zou ik gewoon 'ns iets leuks willen schrijven. Weergeven hoe lekker het leven is en hoe heerlijk de nieuwe plek moet wezen, als de bouwperikelen eindelijk afgelopen zijn. Aangenaam huisje. Dat zie je zelfs door de stapels rommel heen. Iedere ochtend weer heerlijk wandelen met de oude getrouwe honden. Compleet onverwacht dat ze nog steeds leven en redelijk probleemloos rondsjouwen. Blij, dat ik ze meegenomen heb. Nog blijer dat me ruim de tijd is gegund om hun aanstaand vertrek op me af te laten komen.
Het binnenwerk, daar kan ik met de beste wil van de wereld niet vrolijk van worden. Het loopt voor geen meter. Steeds fietsen weer anderen zaken er doorheen. Morgen weer. Die Roemeense aanpak op het laatste moment maakt een beetje gecoördineerde planning onmogelijk. Alles en iedereen is één pot nat hier. Alles stokt, is verstrikt met elkaar en belemmert uiteindelijk mijn doen en laten. Ja, ik kan de elektriciteit afmaken. Had allang gebeurd kunnen zijn. Maar wat is de zin, als je daarna alsnog over de dozen moet blijven stappen? Je ziet ze beter, dat klopt, maar zo kippig ben ik nog niet.
Ondertussen leef ik hier wel mijn leven en ondanks al het gemopper, komt dat geleefde leven aardig overeen met het gewenste plaatje. De chaos door het gebrek aan planning en de permanente aanwezigheid van derden daar gelaten. Het koken zou met meer regelmaat de ruimte moeten krijgen. Niet alleen vanwege de eentonige kaart van de zes ons 'direct' omringende eetgelegenheden, maar gewoon vanwege de lol van het doen en de huiselijkheid, die het oplevert.
Eigenlijk ben ik 'er' gewoon en kan het alleen maar beter. Maar dan liever morgen dan de dag erna.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten