Bam!! Niet vergeten, hoe zou ik kunnen, maar hanteerbaar weggezakt. Ineens zijn de vier beroerdste dagen van 2015 weer terug in mijn spotlights. Bezig met het bijwerken van mijn aantekeningen (mens moet wat op oudjaarsdag!) is daar de dood van Manneke en Vrouwke. Zoveel mndn later merk je, dat je het vooral weggestopt ipv verwerkt hebt. Het was een gevaarlijk moment en blijkbaar zijn in allerijl zekeringen ingesteld, wallen opgeworpen en is op redelijke onbewuste wijze voorkomen, dat ik onderuit zou gaan.
Ik herinner me, dat de nasleep me meeviel. Daar echter verder geen aandacht aan besteedt. Dat 'afhandelen en doorgaan' is de vlucht vooruit geweest, die me een stevig dal heeft bespaard. Dat ik de aantekeningen zolang heb laten liggen, kun je best een vorm van ontkennen noemen. Ook zonder dat je precies weet, waarom je de boel zoveel langer voor je uit schuift dan 'normaal' gesproken gebeurd zou zijn.
Het gebeuren heeft ook tot gevolg gehad, dat voorlopig geen nieuwe honden in mijn leven zijn gekomen en als, dan geen jonkies. De klap is harder aangekomen, dan ik op het moment zelf heb willen weten. Ze zijn er in feite nog steeds. Lopen alleen niet meer rond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten