Formule 1 verslag bij het ontbijt. Jammer dat die bioscoopformaat flatscreen nog niet in de slaapkamer hangt. Twitterberichtjes werken niet zo meeslepend als de eindeloze herhaling van het eentonige gehuil van langs scheurende raceauto's. Het is vergelijkbaar met het live-verslag van een bergétappe in de Tour. Het gaat stukken langzamer, maar is niet minder meeslepend. Voor je het weet, zit je een zijdelings pompbeweging te maken in de cadans waarin de renners op de pedalen trappen.
Belachelijke sport, die racerij, als je er langer dan een paar seconden bij stil staat. Niet 'an sich' maar wat er met al de regeltjes van gemaakt is. Het is allang niet meer een kwestie van wie het hardst kan rijden en het beste door de bochten weet te komen. De wedstrijden worden gewonnen (of verloren) met de juiste bandenstrategie. Het is dus meer een bandenwisselwedstrijd en dan niet op snelheid maar à la het schaken met beleid. Meer een denk- dan een doesport, dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten