Op zich is alles redelijk gekalmeerd. De hele dag bezig geweest met sloten vervangen. Beetje raar als dan de broer op de bank ligt (want iets met de rug) of druk doende is met het verslepend van wat drank moet worden. Laat ik het bij rare prioriteiten houden.
Mariana loopt daar een beetje verdwaasd tussen door. Op zich oogt het normaal. Maar ik ben niet van gisteren. Ze is er niet bij. Houdt zichzelf mn bezig. Een beetje zoals dat na het overlijden van haar vader gebeurd zal zijn, dat zij en haar broer als vanzelfsprekend de taken hebben overgenomen en het leven van hun moeder aan een voortbestaan hebben geholpen. Maar nu? Wat doet wie nu voor wie of waarvoor?
Het is niet een kwestie van een huis leeghalen. Er zijn beesten waar iets mee moet. En wat nog zwaarder weegt, die plek stond voor iets en dat is nu voorbij. Voor Mariana was het de zorg voor haar moeder. Voor haar broer een stukje buitenechtelijke vrijheid. Voor beide geldt dat ze daarvoor en daardoor een bedrijf(je) in stand hebben gehouden. Er zullen plannen en keuzes gemaakt moeten worden en beslissingen genomen. En of het nou een Roemeense eigenschap is of een familie eigenheid, voor de betrokkenen zijn dit niet bepaald hun sterkste kanten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten