Dichtbij het einde. Potentiële feestvreugde. Alles in gepaste terughoudendheid, maar toch. En dat helaas in de meest klote tijd van het jaar. In de wintermaanden, aan de vooravond van de feestdagen. Het is die werkelijkheid, die het altijd weer wat wranger en absurder weet te maken, dan de mens al doet.
Laat ik me strikt focussen op wat moet en staat te gebeuren en met filters, oogkleppen en andere ontkenningsmechanismen de rest uit mijn blikveld sluiten. Standje 'Overleving'. Iets tussen hoop en vrees met de billen bijeen geknepen en de blik strak vooruit.
De klok tikt en dat is goed, behalve als je op antwoord zit te wachten en dat doe ik nav de nonsens, die me gisteren bij de Roemeense notaris werd verteld. Nog veertien dagen en als ik aan de Roemeense flauwekul moet toegeven, gaat het in die periode dus niet lukken. Andere oplossing dus aub en graag nu!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten