Wit. En niet zo'n beetje ook. En niet alleen hier maar ook in Nederland en waarschijnlijk in het hele tussenliggende stuk. De eerste echte klop op de deur van de winter. Vorst aan de grond in de weilanden hebben we een week of wat geleden al gehad. De klomphoogte, waar in de Nederlandse berichtgeving van gesproken wordt. Hier is het vannacht tot op meerdere meters hoogte onder de nul geweest. Dahlia's waarschijnlijk rijp voor de composthoop. En alles wat tomaat, paprika en soortgelijks betreft, is nu enkel nog geschikt voor puree. Je moet het ff in de gaten houden.
Prachtige beelden als ik net na half tien naar Agnita rijd. Had zo tientallen plaatjes kunnen schieten. Zonnig tegenlicht, geel-oranje verkleuring van de mist, de wittige velden en de opstijgende waterdamp.
De tweede koffie vandaag ouderwets in het stadje. Maakt toch uit of je je koffie met een druk op de knop kunt zetten of er dingen voor op het gas moet zetten en de melk opkloppen. Een regelmatige bezoeker ben ik de afgelopen weken niet geweest en als, dan was het meestal geen koffietijd meer. De krant schiet er bij in.
Weinig bijzonders vandaag. Wachten namelijk. Mag hopen, dat ik niet aan het eind van de route zit. Maar maakt het wat uit? In feite niet. Wat buiten de deur moest gebeuren, is straks, als ik naar huis ga gebeurd. Kan ik me verder richten op het poetsen en ordenen van mijn leefomgeving. Het is nog geen lijdensweg, maar krijgt er wel trekjes van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten