Kwaadheid maakt me steviger. Ergernissen motiveren, zijn een vorm van aandrijving (geweest) in mijn leven. Sinds ik me daar minder toe laat verleiden, want waarom nog ergens druk over maken, als je er ineens niet meer kunt zijn(?), wieber ik een beetje overgevoelig door het leven. Het stenengedoe maakt, dat ik anders in de auto zit, alerter op dingen reageren, sneller ben in keuzes, moeiteloos het overzicht behoudt, relativeer waar nodig en vasthoudend ben in wat ik wil. Van "Wat maakt het Gvd uit als ik straks uit de bocht vlieg?" naar "Oei, voorzichtig, misschien gaat het straks fout.". Van grootse plannen naar vraagtekens bij dagelijkse banaliteiten, want wie zegt, dat ik er morgen nog ben.
Dan kan ik dus zoals gisteren opweg naar Sibiu, behalve dat het beter en lekkerder rijdt ook genieten van de schoonheid van de weer besneeuwde bergtoppen van de Karpaten ipv me druk te maken over hoe onmogelijk de wegen er mogelijk zijn, voor het geval ik ooit een keer die kant op zou willen. De oude 'ik' versus de nieuw 'ik'. De rouwdouwer versus het bevende rietje. Gevoelens zijn hindrlijk!. Altijd al geweten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten