Drempelvreugde

 09:20 De toeristen verlaten de hotels rondom de Piata Mica en trekken de stad in, bepakt met rugzak.

 Heerlijk ontwaken, die lui zien lopen en zelf achter een latte zitten .... De stad, het stadcentrum komt tot leven. Het heeft iets, een heel klein beetje van de vroege ochtenduren in Parijs, na het doorwaken van de nacht. Je moet het willen zien. Vergeleken met Parijs is Sibiu niet meer dan een gehucht, een boeren gehucht.

 Nog ff en ik kan al mijn remmen losgooien en het leven oppakken op de wijze, die me bij de move uit Frankrijk voor ogen stond. Gewoon ff naar Toulouse .... ik ga het ergens in de komende mndn gewoon doen. Of naar Utrecht, en natuurlijk Parijs, Rome of Barcelona. Of nieuwe plekken ontdekken, zoals Praag en waarom niet Warschau. Of een hernieuwde kennismaking met plekken als Wenen, Budapest en München. Dat gaat natuurlijk niet allemaal lukken in de komende mndn.

 Maar het kan en het is goed om te doen, wat je wilt, als het kan. Het leven kan tenslotte zo voorbij zijn!! Dat heeft Yoland's verscheiden me pijnlijk (letterlijk!) duidelijk gemaakt. En op de mogelijkheid daaraan toe te kunnen geven, heb ik inmiddels knap lang moeten wachten en er een hoop voor over moeten hebben, dan wel moeten laten.