Weer een dooie hond. En hoewel je ook volwassen examplaren aan de kant moet schuiven, vallen de meeste slachtoffers toch onder de jonkies. Nu ook weer. Nog geen half jaar een reeds vertrokken. Levendig beestje. Erg aanhalig. Helaas ook zij niet de benodigde ervaring kunnen opbouwen, die je als hond hier in het dorp nodig hebt om ooit aan je oudedag te kunnen beginnen. De overlevers hebben het geluk gehad om geheel of gedeeltelijk schadevrij het spel te leren zonder platgereden te worden. Hoewel een hond die een maand of 3-4 geleden letterlijk onder de wielen kwam en zijn achterlijf moest meeslepen, nu weer gewoon rondloopt. En dat ie nou de weg mijdt, kun je niet zeggen.
Het is de honden nauwelijks kwalijk te nemen. Het dorp is zoals alle dorpen hier nooit voor auto's bedoeld geweest. De paardekarren zijn echter inmiddels in de minderheid. In ieder geval qua frequentie van passeren. In de dorpen hier in de omgeving heb je nog het verschil tussen voormalig 'Duitse' dorpen en de meer gewone Roemeense gehuchten. De eerste hebben aan weerszijde van de weg een 10-15 meter brede strook groen, voordat je bij de voorgevel van de huizen komt en de beesten dus aardig wat bewegingsruimte. Niet alleen honden. Hier is het een meter trottoir, een betonnen slootgoot, een minimale berm en dan het asfalt. Links en rechts geparkeerde auto's en tractoren of landbouwmachinerie, bochten en hoogteverschillen. Vijftig is al teveel maar wordt meestal overschreden.
De automobilisten de schuld geven? Nee, hooguit deels. Het probleem zit 'm in het feit, dat iedereen met honden hier op de een of andere manier het idee heeft, dat de beesten zelf wel leren wat ze wel en niet moeten doen. Het enige commando wat je hier hoort is "Shiba"of "Shiba curte", wel of niet begeleidt door het dreigen met een stok. En ook dat krijgen honden niet geleerd, maar moeten aldoende begrijpen wat het volk ermee bedoeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten