Wat gebeurde, weet ik niet, noch waar het vandaan kwam, maar het besef is nog nooit zo levensecht geweest. Meer dan akelig. Als er iets bestaat als "aangeraakt worden door de dood", dan is mij dat gisteravond overkomen. Geen wazige angst of ongecontroleerde paniek. Simpelweg een helder "Dit was het dan". Een klik ergens en een beeld zo helder alsof het midden op een zonnige zomerdag was ipv 's avonds laat. Iets werd overgeslagen. Losgelaten. Het switch-moment is ongrijpbaar, weg, alsof klungelig is geknipt in een film.
De weinig prettige sensatie blijft terugkomen. Beweegt onvoorspelbaar van de ene plek in mijn lijf naar de andere. Een leeg-licht gevoel. Een koude prikkel. Golvend in afnemende intensiteit. De rest is weinig interessant, want de voorspelbare warboel qua ademhaling, opgejaagd gevoel, verkrampen, zenuwachtigheid, etc. Alles bij elkaar goed drie uur mee bezig gehouden. Het heeft veel weg van een ordinaire paniekaanval. Heeft het mechanisme een ander soort trigger gevonden? Vandaag mijn kalmeringstabletten zoeken. Geen zin in herhaling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten