Moe worden van jezelf is één van de vervelendste èn stomste bezigheden, die je als mens jezelf kunt aandoen. Prachtige dag buiten en dan een beetje binnen zitten te kniezen. Overdrachtelijk uitzieken. Niks overspannen. Niet van stapel lopen, ook niet langzaam. Gewoon gedeist houden en geduldig de laatste stukjes van de puzzel bijeen brengen en in elkaar schuiven. Ik denk, dat inmiddels werkelijk alles gezegd is, wat ik over mijn verkoopfrustratie zou kunnen zeggen. Ik in elk geval niet meer de energie noch het interesse heb, om er nog weer een draai aan te geven. Zat. Leeg. Moe. Uitgekakt. Er is zicht. Uitzingen, dus.
Laat ik het me niet moeilijker maken, dan het nog steeds is. Hopelijk gaat deze dip de laatste keer worden ..... in dit kader dan. Ik zal niet overdrijven cq het lot uitdagen. Mijn leven zal na de verkoop niet ineens enkel over rozen gaan. Maar als, rozen hebben zoiets stekeligs als doornen. D'r is bijvoorbeeld nog een huis dat "Af" moet en het inschrijven in cq overschrijven naar Roemenië gaat vast niet van het gewenste leien dakje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten