De zondag kan in je eigenste eigen omgeving al een slepende en vervelende dag zijn, maar in een geïmproviseerde eigen omgeving tikt het net iets harder aan, als je jezelf op z'n zondags voor de voeten loopt. Een vervelend en zichzelf versterkend mechanisme. Doorbreek je het niet op tijd, liefst vroeg in de ochtend, dan rest je alleen het wachten op maandag. Maandag, de enige dag in de week waarmee de zondag in een vergelijking goed weg weet te komen.
Volgens mij gaat het niet zo goed met mezelf. Het is, dat ik het zelf bedenk, maar mijn zelfkennis durft een dergelijke conclusie wel aan. Maandag, dus. Morgen. Vandaag is vandaag geweest en morgen zien we verder. Ik ga alvast de was ophangen, hoef ik me daar morgen niet mee bezig te houden. Je zult op zondagavond je bed induiken in de wetenschap, dat je de hele volgende dag staat te soppen. Hier gebeurt dat soms nog buiten en op de knieën.
Waar zeur ik over? Zondagen gaan zo af en toe de mist in. Soms omdat je teveel moet en soms omdat je niet weet wat je wilt. Kunnen andere dagen ook last van hebben. Hup, wegwezen. Maandag is ook een dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten