Me vanochtend weer een keertje de tijd gegund om het gehannes van het oude mens gade te slaan. Wat voor lol ze beleeft aan het gedoe met de verzorging van de beesten ontgaat me helemaal. waarschijnlijk weet het mens niet beter of weet niks beters te verzinnen. Je zult je hele leven lang maar met werken en overleven bezig zijn geweest. En dat is wel haar leven geweest. Misschien niet altijd een kwestie van overleven maar dat is het zeker in de tijden van Ceausescu geweest. Voor de rest is het voornamelijk werken geweest. Zes dagen per week, het hele jaar door. Het land, de beesten, het koken en conserveren en als er tijd over was, werd die besteed aan spinnen, weven, breien, kleding maken en veel decoratief borduurwerk. En dat kunnen je doen met een 'katholiek bourgondische' inslag of met calvinistisch purisme, waar ik haar van verdenk.
Als ik het me probeer voor te stellen, word ik moe bij het idee. Als je er middenin zit, weet je niet beter en als je dat vele tientallen jaren doet, kun je waarschijnlijk ook niet meer anders. Dan schuifel je over de modderige binnenplaats van vroeg in de morgen tot laat in de middag (nu) en strak weer tot laat in de avond. Waarschijnlijk is zij net zo verbaasd over mijn tijdsbesteding, als ik ben over de hare.
Maar om nou kost wat kost zo door te ploeteren met een lijf, dat het langzaam maar zeker meer en meer laat afweten .... Doodgaan heeft niks aantrekkelijks, maar zo oud worden is ook geen alternatief.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten