De hele avond een beetje rondgehagen in 24. Een heldere avond en dat was te merken aan het tempo waarmee de temperatuur zakte. Goed voor de gestorvene, minder voor de levenden. Overal de deuren open en een elektrische radiator voor het psychologische effect. Het liep niet storm maar er waren de hele tijd mensen in de kamer met de kist. Moeders op haar Paasbest, eigenlijk bruilofts' best, want ze draagt wat Mariana haar heeft laten maken voor onze bruiloft. En met door mij gepoetste schoenen. Welke paar het is geworden, heb ik nog niet gezien. Dode mensen trekken niet echt mijn aandacht.
Mariana staat de hele tijd aan het hoofdeinde van de kist, aan de rechterkant en jojoot tussen hysterie en redelijkheid. Luid wenend geklaag en in het hoogst woord over de laatste dagen en ongetwijfeld meer. Steeds weer opnieuw als andere mensen binnenkomen. Het heeft iets van doceren.
Ondertussen mag vooral niets over de kist heen gereikt worden, alles moet er om heen. Iedere keer als Mariana iets wil hebben, gaat dat van hand tot hand tot het bij Mariana is aangekomen. Het ff snel aanreiken van een schaar gaf een stel opspringende en "Nu, Nu" roepende ouwtjes. Weten we dat ook weer. En zo zal er vast nog wel meer zijn naast alles wat ik al op andere begrafenissen heb gezien. Morgen de laatste dag bovengronds.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten