Aparte ervaring vanochtend. Zonder foon of tablet naar de kroeg voor een koffie. En daar zit je dan als een gestopte shag-roker, die niet weet, wat hij met zijn handen moet. Maar gelukkig was ik het me bewust, voordat ik voor de koffie koos. Geen wegkruipen achter één van mijn schermpjes dus. Maar schermen zat daar. Een uitgerold video-projectiescherm en minstens twee grote flatscreens. Alleen kan ik er weinig meer dan naar kijken en bovendien bieden ze enkele sport en dan ook nog voornamelijk voetbal. Onaantrekkelijker is nauwelijks mogelijk.
Prettige bijkomstigheid was, dat ik niet ineens allerlei bewaarwaardige gedachten ontwikkelde en dus in feite geen scherm behoefde. Mooi samenspel van omstandigheden. Een beetje naar de nieuwe en veel jongere opruim- en poetsmevrouw gekeken. Ook in de bediening liep een nieuw gezicht. En verder is het daar constant een komen en gaan van gokbelustigde types. Ze lopen binnen, zeggen gedag en slaan direct rechtsaf een paar trapjes op richting de kamer(s) met automaten. Fruitautomaten. Eénarmige banditen. Dat soort spul. Ik ken het. Een hoop geld aan besteed, maar de behoefte is verdwenen. Ik ben die trapjes tot op heden niet opgegaan en steeds in het café-gedeelte of buiten op het terras blijven hangen.
Eén van de schermen toonde ondertussen iets Red Bullerigs met vliegtuigjes en opblaasdingen waar ze omheen of tussendoor moesten vliegen. Stom, maar alles beter dan voetbal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten