Opgejaagd en opgeblazen sinds afgelopen nacht en het niet weten kwijt te raken. Vanalles bedacht maar het zal wel een samenloop van een hoop zaken zijn uit de afgelopen week. Verkrampt ben ik en dat wordt langzaam aan steeds erger. In Frankrijk had ik allang weer een keer bij Philippe op de tafel gelegen om gepijnigd te worden. Tijd dat er hier werk van wordt gemaakt. En dan direct wat van die andere losse eindjes bij de horens pakken.
Het heeft er, zoals reeds geconstateerd heftiger in gehakt, dan ik zelf het gevoel had. Mn het oprakelen van wat als 'Afgehandeld' opgeruimd was. Mijn lijf en ik houden er andere maatstaven en methodes op na. Waar ik ontken of wegschuif om door te gaan, gooit mijn lijf een balk op de weg. Wie niet luisteren wil, moeten voelen. Ontspannen dus. Oefeningen en bijpassend muziekje van stal gehaald.
"Alsof ik niet genoeg te doen heb!", schiet me door het hoofd. Stress! Hoe krijg je het bedacht. Het realiseren van het gewenste voortkabbelen kost meer tijd en energie dan gedacht. Op momenten als deze week voelt het aan, alsof het me niet gegund wordt. Onzin, maar dat zijn gevoelens wel vaker. Ssssst, ik heb niks gezged.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten