De nachtrust gaat er niet op vooruit. Weer hetzelfde verhaal op dezelfde tijd, met als extraatje een weer vergeten reprise tegen de ochtend. Wakker worden in het volle besef gestorven te zijn. Ja, tegenstrijdiger kan het niet. Het duurt secondenlang voordat je de omgeving weet te plaatsen en de gedachten te ontzenuwen. Vervolgens het op hol geslagen lichaam kalmeren. Wat die gele en lichtgroene Lingoballen in het plaatje te zoeken hadden, weet ik niet.
Gelukkig weer snel in slaap gevallen om een paar uur later net voor het wakker worden niet in een oude, kleine lift naar de vijftiende étage durven stappen. Het is niet, wat ik me voorstel bij een stimulerend begin van de dag. Gelukkig maar een zondag. Neemt niet weg, dat ik me vanalles te doen bedacht had.
En dan je telefoon niet vinden ... Toch meer maandag dan zondagochtend. Niet in bed. Niet via het hoofdeind naar de grond. Niet weggeschoven naar het voeteneind. Niet onder het bed. Slaapwandelende iPhone's? Onvrede over het aanstaande vertrek vanwege het nieuwe exemplaar? In de dekbedovertrek schuiven is onmogelijk. In de kussens verdwijnen kan wel. In alles eens goed geknepen maar niks gevoeld. Toch bleek na een telefoontje, dat het geluid uit de kussens kwam. Een nieuwe inspectie leverde wel resultaat op. Zien wat een dag na een dergelijke start gaat opleveren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten