Voor het leuke in je leven moet je toch bij jezelf zijn. En als ik zo de berichten om me heen zie, hoor, lees, kun je ook beter in je eentje zijn of tenminste met zo min mogelijk anderen om je heen èn in ieder geval zo min mogelijk sociale media registratie-apparatuur. Geen mobiele telefoons of erger. Die dingen werken meer en meer als hefboom waarmee de hypocrisie tot norm wordt verheven cq opgekrikt.
Vroeger, dus iets van 15 jaar geleden kon je nog met een gerust hart een beetje aanklooien in een portiek, in een aangeschoten of anderszins uitgelaten bui dingen zeggen en doen, die bij nadere beschouwing misschien niet zo slim waren. Nu spijkert de twitter-gemeenschap of de Facebook-adepten je 'en masse' aan de schandpaal met tekst, beeld en geluid. Zie wat met Trump gebeurd.
Ik moet die man niet en de kop boven het maaiveld uitsteken is altijd vragen om een kopje kleiner gemaakt te worden, maar wat verwacht je nou van zo iemand èn wat belangrijker is: hoe 'schoon' zijn al die schreeuwerts?? Een uitspraak van dik 10 jaar geleden. Het soort opmerking waar in studentenkringen gegarandeerd in gegrossierd wordt, ook in de USA. Het past bij die man, je hoeft het absoluut niet te accepteren, maar de kruistocht, de zoveelste kruistocht in a-sociale medialand slaat helemaal nergens op. Het zijn niet meer de voorvechters, die de dienst uit maken, maar de kleurloze massa, die dank de "sociale"media, als een molensteen om de nek van de maatschapij hangt.
Straks moet je fluisteren als je iets wilt zeggen. En dat betekent, dat je al zover bent gekomen, dat je je gedwongen voelt tot zelfcensuur. "Kan, wat ik doe, door de beugel van de media?" Een dictator zou willen, dat hij die macht had.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten