Nog niet terug waar ik was en minimaal wil wezen. Niet bepaald het zonnetje in huis. Meer iets waar je op wilt schieten en deur wijzen. Het ontspant weliswaar, maar van innerlijke rust is geen sprake. Integendeel. Het stormt en waar het ontspant komt de ellende los. Moet afgelopen week ongemerkt een dikke staalkabel naar de kroon hebben gestoken. Geradbraakt kan het niet zijn, maar een paar honderd meter onvrijwilig een steenslaghelling afgerold te zijn, komt aardig in de buurt.
Stemmingen zijn helaas niet altijd van het prettige soort. En de omstandigheden momenteel niet van dien aard, dat de belemmerende invloed valt te neutraliseren. Ondergaan dus maar waar nodig en tegenwicht waar mogelijk. De paar stappen terug na de vele stappen vooruit. Adem in, adem uit. Bedenken dat het slechts rimpelingen in een levenswaardig bestaan zijn. Regendagen in een landklimaat. Gericht blijven op de stukjes blauw in het grijsgrauwe wolkendek. Morgen is weer een dag en heeft waar nodig weer een morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten