Oeps. Ambulance. Ziekenhuis. Behalve de mond schijnt niks meer te willen bewegen. Klinkt naar meer dan een afgeknelde zenuw. Of ik mee wilde naar Sibiu? Weinig zinvol om daar met meerdere personen in kale ziekenhuisgangen te gaan lopen ijsberen. Ja, voor de onderlinge gezelligheid. Lijkt me, dat dit niet het juiste moment is. Mariana's aanwezigheid is begrijpelijk, al zal het vnl voor haar zelf zijn. Meer dan een mogelijk gesprekje met een arts ergens aan het eind van dag zal er niet inzitten. Je zult de uren er maar voor overhebben.
Mariana zal ook het idee hebben, dat ze het een en ander zal kunnen regelen, misschien zelfs moet. Ik denk, dat ook het ziekenhuiswezen, wat dat betreft niet meer in Ceausescu-sferen zweeft. Je ziet het nog overal, die neiging om voor te dringen en 'iets' te regelen. Gesloten deuren die gewoon naar binnen worden gegaan, het eindloos blijven aandringen, etc. Hoe het met onder tafelse transacties werkt, heb ik geen idee. Maar het is niet meer de tijd, dat een operatie met een half kalf, dito varken en een stel leren knielaarzen voor dokter's vriendin te regelen zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten