Bewolkt

 Tijd om de wolk te melken. Een terugblik op het zeer recente verleden. Laatste bericht in het Wordbestand is van mei dit jaar. Douchen in eigen beheer hoort net tot de mogelijkheden en de tuinkamer moest ontruimt voor een zandstraalbehandeling, waar het nooit van is gekomen. Vier mndn verschil. Twee verschillende werelden. Het geworstel met de klussen die moesten en deels nog moeten, maar ik worstel er nu niet meer mee. Er werd druk opgebouwd aan het gastenhuisje. De onoogelijke bijna-ruïne is inmiddels een echt huisje geworden. Ook daar is de de tijd voor minstens een jaar of honderd (met tussentijds hooguit een vernieuwing van het dak) afgekocht. Net als het huis, staat het huisje als een ..... huis!

 Wat is meer gebeurd in die periode? Weekje Nederland, weekje Frankrijk, week Parijs en een bliksembezoek aan Utrecht. Ondanks manmoedig pogen heb ik (ook) dit jaar de strijd tegen het onkruid in de tuin verloren. Verder vnl een langzaam oplopende irritatie qua bouwactiviteiten en de uitvoerders daarvan. Maar nu put ik alweer uit mijn geheugen en niet uit de inhoud van de wolk.

 Van onthaasten is nog nauwelijsk sprake. Wat wel is gebeurd, is een verschuiving van de aard van de bezigheden van verplicht naar vrijwillig, Van 'moeten' naar 'willen' en dat laatste meer en meer op een manier, dat het via een omweg niet alsnog op 'moeten' gaat lijken. Vooruitgang kortom. Vooruitgang naar stilstand, het einddoel van onthaasten. Status quo, en dan mn het in stand houden daarvan. Kabbelen in een meertje hangend in een opgeblazen tractorbinnenband, een mojito in de hand en druk peinzend over wat je straks allemaal niet gaat doen, niet (meer) hoeft te doen.